My green happiness «H.S

Καινούργια γνωριμία

Ειμαι ελεύθερη.
Ειμαι έξω μετά από τόσο καιρό.
Ολοι με κοιτάνε σαν να είμαι τρελή.Μα τι λέω?Είμαι τρελή.Παντα ήμουν.Τωρα που θα μείνω?Δεν έχω λεφτά είμαι απλά εγώ με το άσπρο μου φουστάνι και ξυπόλητη.Ειμαι φτωχή και ορφανή.

"Κύρια μου θέλετε βοήθεια μήπως?" Με ρωτάει ένας άντρας με κουστούμι και ένα χαρτοφύλακα.Του κουνάω αρνητικά το κεφαλι μου."Είστε σίγουρη?Αιμορραγητε"
Κοιτάω τα χέρια μου είναι γεμάτα αίμα.Τα πόδια μου βρώμικα και το φουστάνι μου έχει κόκκινους λεκέδες.Τι ωραια εικόνα για το άσπρο μου Φόρεμα.

"Οχι ειμαι μια χαρα."ειπα με τρομαγμένη φωνη.

"Είστε σίγουρη?"

"Ναι ειπα!"Υψωσα λιγο τιν φωνή μου.

"Καλα κοπέλα μου να βοηθήσω ηθελα."
Ειπε και εφυγε.

Αρχισα να περπαταω στους δρόμους.Ολοι με κοιτούσαν περίεργα.Ημουν το επίκεντρο τις πολης.
Αρχισε να βρέχει και πηγα και έκατσα σε ενα παγκάκι.Ολοι τρεχανε με κουκούλες και ομπρέλες και εγω καθόμουν και απολάμβανα τις σταγόνες βροχής που έπεφταν και με μουσκεύαν.Δυνάμωνε περισσότερο και νομίζω εκεί ενοιωσα ποσό ζωντανή ειμαι.

"Rose?!"ακουσα το ονομα μου.Γύρισα το κεφάλι μυο από εκεί που ακούστηκε.

HARRY'S POV
Εχουν περασει 2 ωρες.Υπάλληλοι βγήκαν εξω και ψάχνουν.Το παράθυρο ηταν ακομα σπασμένο.
Βλεπω πως έξω Βρεχει.Η Rose λατρεύει την βροχή.

"Harry κλείνουν τα φωτα."ειπε η Mary κι εγω απλα κοιταω το πάτωμα  καθώς η Mary κλεινει τα φωτα.Η πορτα κλειδώνει.Και το μονο φως στο δωμάτιο ειναι το φως του φεγγαριού.

Βλεπω το μπλοκ τις Rose κατω και το περνώ στα χερια μου.Το ανοίγω και η ζωγραφιές τις ξεπροβάλλουν.Τοσο ταλέντο.Η τελευταία ζωγραφιά ειμαι εγω να κοιμάμαι.Οσο σκέφτομαι τα ματια τις μου προκαλούν πονο.Επρεπε να ειχα ερθει καιρο πριν.Να την σώσω.

Παω και ξαπλώνω στο κρεβάτι τις.Καθως κάθομαι ακούω κατι να πέφτει απο κατω.Παραξενευτικα και πηγα μα κοιτάξω.Ηταν ενα μαχαίρι.

"Τι να κανει με ενα μαχαίρι?"μιλάω στον εαυτό μου. Υστερα βλεπω στην γωνία του τοίχου κατι γραμμένο με μικρα γράμματα.
Παω προς τα εκει και βλεπω τι γραφει.

"Θα περιμένω να ερθεις να με βρείς ~ Rose"

Θα σε βρω.Rose.Παντα σε βρίσκω.

ROSE POV
"Rose!?"

Γύρισα το κεφαλι μου εκει που ακουστικέ η φωνη.Ηταν μια γυναίκα με μαυρα μαλλια.

"Ναι?" λεω και με κοιτάει σοκαρισμένη μετα μου χαμογελάει και έρχετε προς τα εμενα αλλα εγω πανικοβλήθηκα.

"Οχι οχι Rose δεν θα σου κανω κακό."

"Που με ξερεις?"

"Σε ξερω απο μικρη.Αλλα τωρα μεγάλωσες!Ποσο εισαι?"

"16 σχεδον 17."λεω τρομαγμένη

Με κοιτάει και ύστερα κοιτάει τα χέρια μου.
"Θεε μου Rose! Εισαι καλά?"

Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.
"Ελα μαζι μου να σε φροντίσω.Μην φοβάσαι Rose.Δεν θα σου εκανα ποτε κακο."για καποιο λογο ένοιωθα οτι μπορουσα να την εμπιστευτώ.

Παμε προς ενα αμάξι αλλα ημουν μούσκεμα δεν μπορουσα να μπώ.
"Περιμενε εχω κατι πετσέτες στο πισω κάθισμα."λεει και μου χαμογελάει.
Τις βαζει στο κάθισμα και υστερα μου λεει να κατσω.Ξεκίνησε το αμαξι.

"Rose δεν θελω να ταραχτεις αλλά..Δεν σε ειχαν κλεισει σε Ψυχιατρείο?"

"Ναι.Το έσκασα.Αλλα σας παρακαλώ μην με πατε παλι πισω" ειπα καθώς την κοίταξα με λύπη.

"Οχι Rose μην ανησυχείς.Δεν θα πω κατι γλυκια μου.Και μπορεις να μου μιλας στον ενικό."

"Δεν ξερω καν το ονομα σου."

"Anne.Anne Styles"