"thankyou for giving me a second chance to live. For letting me work sa company nyo. Kung di dahil sa mga yun, di ko makikilala si Trixie. Please Yannie. Please wake up and don't ruin your life. I have to go. Sana pag balik ko maayos ka na."

maayos? How can I possibly be okay? 

[end]

  Kung magpapakamatay siya for the second time around, malamang dito pupunta yun. Kasi kung hindi, saan pa ba siya pwedeng mamatay? Malabong sa chem lab yun. di na nga umepekto sa kanya yung gamot eh. Halatang masyadong fed up sa mga drama yung babaeng yun eh. Ni hindi ko nga naisip na may babae talaga sa totoong buhay na magpapakamatay para sa pag-ibig. Pag-ibig nga ba o obsession? Either of the two, mali pa din. Tch! I want to blame Shakespear for this.

Sa pinakadulo ng elevator, may isang floor pa na aakyatin. Psh! Sana sinabi ni Yannie na may ganito syang plano para hindi ako nagheels.

Di ko tuloy maiwasang isipin kung ano naglalaro sa isip niya. Well, if she's expecting na may isang prinsipe na aakyat para sa kanya sorry na lang sya pero isang prinsesa ang on the way na para dun.

'just in time' yan ang tatlong salitang nagregister sa utak ko pagbukas ko ng pinto ng rooftop.

"NO!" the word is out before I can stop them. Fortunately I caught her attention.

"what are you doing here?" malamig niyang tanong sakin. Her expression was blank but still, she's scary considering her long black hair and the hospital gown she's wearing. 

"please don't do this." i plead. I hate her pero hindi sa puntong gugustuhin kong mamatay siya. Marami pa kaming pag-uusapan. Marami pa kong gustong linawin. 

"if I ask you to stay out of Zeke's life, gagawin mo ba?"

I bite my lower lip to restrain myself from crying. why on Earth is she asking this? OF course not. Not in a million years. 

She continued.

"you can't?" 

"don't do this" I said between my sobs.

"that's all I'm asking from you, pero di mo magawa. And still you think papakinggan pa kita?"

"di ako nagmamakaawa sayo na wag mo tong ituloy para sa sarili ko. Kundi para sayo. Hindi ang pagkawala sayo ni Zeke ang magpapatigil sa pag-ikot ng mundo"

she step forward.

"just close your eyes. Pretend you don't see it. "

"subukan mo ulit tumayo sa edge sinasabi ko sayo Yannie, uupakan kita" I warned her nung naramdaman kong umupo siya sa side ko. 

"yun naman talaga yung gusto mong gawin diba? to hurt me. you've done it emotionally. why not do it physically?" 

Kasalanan ko ba yun? wala akong makitang mali sa ginawa ko except for eavesdropping. pero kung hindi ko ginawa yun di ko malalaman kung ano yung totoo. 

"so this is your way of accepting defeat?" 

She glares at me. A death glare,

"madaling magsalita dahil wala ka sa posisyon. Hindi mo alam ang pakiramdam ng mawalan Trixie. ang maiwan mag-isa." 

"I KNOW!!" pasigaw kong sinabi para marinig niya.

"NOT IN A SECOND TIME" 

O_O

"yes trixie. you heard it right. I lost someone before. How do you think I can bear another loss?" 

she step forward.

and without a second thought I ran to her place, grab her and my body fell hardly on the ground. 

OHMYGAHD!! I squeled. Maliban kasi sa pumalo na yung buong katawan ko sa semento, lumanding pa siya sakin. MY body. ugh! Ang bigat niya po kaya. 

napapikit na lang ako sa sakit na nararamdaman ko. pero hindi sumagi sa isip ko na magsisi sa pagpunta dito. I just saved one life. It's an achievement. 

tinangggal niya yung braso ko na nakayakap sa tyan niya at dahan dahang tumayo. 

"ang sama talaga ng ugali mo. Di mo man lang naisip yung mararamdaman ni Zeke? Gusto mo ba syang mabuhay out of guilt? Yan ba yung sinasabi mong pagmamahal? Sa ganyang paraan mo ba papasayahin si Zeke?" 

she smirked. And she looks like a devil.

"sino bang nagsabi sayo na umaasa akong magiging masaya si Zeke after my death?"

I step backward. Something is wrong with her. Para siyang tinutubuan ng sungay.

"what do you mean?"

"my death will cause chaos in his life. He knows that full well. Alam niya kung anong kayang gawin ng Daddy ko pag nalaman niyang sya ang dahilan ng lahat ng ito. "

nabato na ko sa kinatatayuan ko. Tell me mali yung iniisip ko. Sa mga drama lang to nangyayari and it will not happen to me. Samin ni Lance.

"bakit di ka makapagsalita? Hindi ka naniniwala? My Dad is the main reason why my first love died. Sa tingin mo di niya kayang gawin kay Zeke yun. Ngayon pa na may karapatan siyang bawiin ang buhay na nirevive niya. If it's not because of him, matagal ng patay si Zeke"

so she means ginagawa niya to para mamatay din si Zeke? Ang sama niya. Ang sama sama niya.

"please don't do this Yannie" lumuhod pa ko sa kanya to show my sincerity. Ayokong mawala ulit si Lance. Kung pride ko ang kapalit ng buhay niya, ayos lang. I just want him to stay alive.

"yan lang ba ang mga salitang alam mo? Tska isa pa, bakit naman ako makikinig sayo? I'm tired. Pagod na pagod na kong mabuhay. Pagod na pagod na kong makipag-agawan sayo. pagod na pagod na kong matalo sa mundong to. Wala ng kwenta ang buhay ko dahil umeksena ka and snatch the most precious person in my life. So why continue living if I can escape all this pain now?"

this is not a time for inspirational talks. Alam kong wala sa sarili si Yannie.

"what do you want me to do?" kahit ano just to keep Lance alive.

"stay out of Zeke's life. Hurt him emotionally and don't interfere again. Make sure he'll hate you. Para kahit bumalik ang alaala niya, hinding hindi ka na nya babalikan pa"  parang may bumara sa lalamunan ko. I'm running out of air. My brain stopped functioning. My heart races as if I'm having a cardiac arrest.

"I'm giving you three seconds to decide. One" she moves closer to the edge.

"two" one more step. Masasaktan ko si Zeke. But I know, lahat ng sugat, nagagamot ng panahon. I just need to be brave right now. Buhay na nya yung nakataya dito. I'll accept it kahit magalit siya sakin habang buhay.

"th--" 

"fine!! I'll do it. I'll do it Yannie"

she stepped backward.

Sa mukha niya halatang nagulat siya sa naging desisyon ko.

I'm not like you Yannie. indi ako selfish. 

"but please, do me a favor." 

And that did it. 

====

Happy 2nd semester everyone. :))) 

STATUS: Waiting, Hoping and Praying (COMPLETED)Where stories live. Discover now