"სიყვარული აიდოლების წესებით"
ამბავი მოგვითხრობს და-ძმაზე. რომლების ოცნება აიდოლობა იყო. მათ ბევრი იშრომეს, და მიაღწიეს თავიანთ მიზანს.
ყველა მოთხრობა თუ ზღაპარი მთავრდება ბედნიერად. მაგრამ არა ეს ფიკი. არსებობს ამბები რომლებიც ბედნიერად მაგრამ ამა...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ხელ პირი დავიბანეთ ორივემ. მე ბებიასთან მივედი. -ბები დავიწყო გაკეთება ნამცხვრის? -კი. შიგნითაა კარაქი ლღვებოდა და ნახე შეიძლება გალღვა უკვე. -კაი და წინსაფარი.... -კარების უკან უნდა ეკიდოს შენი წინსაფარი... -კაი. წინსაფარი გავიკეთე თმები შევიკარი და კარაქს დავხედე. -გალღვა!!!გავძახე ბებიას რომელიც საჭმელს აკეთებმა. -დაიწყე!!! კარაქი გავიტანე გარეთ მაგიდაზე. მოვიმარაგე რაც მწირდებოდა, დავიბანე ხელები და შევუდექი საქმეს. -მონი ნეტა სადამდე გაგრძელდება ჩვენი შვებულება?.. ვეკითხები მონის რომელიც გვერძე ოდნავ მოშორებით ზის და მიყურებს. -არ ვიცი ნებისმიერ წამს შეუძლიათ დაგვირეკონ და გვითხრან რო დამთავრდაო. რავი.... -აუუუ იცი რა გამახსენდა?... -რა?..(მონი) -სანამ დავდებიუტდენოდი 6 თვე პრაქტიკებს გავდიოდი. -მეტი არა?..(მონი) -არა,იცი რა იყო მამაჩემი სანამ წავიდოდა მანამდე ყოველთვის მავარჯიშებდა. ორ ხელზე სიარულს მასწავლიდა და კიდევ ბევრ რაღაცეებს...ესეც დამეხმარა. მამა რომ წავიდა ჯიმინმა დაიწყო ჩემი ბრჭყალებში ვთქვათ წრთვნა და ესეც დამეხმარა. მოკლედ ძალიან კარგად მავარჯიშებდნენ. -ეხლაც კარგად ხარ...(მონი) -კი მარა გავსუქდი... -გაეცინა... -მონი რა გაცინებს?... -რა გასუქდი გოგო ძალიან კარგად ხარ. როგორც უნდაიყო შევსებული ტანით ისე ხარ...(მონი) -მართლა?... -კი. -thanks.. -you'r welcome...(მონი) საბოლოოდ კი დავამთავრედ ნამცხვრის კეთება. მაცივარში შევდგი, მივდივარ ბებიასკენ მმტან გზაში ხელებს ფართუკზე ვიწმინდავ. ჯონგუკი გამოდის კუხნიდან. თავს ვარიდებ და ბებიასკენ მივდივარ. -ჯობია ელენესთან ერთად დაელაპარაკო...გადმომიჩურჩულა ბებიამ. -არმინდა. -დამიჯერე.... -ხო კაი. მივუბრუნდი ჯონგუკს. -ჯონგუკ... -გისმენ.... -წამომყევი..... ელენე მეორე სართულზე სარეცხს ფენდა. ავიყვანე ჯონგუკი. -შეგიძლია ილაპარაკო...ფანჯრის რაფაზე ჩამოვჯექი და მოსმენას შევუდექი. -ძალიან დიდი ბოდიში.....ეს ჩემი საქციელი....ზედმეტად ცუდი და შეურაწყოფელი ელენსთვის და შენთვისაც. მე უბრალოდ..... -ჯონგუკ მესმის შენი და რა რეაქციაც არ უნდა გქონოდა მიზეზი ჰქონდა. გაპატიებ არაუშვას....(ელე) -შენ კაი მაგრამ ნუცა?...ამომხედა მაგრამ მე სხვა მხარეს გავიხედე. -ნუცა.....(ელე) გთხოვ აპატიე..... -ვაპატიებ....რათქმაუნდა მაგრამ ქაის კი სიფათს გაუხევ.... -ეჭვიც არ მეპარება... მითხრა ჯკ იმ და ჩამეხუტა. -ელესაც ჩაეხუტე და არასდროს შეგეპაროს ელენეში ეჭვი. ის ყველაზე სუფთა გულის და სულის პატრონია, ვისაც კი იცნობ შენს ცხოვრებაში. დამერწმუნე ელენეს ნაირ ადამიანს მეორეს ვერ მოძებნი როგორც შენ. და გამოვედი. ჩამოვედი დაბლა. -სახლში საჭმელი გვაქვს ბე?....(ჯინი) -კიმჩია მარტო და ბრინჯი ეხლა ვიწყეფ კეთებას ჯინ....