cloaked heart

13

HINDI pa din pinayagan ng OB niya si Celine na lumabas ng hospital. 'Give it a day pa' sabi ng doctor sakanya bago umalis.

As the doctor passes, Franco, then, entered the room.

"Isang araw pa, Celine. Makakauwi ka na din sa bahay. Madali lang naman ang isang araw." sabi ni Franco na nakaupo na sa gulid niya.

"C-can I ask you about something?" naglakas loob siyang tanungin ang binata dahil silang dalawa na lang naman ang nandoon. "What is it?" Franco look at her.

"Bakit mo binigyan ng pera ang tita ko para makuha ako? Did you buy me? Really?" Iritado ang boses nitong harapang tinanong si Franco.

"I'm sorry." tanging ang mga salitang lang na yon ang nasabi niya.

"I'm sorry? Hindi ko dapat naranasan lahat ng nangyari sa nakaraan kung hindi mo ginawa yon. I wouldn't have— a child? me? What, tell me? Anong dapat ang hindi nangyari? Tell me." Franco cut her as she speak.

"Ang sabi mo wala na akong babalikan pa sa Cebu? Sabi mo wala na kong pamilya, sino yon? Sino yung kumuha kay Caelum? Ha? Sa lahat ng sinabi mo sakin yun lang yung pinagkatiwalaan kitang sasabihin mo ng totoo and"

"Lahat ng 'to may rason, Celine. All of this." ito lang sinabi ng binata at dahan dahang humagod ang kamay ni Franco sa kamay ng dalaga. "Ano pang hindi mo sinasabi sakin? Sabihin mo na. Ayokong hawakan ang anak ko na ganto ako. Please."

Am I going to tell you about your brother? Kung bakit ko binigyan ng pera ang Tita mo kung pwede naman kitang kunin ng basta basta na lang?

"Y-you have a older brother. I sent him abroad through his work so I can hide yo— "W-what what do you mean?!" Hindi siya makapaniwalang sinabi ito ni Franco. All this time she knew she was all alone. Na wala na siyang pamilya, na wala ng kung sino ang relative sakanya. Wala na.

"H-how dare y-ou." malakas na dumampi ang kamay ni Celine sa pisngi ni Franco. Ilang minuto ding hindi nakakibo si Franco.

"I'm sorry, but listen to me, naging maayos ang buhay ng kapatid m— nilayo mo ako sa kapatid ko para sa sarili mong kapakanan? Franco are you out of your mind, how could you?!"

"This is unbelievable. I can't be with you anymore. Patatawarin lang kita kung pakakawalan mo ako, kami ni Caelum. I'll promise, I'll forgive you for everything." mapait na tumawa si Franco at tumayo.

"No. Kaya kong mabuhay nang walang pagpapatawad mula sayo. And no, aalis ka sa bahay ko pero hindi kasama ang anak ko. I'll let you go, but I promise, you'll regret everything if you did that." tumalikod si Franco at naglakad palabas ng kwarto.

She couldn't believe it. Franco controlled her whole life. Her brother, her success, her work, her heart. How could you do this to me Franco? You don't love me. Ypu don't.

DALAWANG araw na mula ng makalabas si Celine sa hospital at mula noon hindi pa siya nakaririnug ni isang salita sa bibig ni Franco.

Narito ang ina ni Franco kaya walang nagawa kung hindi dumuon sa kwarto nila. Ayos naman na sakanya ang pagtulog sa tabi ni Franco pero hindi ang matulog kasama ito na alam niyang galit sakaniya.

Laging nasa nursery room lang si Celine mula pag-gising at bumababa lang kung kakain, at may kukunin. Siya lagi ang nagbabantay sa anak.

"Magpahinga ka na, ako ng bahala kay Baby Caelum." boses iyon ng isang babae. "Okay lang, po. Kaya ko na." sagot niya habang pinaiikot ang laruan na nakasabit sa kuna.

"Paano mo siya aalagaan bukas kung hindi ka magpapahinga ngayon?" tanong sakanya ng ginang. Ngumiti siya at tumayo na rin. "Tama po kayo, magapahinga na po ako. Kayo na pong bahala kay Caelum." hinalikan niya ang anak at tsaka umalis. "Goodnight po." bati niya sa ina ni Franco.