THE DAY THAT DEATH FELL IN LOVE WITH LIFE

Chapter 3

Chapter 3: Live

WHO would thought that there's a place like this? I mean, it looks really like a paradise for me.

Three days after that incidents in the store. We never talk about it. I mean, we never really talk. Sa palagay ko ay pareho lamang naming kinalimutan ang nagyari. Umalis na rin sina mom and dad, and to tell you honestly I am thankful for that. Nabawasan ang awkward atmosphere rito sa bahay.

"Where's lola at lolo?" I asked Symon who's busy watching a cartoon in a television. Seriously? He watched that cartoon at his age? Come on dude.

He look at me with his bored eyes.

"Market."

Thats it. Hindi na s'ya sumagot pa. Hindi naman sa nag-iintay pa ako ng mahaba at mala-sona na sagot, kaya lang hindi ba napapanis ang laway n'ya? Well I don't really like a guys who's talkative. For me, it was their biggest turn off.

WAIT. So turn on ako sa lalaking ito?! Hell no. And why would I compare him to other guys out there?! Geez.

Isinara ko na ang ref matapos kumuha ng malamig na tubig, isinalin ko ito sa hawak kong baso bago ininom. May plano ako ngayon araw. May nakita kasi akong lake malapit dito sa bahay. Mapuno at masukal nga lang ang dadanan pero kaya naman, sa sobrang paglilibot ko sa lugar na ito ay nakarating ako doon. And boredom really hits me. Wala masyadong signal sa lugar na 'to. Noong isang araw pa ako naghahanap. I'm not really that kind of  a person who's addicted in social media. And I don't really have a lot of friends in the city. But I don't know, siguro nasanay ako?

I wear my jacket, planning to go out when I heard, a sudden cough. From Symon, obviously.

"Where are you going?" He asked still eyeing the television.

Inismiran ko lamang ito bago tuluyang lumabas ng bahay. Hindi naman n'ya ako obligasyon. At sanay naman akong mag-isa. I can take care of my self. There's no need of his help.

"I'll go with you."

"WHAT THE-----Kanina ka pa ba d'yan?!" Halos tumalon ang puso ko sa gulat. Sinong hindi magugulat kung bigla na lamang may magsalita sa tabi mo?!

"Yes, you were pre-occupied."

Napatigil tuloy ako sa paglalakad. Medyo malayo na ako sa bahay at hindi ko talaga s'ya naramdaman na sumunod sa akin. Well, I think I have a lot of thoughts. Nangunguna na ito sa paglalakad, walang nagsasalita sa pagitan namin. Mukha rin namang alam n'ya kung saang parte ang lawa at mukhang sanay na sanay na s'ya rito. Siguro out of boredom ay narating n'ya rin ito.

"I'm just curious, why are you here?" I'm just really curious okay? Tuloy-tuloy pa rin ito sa paglalakad, not minding my question.

"It's okay if you------"

"Because of you."

Wait----what? Because of me? He really lose his mind. He is so one of the walking weird. Is he interested in me? Gad, am I that gorgeous? But  I know he's just giving an answer that can fluttered me.

"Me?" Oo, 'yan lang ang naisagot ko. Hindi talaga ako magaling gumawa ng pag-uusapan o makipag-usap sa iba.

"Yes. I know you'll go here, in Hermaña."

Okay, he really gives me a weird vibe. I want to ask him more. Gusto ko nga rin tumakbo na lamang pabalik kaya lang ay masyado akong mahahalata na natakot akonsa kan'yang sinabi. Tapos mamaya ay baka pagtawanan n'ya lamang ako sa isipan n'ya. I know, he's joking around. Hindi naman s'ya mukhang stalker or mamatay tao.

"Nice joke." Para maalis ang kaba at ipakita sa kan'ya na hindi n'ya ako nadadala sa kan'yang biro ay umuna ako sa paglalakad. Halos sampung minutong lakaran bago kami nakarating dito sa lawa. Sobrang kalmado lamang dito. Asul na asul rin ang tubig, rinig na rinig rin ang huni ng ibon mula sa mga nagtatayugang mga puno. May mga kumpol ng bulaklak sa paligid. I'm not really a fan of flowers so I don't know it kinds.