(მე) -კაი (ჯინი) -ჯინ....მეორე სართულის ორ ოთახს შენ და მონიმ მიხედეთ ია აწყვია ყველა საჭირო ნივთი. (მე) -კაი(მონი&ჯინი) დანარჩენებიც გავანაწილე საქმეებზე. მე კი საჭმლის კეთება დავიწყე. ოთხივე გაზი გუგუნებს. სახლში ისეთი გემრიელი სუნია თითებს ჩაიკვტნენ. მოკლედ არც ისე ბევრი დრო დამჭირდა ოთხი კერძის მოსამზადებლად. სარეცხი ადვილად გაშრა. ავედი და ცამოხსნა დავიწყე. -ნუც მოვრჩით და სააბაზანოში შევიტანთ ამათ. (ჯინი) -აუუუ სააბაზანოც უნდა დაგველაგებინა დამავიწყდა.... -დავალაგებთ(მონი) -ძალიან კაი(მე) კობეებზე ჩადიან. -ჯინნნ....ხორცი გათიშე გავძახე მეორედან. მივიდა და გათიშა. მე კი სარეცხის ჩამოხსნა გავაგრძელე. მოვრჩი ავიღე ეხლა კალათა და დაბლა ჩავედი. შევედი შიგნით და გადახარისხებას შევუდექი. -მოვრჩი....თქვა გახარებულმა იუნგიმ. პირველ სართულის შემოსასვლელზე და ჩემს ოთახზე იუნგი და ჯიმინი ზრუნავენ. -ოჰჰჰ.....(ჯმ) გამეცინა. ყველა ტანისამოსი თავის ადგილას ჩავდევი. -შუგა შენები რო ჩემთან დავაწყო?...ერთ თაროს გამოგიყოფ.... -ნოუ პრობლემ.....თქვა და წამოწვა. შევინახე მე და იუნგის ტანისამოსი და გამოვედით გარეთ სამივე. (მთელი უბნის ექიმი ვარ ) -ნუცა....შემოვარდა ჰვან ჩიანგი (გიგა) -რა გეტაკა?... -წამო სწრაფად.....მომკიდა და გამაქანა გარეთ. მიმარბენინებდა სადღაც. -რა იყო?... -ჰვან სონას (მარიამს) მანქანა დაეჯახა. ჯერ კიდევ სუნთქავს. უფრო ვუმატეთ სირბილს. მივედით ავარიის ადგილას. -გულის მასაჟები?...(მე) -გავუკეთე და უშველა. სუნთქვა გააჩერა. ხელი ჩამოვუსვი ნეკნებზე. ერთ პილტვში მისდის მარტო ჰაერი მეორეში არა. დავიმუხლე თვალები შევუმოწმე ისევ რეაგირებს. თავიდან საკმაო სისხლი მოსდის. მუცლის მარცხენა ნაწილში შუშა აქვს დიდი მოხვედრილი. შუგას შემთხვევას მახსენებს. ბავშვებს სწრაფად მოვატანინე: ხელთათმანი,სკოჩი, ორი ცალი ალკოჰოლის ბოთლი,პატარა ტრუბა,დანა. გავიკეთე ხელთათმანები. მკერდის დაბლა გავუჭერი მაიკა. გავხსენი ერთი ალკოჰოლის ბოთლი მთლიანი გადავასხი ტანზე. მეორეც გავხსენი ცოტა გადავასხი ტანზე. ცოტა რაოდენობის დავტოვე ბოთლში. ავიღე ტრუბა და გავჭერი ორ ნაწილად. გაჭრა უნდა მოხდეს ორი მალით ქვემოთ გავიფიქრე და ორი მალა გადავითვალე ხელის შეხებით. ავიღე დანა ( დანასაც გადავასხი დეზიმფექციისთვის) გავჭერი იმ ადგილას -იუუუ....(ხალხი) ჩავუდევი დიდი ტრუბის დასაწყისი. პატარა ნაწილი ტრუბის და დიდი ნაწილის კიდის ნაწილი ჩავაცურე ბოთლში ( ცოტა სავსეში) პატარა ტრუბის მეორე თავი გარეთ ჰქონდა. ჰაერი რომ არ შესულიყო, თავსახური სადაც ეხურება, ტრუბებიანად სკოჩით გავსკოჩე. ამოისუნთქა......ყველამ ტაში დამიკრა. ჰვან ჩიანგი მოვიდა და ამაყენა. -მადლობა....ნუცა...რომ და გადამირჩინე.... ხმა არ გამიცია. სასწრაფო მოვიდა და წაიყვანა. მე კი ხელთათმანები მოვიძრე გადავაგდე და სახლში დავბრუნდი. ბებიას უკვე გაუმზადებია სუფრა. ყველას მოვუყევი რა მოხდა და სადილის მისართმევად დავჯექით. მერე ჭურჭლის გარეცხვას შევუდექი. -ბურთი ვითამაშოთ!!!!(ჯკ) -რა.?..(ელენე) -ხელბურთი...