My green happiness «H.S

Μπουντρούμι

Όλοι μπορεί να νομίζουν πως ότι κάνεις το κάνεις μόνο και μόνο για προσοχή.Μάλλον αυτοι που το λένε δεν εχουνε περάσει τα δύσκολα.Δεν ξύπνησα καλά σήμερα.Καθόλου καλά.Νεύρα παντού γύρω μου Βαρεθηκα αυτο το μερος.Θα σπάσω τίποτα εδώ μέσα.

"Θα το φας αυτό?"ρωτάει ο Harry για την σούπα μου.

"Οχι"

Περνει το πιάτο και αρχίζει και τρώει.Ηθελα να ήξερα γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό του?Δεν είναι τόσο κακός όσο λένε.Είχα ακούσει την Amada να λέει ότι είναι τρελός.Εγώ δεν το βλέπω.Εξάλλου όλοι ήμαστε λιγο τρελοί μέσα μας.

Χθες είχα τον καλύτερο ύπνο μέσα σε αυτά τα χρόνια και του είμαι ευγνώμων.Έχει Αγγελική φωνή.

"Γιατί με κοιτάς έτσι?"Ρωτάει και χαμογέλασε

"Τίποτα απλά κοιτάω"λεω και βγαίνει και το δικό μου χαμόγελο. Έχω καιρό να χαμογελάω επειδή το θέλω.

"Πώς κοιμήθηκες χθες?"ρωτάει

"Λοιπόν έχω να πω Με βοήθησε.Είχα χρόνια να κοιμηθώ έτσι.Ευχαριστώ"

"Ονειρεύτηκες τίποτα?"

"Όχι προς έκπληξη μου.Γιατί;"

"Τίποτα"

Παράξενος.Σήμερα θα πω στον Louis Για το Χόμπι που μου είπε να σκεφτώ.Τι να θέλει άραγε?

[..]

Είμαι στο κρεβάτι και κοιτάω το ταβάνι.Ο Harry Έχει συνάντηση με τον Louis.Μετα από τον Harry είμαι εγώ.Τι το θέλει το χόμπι άραγε?

"ΑΦΗΣΤΕΜΕ ΉΣΥΧΟ!ΚΑΡΙΟΛΑ ΕΣΥ ΦΤΑΊΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΈΦΕΡΕ ΕΔΏ! ΉΞΕΡΕΣ ΤΗΝ ΜΆΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥΤΑΝΑ!ΚΑΙ ΉΘΕΛΕΣ ΤΑ ΛΕΦΤΆ ΤΙΣ ΤΣΟΎΛΑ! ΌΧΙ ΆΣΕΜΕ"ακουγα φωνές του Harry Μα τι λέει?
Άνοιξε η πόρτα και τον έβαλαν μέσα.Αυτός χτυπούσε την πόρτα από θυμό με δάκρυα στα μάτια και φώναζε σαν τους τρελούς τραβούσε τις μπούκλες του.
έπεφτε κάτω και παρακαλούσε για έλεος.

Γυρισμένη την πλάτη του με τις μπούκλες του και έκλαιγε.Πήγα κοντά του.
Πήγα να τον πιάσω και ένοιωθα ότι θα εξαφανιστεί από το όνειρο μου.Οο μικρό αγοράκι.Μην κλαις.Δεν κάνει αυτά τα πράσινα Διαμαντένια μάτια να πονάνε.

Του έπιασα τον ώμο και τυναχτικε.Τρομαγμένος.Θυμωμένος.Αυτό μπορούσα να διακρίνω.Και τον πόνο στα μάτια του.Καημένο Όμορφο πλάσμα.Σε ταλαιπωρούν.

Με κοίταξε με αυτά τα πράσινα Διαμαντένια μάτια στα γαλάζια σαν τον ουρανό δικά μου.Αθώο πλάσμα.Άρχιζε να κλαίει και τον έχωσα στην αγκαλιά μου.Ένας τέτοιος άνθρωπος χρειάζεται παρηγοριά.Ξέρω πως νοιώθει.
Άρχιζε να φωνάζει πάλι.Κλωτσουσε παντού.

"Harry σε παρακαλω ηρεμισε!"
Δεν με άκουγε τα ματια του είχαν μαυρίσει.Μου θύμισε τον εαυτο μου.Την μεριά που δεν χωνεύω καθολου.Είχε αίμα στις γροθιές του.

"Harry γαμωτο κοιτάμε και ηρεμισε!"

Μπαίνει μέσα η Amanda και κατάλαβα ότι θα έχει τιμωρία.

"Φύγε από πάνω του Rose Ο Harry Θέλει ένα δυνατό μάθημα για να συνέλθει"

Ο Harry προσπαθούσε να ξεφύγει αλλά η Amanda Του έκανε ένεση.Ο Harry έχασε τις αισθήσεις του και δύο άντρες ήρθαν κι τον πήραν.

"Amanda είναι απλά μπερδεμένος σε παρακαλώ μην τον βλαψεις!"

"Δεν είναι δικιά σου δουλειά αυτο!Γυρνα στο μπουντρούμι σου και ασεμε εμενα αν κανω αυτο που ξερω να κανω καλα!"
Είπε και με έσπρωξε μέσα.

Δεν μου αρέσει να μου φωνάζουν έτσι και να σπρώχνουν!

"Amanda Hels Είσαι μια καριολα!"
Αρχισα να τα χάνω σαν τον Harry!

Πήγα σε μια γωνιά αγκαλιάσα τα γόνατα μου άρχισα να κλαίω.Άκουγα τον Harry Να ουρλιάζει από πόνο που του προκαλούσε η Μάγισσα.Ο Harry είναι ο πρώτος άνθρωπος που νοιάζομαι.Δεν αξίζει τίποτα από όλα αυτά.