Riley sihirli dünyaya geldiğinde gizemli olaylar silsilesinin yakasını bırakmayan bir lanet gibi peşinde dolaşacağını düşünmemişti. 1975 yılının Hogwarts zamanında onu muhteşem arkadaşlıklar, eğlenceli anlar ve çözülmesi gereken sırlar bekliyordu.
¤...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
《¤》
Lucy Rosier gözlerini açtığında kendini hastane kanadının tavanına bakarken buldu. Odadaki aydınlığın sebebi pencereden giren ay ışığıydı. Kalkmaya çalışınca başının fazlaca ağrıdığını hissetti. Düşerken bir yerlere vurmuş olmalıydı.
Hastane kanadının kapısı hızla açılınca ses çıkarmadan gözlerini kapadı. "Olacak iş değil."dedi McGonnagal."Etrafımızı ruh emiciler sarmış durumda."
Ayak sesleri yankılandı. "Minevra."dedi Pomfrey. "Başımıza gelenler bir felaket olmalı."
McGonagall'ın sinirli sesi duyuldu. "Bakanlığa mektup gönderdim. Ama şu Carrow, ruh emicileri zaten bakanlığın buraya gönderdiğini söylüyor. "
"Anlamıyorum."dedi bir erkek. Lucy gözlerini kapattığı için göremese de Slughorn olduğunu tahmin edebiliyordu. "Bakanlık neden böyle bir şey yapsın?"
McGonagall hışımla soludu. "Sihir bakanı Rodolphus Lestrange'in köpeği. Ruh emicileri buraya saldı ki Azkaban'daki mahkumlar kaçabilsin."
"Bu etik değil."dedi Pomfrey. "Bir neden göstermeden nasıl ruh emicileri bir okula gönderebilirler? Uluslararası Sihir Yasaları var."
"Uydurmak isterlerse neden çok Poppy. "dedi McGonagall. "Hogwarts'ı dışardan korumak istedikleri ile ilgili saçma bir bahane bile uydurabilirler."
Lucy ayak seslerinden birinin başına geldiğini fark etti. "O iyi mi Poppy?"
McGonagall'ın nefesi duyuldu. "Black olmasaydı bu kız şimdi ruh emici öpücüğü almış olurdu Poppy. "
"Nasıl diğerlerinden daha fazla etkilenmiş Minevra?"
"Küçükken yaşadıkları."dedi McGonagall. "O beş yaşındayken annesi kendini öldürmüş."
Lucy geçmişinin gözünün önünde canlanmasıyla ağlamamak için kendini zor tuttu. "Diğerlerinde bir değişiklik var mı?" diye sordu McGonagall, Regulus Black ve öbür kurbanları kastederek.
"Malesef."dedi Pomfrey. "Yaşıyorlar ama sanki ölüm uykusuna yatmış gibiler. Denediğim hiçbir yol onları uyandırmıyor."
"Uyanacaklar."dedi McGonnagal. "Eğer ben bu okulun müdür yardımcısıysam öğrencilerimin ölmesine izin vermeyeceğim."
》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》
Riley büyük salonda kahvaltı için Çapulcuların yanına oturmuştu. Ama önünde duran gevreği yemek hiç içinden gelmiyordu. Yanında oturan James'e göz ucuyla baktı. Dün geceden beri uyumadığı belliydi. Karışık saçları daha da karışmıştı. Riley onun hem Lucy ile ayrıldıkları için hem de kıza bir şey olmasından korktuğundan dolayı böyle olduğunu biliyordu. Gerçi kendisininde ondan farkı yoktu.