(ჯინი) -მე მინდა ვთქვი და დავასრულე თან. გავიწმინდე ხელები. -აქ ვითამაშოთ?... ( ჰობი) -კი(მე) დავიყავით ორ ჯგუფად. ბევრი დრო წაიღო მაგრამ ღირდა. ძაან გავერთეთ. საბოლოოდ კი ჩემმა გუნდმა მოიგეს. -ხელბურთში და ფრენბურთში ძაან ძლიერი ვარ (მე) -მონი და გიო მენეჯერები გირეკავენ....(ქეთი) ორივემ უპასუხა. დაამთავრეს ლაპარაკი. -რა მოხდა?..(ჯინი) -დამთავრდა არა ჩვენი დასვენება?..(მე) -შენ რა გითხრეს?..(გიო) -არა უბრალოდ მივხვდი(მე) -მოკლედ ხვალისთვის უნდა მოვემზადოთ(მონი) -ეჰჰჰ.... რაღაც აუცილებელი იქნება თორე ისე არ დაგვირეკავდნენ მოვიდა ნუცარიონი. -თქვენც დაგირეკეს ორივეს?...(მე) -კი(ქეთი) -ნეტა რა ხდება?....(ელენე) -საინტერესოა....(ჰობი) ვივახშმეთ ჩავალაგეთ ნივთები და დავიძინეთ. დილით ავდექით. ბებიას დავემშვიდობეთ და ისევ სეულში დავბრუნდით. შევდივართ კომპანიაში. ავდივართ დირექტორთან. ორივეს მენეჯერი დირექტორთანაა. შევდივართ. -გამარჯობა დირექტორო....(მონი) -გამარჯობა მენეჯერებო....(გიო) -რა ხდება?....(მე) ზოგი დაჯდა ზოგი კი ფეხზე იდგა ჩემი ჩათვლით. -ბოდიშით რომ დასვენების საშუალება არ მოგეცით მაგრამ ჩვენი ბრალი არ არის...(დირ) -რა ხდება დირექტორო?...(ელე) -კონკურს აწყობენ სადაც უნდა შეასრულოთ სხვა აიდოლებთან ერთად სიმღერები გინდათ მარტომ (მენეჯერი ბიჭების) -გინდათ იცეკვებთ ან დაუკრავთ და ისე იმღერებთ ( ჩვენი მენეჯერი) -არ არის ცუდი....(ჰობი) -მე უკვე ვიცი ვისთან ერთადაც უნდა შევასრულო....და გავხედე ელენეს. -რათქმაუნდა...მითხრა ელემ და ჩემს გვერდით დადგა. -მე დავუკრავ ფორტეპიანოზე და თან ვიმღერებთ მე და ელე სიმღერა creep. -ოჰო ვნახოთ რა გამოგივათ...(დირექტორი) -ვნახოთ....(ელე) -დანარჩენებმაც მოიფიქრეთ, და სხვათაშორის მოწვევებიც მოგივიდათ (დირექ) უმეტესობა ნუცას იწვევს კარდიდან და ბიჭებიდან კი.....ჯიმინს. -ოქროს დაძმა....(მონი) -წარმომიდგენია ფილმში რო იტამაშებენ და გრემიზე რო გამოაცხადებენ ლეგენდალური დაძმა პარკებიიი.....დადადადამ....(ჯკ) ყველას გაგვეცინა. -გრემი არა ისა კიდე....(მე) -შენს იმეილზე გაქ ყველა მოწვევა ( მენეჯერი ჩვენი) -შენც ჯიმინ (ბიჭების მენეჯერი) -აბა დაიშალეთ ჰე.....(დირექტორი) გაგვეცინა და დავიშალეთ. ჩემს სტუდიაში შევედი. და დირექტორიც შსმომყვა. -რა მოხდა?... (მე) კარები დაკეტა. -მომისმინე ნუც მე არ გიშლი გრძნობებს მაგრამ ძალიან ფრთხილად უნდა იყოთ. ერთმა არასწორმა ნაბიჯმაც კი შეიძლება აურზაური გამოიწვიოს. -ვიცი დირექტორო, მე და იუნგი არ ვართ ისეთი წყვილები რომლებიც ყოველდღე დადიან კაფეში, კინოში....და ბლა ბლა ბლა. არცერთი არ ვართ რომანტიკის მოყვარულები და არ გვიყვარს რომანტიკა....ამ შემთხვევაში ეს გვშველის მე და იუნგი. გული გვერევა ასეთ რომანტიკობებზე. და გულის რევის იმიტაცია გავაკეთე. -ძალიან მიხარია რომ ასეთი გათავისებული გაქვს...ძალიან კარგი გოგონა ხარ. აბა შენ იცი გენდობი, მჯერა შენი და მინდა ეს იმედები ბოლომდე გაამართლო. -აუცილებლად დირექტორო. ეჭვიც არ შეგეპაროთ. გავიდა დირექტორი. მე კი აბაზანა მივიღე გამოვიცვალე.
