အခန္း(၂၀)

Start from the beginning
                                    

"ကြၽန္ေတာ္...အစ္ကိုႀကီးကို ဒုကၡမေပးခ်င္လို႔ပါ။"

သြမ့္ရံုရွင္းက ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ ျပန္ေျဖသည္။

"ဘာလဲ? ဒုကၡေပးလို႔ဝသြားလို႔လား?"

လင္းမို ၿပံဳးစစနဲ႔ မ်က္ခံုးပင့္ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္၏။

"အဲ့..အဲ့လိုမဟုတ္...။"

အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔ ျပန္ေျဖေနတဲ့ဆရာတူညီငယ္ကိုၾကည့္ၿပီး လင္းမို သနားသြားမိျပန္၏။ သူစေနေတာ့ အခ်ိန္ပိုၾကာၿပီး ဗိုက္အရမ္းဆာေနမွာေပါ့။ အဆာလြန္သြားရင္ မေကာင္းဘူး။

"ခနေစာင့္။"

လင္းမိုက ေျပာၿပီးသည္နွင့္ လွစ္ကနဲထြက္သြား၏။ မ်က္စိေရွ႕က လင္းမိုေပ်ာက္သြားခ်ိန္၌ ေစာေစာက မ်က္နွာေတြေရာ နား႐ြက္ေတြပါ နီရဲေနတဲ့သြမ့္ရံုရွင္းတစ္ေယာက္ ေခါင္းေမာ့လာ၏။ သူ႔မ်က္နွာထက္၌ကား ရွက္ရံြ႕ေနသည့္အမူအရာတစ္စက္ေလးမွပင္ရွိမေနဘဲ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းေအာင့္ထားရသည့္အမူအရာမ်ိဳးသာရွိေနသည္။

"System...ငါမေတာ္ဘူးလား?"

"ေတာ္လိုက္တာ။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ Hostသရုပ္ေဆာင္ခ်က္မွာေျမာသြား...အဲ...ေမ့လို႔။ နာမည္ေခၚမွ replyျပန္မွာ။ နာမည္ျပန္ေခၚ။"

သြမ့္ရံုရွင္း : ...

"Replyျပန္လက္စနဲ႔ ျပန္လိုက္ေတာ့ ေသသြားမွာမို႔လား!?"

"မေျပာတတ္ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ စည္းကမ္းကစည္းကမ္းပဲ။"

သြမ့္ရံုရွင္း : ...

"မင္းကိုက် နာမည္ေခၚခိုင္းၿပီး ငါ့က်Hostပဲေခၚေနတာ တရားလား?"

"တရားပါတယ္။"

"...."

အႀကိမ္ႀကိမ္ခံရၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ေစာေစာကရႊင္ပ်ေနေသာသြမ့္ရံုရွင္း၏မ်က္မွာ ပုပ္သိုးလာ၏။

"မင္းလိုအီးေပါေလာစနစ္နဲ႔ စကားမေျပာေတာ့ဘူး။"

"ေနနိုင္ရင္ ေနေပါ့။"

Systemတစ္ျဖစ္လဲ လင္းေမာ့ဟာေတာ့ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ေျပာကာ လိုင္းဆင္းသြားေလ၏။
...

သူနဲ႔ Systemရန္ျဖစ္ၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပဲ လင္းမိုျပန္ေရာက္လာသည္။ လက္ထဲမွာေတာ့ အေရဆုတ္ၿပီးသား ယုန္တစ္ေကာင္ကိုင္လို႔။

မင္းေဖေဖငါက...Gayမဟုတ္ဘူး!! [Completed]Where stories live. Discover now