missing you a lot

chapter 20

Chapter 20

Nakaramdam ng pag-alinlangan si Irene. Matiim na nakatingin sa kanya si Ice na tila ba inaalam ang lahat ng sekreto niya sa pamamagitan ng titig, kinailangan pa niyang paalalahanan ang sariling naroon siya para sumugod, hindi para dumepensa bago niya naga wang i-compose ang sarili.

She crossed her arms in front of her and looked at him defiantly. Lord, how she hoped he couldn't see how her hands shook.

"What do you mean 'I'm yours'? Wala akong matandaang binigyan kita ng karapatang angkinin ako, madrigal."

Hindi nito inihiwalay ang mga Mata sa mukha niya at naramdaman niya ang pagsisirko ng mga paruparo sa kanyang tiyan. "I gave myself the right." Lumapit ito sa kanya at sumandal sa gilid ng conference table sa mismong tapat niya, his long legs almost touching hers. Ni wala itong ibang ginagawa kundi ang tingnan siya pero pakiramdam niya ay hinihigop nito ang lakas niya. She was scared, she admitted to herself. Natatakot siyang masaktan, gustuhin man nito o hindi.

"Walang nagmamay-ari sa akin." Mariin niyang tanggi.

"Now I do. Hindi ba't ikaw na rin ang nag-demand na panagutan kita---though, I really don't know what you are talking about---my answer is 'yes' I'll marry you, Irene."

"Ang pinsan mo ang tinutukoy ko, Hindi ik---" na natigil siya sa pagsisinungaling nang bigla siya nitong hilahin at yakapin. "Ice...." she didn't even finish her protest because his mouth came down to capture hers in a brief kiss.

"Sorry but I can't allow you to take back your proposal," habang gahibla na lamang ang distansiya ng mga mukha nila sa isa't-isa. His minty breath fanning her face deliciously created havoc to her senses as much as his kiss did.

"I did not propose to you, you conceited brute."

Nahihirapan siyang mag-concentrate pero kailangan niyang subukan. "Akala ko ba 'kid sister' lang ang tingin mo sa akin."

"I lied." si Ice.

It was simple confession but it made her heart beating like crazy. "Why did you tell your mother we are getting married because I'm pregnant?" She demanded just to masked her feelings.

Ice's expression was comical. He just stared at her like she filled alien. Nagpatuloy siya. "Ngayon iniisip na tuloy niyang nag-ano na tayo....na nakipag-ano ako sa'yo....na imoral akong Babae!" as wakas ay pagtatapos niya.

The gargoyle just laughed at her discomfort until tears came to his eyes.

Tinampal niya ito sa dibdib. "Ano ba!" Naiinis niyang saway. "Hindi nakakatawa iyon, ha! Paano na lang ang puri ko?"

For some reason, he found that very funny, he laughed once again. Inikot niya ang mga mata paitaas at hinintay itong matapos sa pagtawa. Hindi na siya na-offend sa pagkaaliw nito at unti-unti na rin siyang nag relax sa loob ng yakap nito. Inamin niya sa sariling gustong-gusto niya ang tawa nito na minsan lang niya marinig.

"Akala ko ba, matagal mo nang gustong ibigay ang puri mo?" nang tumigil ito sa pagtawa ngunit may kislap pa rin sa mga mata nito.

"Oo nga, but not without the memory of the deed. Ano iyon? Nagka-baby tayo nang ikaw lang ang nakakaalam kung paano nangyari Iyon?"

Natawa ulit ito. "Sayang pala at wala rin akong memorya kung paano ka nabuntis bigla. I'd really like to know how we did it. It doesn't matter now, though, we could always do it to our hearts' content."

********************************************************************

Sorry sobrang ikli lang...

Thanks