part 6 this is Markus

33 9 1
                                    

"και που θα πάω αν δεν πάω στην οικογένεια μου!;" Φωνάζω υστερικά

Έχω χάσει ήδη την βιολογική μου οικογένεια δεν θα αντέξω να χάσω και αυτήν που με μεγάλωσε...

"Ηρέμησε εντάξει; θα βρούμε λύση!"

Λέει προσπαθώντας να με κρατήσει ψύχραιμη

Εγώ γνέφω θετικά και περιμένω να μου που τι πρέπει να κάνω

Τότε το γυαλί του σπιτιού του ακούστηκε σαν να έσπασε και αμέσως μετά ένας πόνος στην πλάτη μου εξαπλώθηκε σε όλο το κορμί μου

Στο στόμα μου σχηματίστηκε ένα μικρό όμικρον που εκδηλώνει πόνο

Ο Klaus με κοιτάζει με απορία και ένα βλέμμα που ρωτούσε τι έγινε!;

Τελικά αποκαλύφθηκε ότι ένα βέλος είχε διαπεράσει την πλάτη μου και αμέσως μετά σκοτάδι...

[...]

Ανοίγω μάτια μου μετά από αρκετές φαντάζομαι ώρες. Μου πήρε λίγο χρόνο για να καταλάβω ότι είμαι σε ένα αμάξι με οδηγό τον Klaus και όταν το κατάλαβα ηρέμησα

Δεν ένιωθα ότι είχα λιποθυμήσει αλλά ούτε ότι είχα κοιμηθεί... Η μάλλον ένιωθα σαν να είχα κάνει τον χειρότερο ύπνο της ζωής μου ή κάτι τέτοιο...

Ξαφνικά το κεφάλι μου φωτίστηκε από αναμνήσεις σαν να είχα πάθει ένα προσωρινό Αλτσχάιμερ και να ξέχασα τι συνέβη για λίγα δευτερόλεπτα

"Klaus;" Αναφώνησα και έκανα να σηκωθώ όρθια στο κάθισμα του αυτοκινήτου πράγμα που απέτυχε παταγωδώς

"Μην κουράζεσαι δεν θα καταφέρεις να σηκωθείς..." Είπε και εγώ σταμάτησα να προσπαθώ να σηκωθώ

"Πόσες ώρες κοιμάμαι;" Ρωτάω

"Αρκετές ώστε να ξημερώσει η μέρα... Έχω γράψει μήνυμα από το κινητό σου στους γονείς σου ότι θα μείνεις σε μια φίλη" είπε

"Ώστε κατασκοπεύεις το κινητό μου τώρα;" Ρώτησα ενοχλημένη

"Δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω..." Απάντησε ξερά με μηδέν ενδιαφέρον

"Τι έγινε χθες;" Ρώτησα όλο απορία

"Λοιπόν.. πλέον λειτουργείς σαν πυξίδα για τους βρυκόλακες και ήρθαν στο σπίτι μου!" Είπε με έναν ειρωνικό τόνο στην φωνή του

"Θες να μου πεις ότι φταίω εγώ;" Ρώτησα με τον ίδιο τόνο

"Όχι δεν φταις εσύ φταίει το κολιέ" είπε και γύρισε ελαφρά να με κοιτάξει και μετά γύρισε ξανά στο τιμόνι

πλάσματα του σκότουςजहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें