missing you a lot

chapter 12

Chapter 12

ilang taon na rin mula nang huli siyang umiyak, and tears returned with a vengeance. Lifetime supply na yata ng luha ang iniyak niya nang gabing iyon.

Gaga kasi siya kaya heto, kailangan pa niyang masaktan para ma-realize na inlove siya sa isang taong kilala niya buong buhay niya.

"Ate, hindi ka ba bababa para sa hapunan " si Reia.

She pinched on the tissue bago siya sumagot. "Tingnan mo nga ang hitsura ko, tingin mo

makakababa ako nito?"

ni hindi nito sinubukang itago ang ngisi nito. "Dahil mabuti akong kapatid, hindi ko sasabihing 'i told you so kahit you deserve it, ate."

"Sinabi mo na bruha ka," angil niya. "Magdahilan ka na lang kina Tita Celeste at Tito Conrad."

"kay kuya Ice, wala ka bang ipapasabi?" tukso nito.

"Wala akong pakialam sa lalaking iyon. Kahit magpakamatay sila ng althea niya, wala akong pakialam." Hindi pa man natatapos ang litanya niya ay ngumawa na uli siya.

Napailing na lamang si Reia. Who would have thought her idealistic, prudish, and sassy sister was like this when in love?

Bago umalis ang nakababatang kapatid ay nagbilin si Irene rito na dalhan siya ng maraming chocolate dahil effective daw iyon para sa mga depressed.

Nang mapag-isa, nagtalukbong kaagad siya ng kumot at bumalik sa page-emote. Isang oras ang lumipas bago siya nakarinig ng katok sa pinto. Hindi siya sumagot sa pag-aakalang si Reia lamang iyon. Narinig niyang bumukas pagkaraan ang pinto at naramdaman ang paglundo ng kama sa pag-upo ng kung sino sa tabi niya.

"May sakit ka ba, Irene?" anang baritonong boses na kilalang-kilala niya, si Ice.

Natigilan siya, hindi akalaing ang kababata ang pumasok sa silid. Naramdaman niya ang pagbilis ng tibok ng puso. Boses pa lang nito, kayang-kaya na siyang patayin. How could she be so blind of her own feelings all those years? napahikbi siya.

"Irene?" si Ice.

"Wala akong sakit," si Irene na sumagot mula sa ilalim ng kumot. Kumilos siya at humarap sa kabilang direksyon palayo rito.

"Iyon nga ang sabi ni Reia kanina. Na-depress ka raw sa pinanood mong pelikula, puwede ba iyon?" tila nagugulumihanang tanong nito kay Irene.

Sa isip ay ini-imagine niya ang sarili na sinasakal ang kapatid. Sa susunod talaga ay hinding-hindi na niya ipagdadahilan si Reia. The girl was crazy.

"Ano ba'ng pinanood mo?"

"shrek."

"Iniyakan mo si Shrek?" lalo itong nagulumihanan.

"Hindi si donkey," naiinis niyang tugon.

"You're not making any sense, Irene."

"Bakit? sinabi ko bang intindihin mo ako?" heck, she wanted to hate him, but how when she found it terribly sweet the way his voice was laced with obvious concern.

Bigla nitong hinila ang kumot palayo sa mukha niya. She reacted as though he had stripped her naked. "Hey, ano ba?"

mataman siya nitong pinagmasdan. "Your eyes are bloodshot and your nose is bright red, Irene. You've really been crying, haven't you?"

"bakit ka ba nakikialam kung umiyak man ako kay shrek o kay nemo?" Angil niya rito.

Her bluster didn't faze him. "Sigurado ka bang hindi ka nagdedeliryo?" He reached up to feel her body temperature. She almost leaned her face toward his warm hand; fortunately, she caught herself in time and bit his hand instead. Napahiyaw ito. "Bakit mo ako kinagat?" Ice.