πλάσματα του σκότους

part 7 this is Victoria?

"φτάσαμε" ανακοίνωσε και εγώ σηκώθηκα καθιστή στο ένα κάθισμα

Ο klaus μου ανοίγει την πόρτα

"Μπορείς;" Ρωτάει

"Αδύναμη είμαι όχι Κούτσι!" Λέω με έντονο τόνο στην φωνή μου προσπαθώντας να το παίξω άνετη και ότι δεν τον χρειάζομαι

Τελικά στο Πρότο βήμα τα πόδια μου έγιναν αλοιφή και ο Klaus με κράτησε από τις μασχάλες

Ουπς..

"Δεν μπορώ..." Είπα και η φωνή μου χαλάρωσε

Δεν ήθελα να του δώσω την χαρά ότι χωρίς αυτόν είμαι χαμένη αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να σταθώ...

"Φυσικά και δεν μπορείς!..." Είπε με ένα νικητήριο χαμόγελο που μου ήρθε να τον σκοτώσω

"Μην νομίζεις ότι επειδή δυσκολεύομαι να περπατήσω σε χρειάζομαι κιόλας!" Του λέω με όση δύναμη είχα

"Ο αλήθεια;" Είπε και με ελευθέρωσε από το κράτημα του με αποτέλεσμα να πέσω στο έδαφος

"Αφού δεν με χρειάζεσαι έλα..." Λέει και αρχίζει να περπατάει περιμένοντας με

"Klaus!... Σε χρειάζομαι.." λέω και εκείνος επιστρέφει πίσω

Περίμενα να με κρατάει από τους ώμους όμως τελικά με πήρε στην πλάτη του

"Klaus τι στο!;!;" Πάω να πω όταν τελικά με πήρε σαν γουρούνι στο σακί

"Πες το τιμωρία που έχεις νεύρα μαζί μου!" Είπε χαρωπά και άρχισε να περπατάει

"Έχω νεύρα μαζί σου γιατί ήπιες ανθρώπινο αίμα από κάποιον αθώο!" Φώναξα και χτύπησα λίγο την πλάτη του

"Λοιπόν συγνώμη που είναι στην φύση μου!"

"Ή αλλιώς πες συγνώμη που επίτηδες δεν πήρες σακουλάκι γιατί δεν μπορείς να συγκρατηθείς από το να πιεις φρέσκο!"

"Ο έλα τώρα ξέρεις πως είναι να μην μπορείς να αντισταθείς!.. παραδέξου το δεν μπορείς να μου αντισταθείς!" Λέει χαρωπά

"Σε σιχαίνομαι..." Λέω με έναν τόνο αηδίας και ειρωνίας στην φωνή μου

"Θα το έχω υπόψη μου..." Λέει

Πέρασε λίγη ώρα περπατώντας και άρχισα να βαριέμαι πάνω στην πλάτη του

"Klaus αλήθεια νιώθω καλύτερα μπορώ να περπατήσω!" Παραπονιέμαι όμως δεν κάνει καμία κίνηση να με ελευθερώσει από τα χέρια του

"Σου κάνω μεγάλη χάρη που έχω πάρει τόσο χαλαρά το τι είσαι!" Του λέω μπας και με λυπηθεί