● VALSE●

♧4♧

"Bu kadar uzun süredir aklında olmak gurur verici."

Şimdi de o donup kalmıştı. Ama benim de ondan farkım yoktu. Hafifçe gülümsedi ve cevap verdi.

"Evet aklımdaydın."

Gözleri gözlerime kilitlenmişti. Ortam gittikçe farklı bir hal alıyordu. Çok tehlikeliydi.

"Toplantı, toplantı günü hala ayarlanmadı sanırım?"

Konuyu değiştirmeme gülerek bardağını hafifçe kaldırdı.

"Sanırım bu hafta imkansız. Şirket dışında işlerimiz birikti. Onları hallettikten sonra bir gün ayarlayabiliriz."

Bu hafta da onu bar dışında göremeyecektim. Modum düşmüştü ama bunu belli etmeyecektim. Keskin bakışlarını yüzümde hissedebiliyordum.

"Eğer istersen bir günümü boşaltabilirim."

"Evet, isterim"

Ve ortamın atmosferi bir kere daha değişmişti.

"Tamam o zaman ayarlayınca haber veririz."

Kafamı sallayarak onu onayladım ve istediğimi elde etmenin hazzı ile içeceğimden  bir yudum aldım.

"Buradan sonra bir planın var mı?"

Çüş.

"Hayır, yok. Neden?"

"Sana da uygunsa başka bir yere gidelim. Burası kalabalıklaşmaya başladı. Kalabalıktan hoşlanmam."

Telefonumu kaldırıp saate baktıktan sonra onu onayladım. Dışarı doğru adımlarken kollarımız birbirin değiyordu. Neydi bu hissin adı? Ne hissediyordum ben? Kapıya çıktığımızda hafifçe esen soğuk rüzgar gömleğimin içine girerek beni titretti.

"Ne ile geldin?"

Arabamla ama tercihim sensin.

Elindeki anahtarla bana yaklaşan güvenliğe kaş göz işareti yaparak gelmemesini söylemeye çalışıyordum.

"Taksiyle."

San'ın hafif gülme sesini duydum ve bakışlarımı güvenlikten ona doğru çevirdim. Gülümseyen kısık gözleri ile bana bakıyordu. Çok tatlıydı. İnanılmaz tatlıydı. Ama bir o kadar da tehlikeliydi.

"O zaman benim arabayla gidelim."

Hedefime ulaşmıştım. Sessiz bir müzik eşliğinde geçen yolculuğumuzun sonunda bir tepeye gelmiştik. Şehri ayaklar altına alan bir tepeye.

Araçtan inip arabanın kaputuna yaslanarak yolda aldığımız içecekleri yudumluyorduk. Ortam çok güzeldi.

Şehir ayaklarımın altında, arabadan gelen hafif müzik, tatlı-acı içeceğim ve yanımda Choi San.

"Daha önce buraya gelmiş miydin?"

Daldığım güzel düşüncelerden onun sesi ile çıktım.

"Hayır bu ilk gelişim. Ama kesinlikle son olmayacak."
                                 *•*

Zamanın nasıl geçtiğini fark etmemiştik. Yaklaşık 2.5 saat boyunca konuşmuştuk. Onun hakkında çok şey öğrenmiştim. Başarılı bir eğitim hayatı olduğunu, çok arkadaşı olmadığını, boş zamanlarında evde yemek yaptığını ve bir çok şey...

2.5 saatin kısa ve net özeti şuydu ki Choi San mükemmel bir adamdı.

"Kalkalım istersen geç oldu?"

Onu kafamla onayladım ve oturduğum yerden yavaşça doğrulmak için hareketlendim. Benden önce kalkıp bana elini uzatmıştı. Aşağıdan muazzam görünüyordu.

Elimi sıcak avucuna bıraktıktan sonra kendimi yukarıya doğru ittim ve aynı zamanda San beni çok hızlı bir şekilde kendine doğru çekti. Hazırlıksız yakalandığım bu hareket ile göğülerimiz birbirin çarptı.

Çok yakındık. Gözlerimiz bir an olsun birbirinden ayrılmıyordu. Nefesi tek nefes uzağımda, bakışları ise çok derindi.

"Seni evine bırakayım."

Bu kadar yakınımdayken nasıl ağzımı açıp ona cevap verebilirdim? Zor da olsa ondan hafifçe uzaklaştım.

"Teşekkür ederim fakat eve gitmeden uğramam gereken bir yer var. Şu caddeden bir taksi ile gidebilirim."

"Bu saatte taksi zor gelir, emin misin?"

"Halledebilirim."

"Peki"

Hafifçe saçlarını karıştırdı ve tek elini cebine koyarak konuştu.

"Güzel bir akşamdı. Uzun zamandır kimse ile bu kadar uzun ve rahat konuşmamıştım. Teşekkür ederim."

Asıl ben teşekkür ederim, bu güzel yüzünü tüm gece bana bahşettiğin için.

"Benim için de çok güzel saatlerdi ben de teşekkür ederim."

"İyi geceler Wooyoung."

"İyi geceler San."

Ve arkasını dönerek arabasına binerek uzaklaştı.