Τρόμος

47 2 3
                                    

«Ροουζ σε παρακαλω πιάσε το χέρι μου να περάσουμε τον δρόμο» είπε μια κυρία..Ήμουν πολυ μικρή δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο τις εκτός από τα μαυρα μακριά μαλλιά που είχε.

«Όχι δεν θέλω!» Είπα και τραβήχτηκα η γυναίκα με έπιασε από το χέρι.Εκεινη την ωρα ακούσαμε τον ήχο από το φαναρι για να περάσουμε τον δρόμο.

Όσο πιο πολυ φτάναμε στο αλλο πεζοδρόμιο έβλεπα το ψυχιατρείο που ήμουν κλεισμένη τόσα χρονια.

«Που παμε;» Ρώτησα και η κυρία δεν μίλησε.Δεν είπε ούτε λέξει.

Πηγαίναμε όλο και πιο κοντά ήταν θέμα χρόνου μέχρι να φτάσουμε στην πόρτα του ψυχιατρείου.
«Όχι ασεμε δεν πάω εκεί μέσα!» Τραβιέμαι αλλά με τραβάει με πολυ δύναμη δεν μπορώ να νοιωσω τον πόνο και την κοκκινίλα που έχω στους καρπούς μου από το τράβηγμα.

«Μπες μέσα πρέπει να πας!»Φωνάζει και δεν μπορώ ακομα να δω το πρόσωπο τις.

Η πόρτα ανοίγει και η Αμαντα βγαίνει από εκεί με ένα μαστίγιο.Ισως το αξίζω να μείνω ξανά εδώ.Όμως δεν θα χάσω.

«Όχι ασεμε σε παρακαλω ΜΑΜΑ!» Μαμά;Αυτη η κυρία;Την είπα μαμά;

«Μπες μέσα δεν σε θέλω αλλο!Εισαι πολυ κούραση για ένα σκουπίδι σαν εσενα!» Φωνάζει η κυρία και είδα επιτέλους τα ματια τις.Ηταν μπλε.Ειδα το πρόσωπο τις.Μοιαζουμε πολυ.

«Ειδες στα είχα πει αλλά δεν με πίστευες.» Λέει η αμαντα και με τραβάει μέσα

«ΜΑΜΑ!»

HARRYS POV
«Πως θα τις το πω ετσι απλά μαμά;» Η μητέρα μου θέλει να στειλει σχολείο την Ροουζ ή έστω κάπου που να την βοηθήσει.

«Αγορι μου αν τις το πεις ήρεμα και με τα δικά σου λόγια τον λόγο θα σε ακούσει.Εσενα σε εμπιστεύεται» Η μητέρα μου Νομιζει ότι θα κανει καλο να πάει σχολείο.Η Ροουζ όμως δεν θα την νοιαζει καν αν πάει εκεί.Θελει πολυ πιο απλά πράγματα για να είναι χαρουμενη.

«Μαμά όχι δεν θέλω να πάει σε αυτο το ηλιθιο σχολείο!Ειναι πολυ πίεση για αυτήν.Μια χαρά είναι στο σπίτι.Αν η Ροουζ πάει στο σχολείο θα νοιωθει πιο χάλια από τωρα.Δεν θα το ρισκάρω.» Τα νευρα μου σιγά σιγά ήταν έτοιμα για έκρηξη.

My green happiness «H.SDonde viven las historias. Descúbrelo ahora