Daddy issues #3

5o Κεφάλαιο

Μόλις έφυγε, έτρεξα αμέσως και πήρα το μαχαίρι.

Το έβαλα στην τσέπη μου και πήρα τα ψώνια στα χέρια μου.

"Jungkook..."μου είπε και πήρε και ύφος τα άλλα ψώνια.

Αρχίσαμε να περπατάμε προς το σπίτι μας.

"Σίγουρα, δεν κατάφερες να του αρπάξεις κάτι;"με ρώτησε και με κοίταξε.

"Όχι...τίποτα..."

"Α οκ.... Δεν μου λες ομως, μόνο εμένα μου θύμιζαν κάτι οι φωνές τους; Ήταν σαν να τους ήξερα..."μου είπε μπερδεμένος.

"Όχι...κι εμένα μου θύμιζαν, αλλά ίσως να ήταν η ιδέα μας! Μην ξεχνάς, ότι τελευταία είμαστε πολύ κουρασμένοι και μπορεί να φανταζόμαστε και διάφορα!"του είπα.

"Jimin;"

"Τι;"

"Μπορείς ότι είδαμε και κάναμε σήμερα...να μην το πεις σε κανέναν;"τον ρώτησα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά για κάποιο λόγο δεν θέλω να το μάθει κανείς.

"Γιατί;"

""Απλώς σε παρακαλω μην το πεις σε κανέναν...εντάξει;"

"Καλά..."μετα από αυτό, δεν ξανά μιλήσαμε.

Γιατί δεν είπα την αλήθεια στον αστυνομικο;

Γιατί προστατεύω αυτό το άτομο, από την στιγμή που δεν το ξερω;

Γιατί;

Με αυτές τις σκέψεις, φτάσαμε επιτέλους στο σπίτι και μπήκαμε μέσα.

Αμέσως ήρθαμε αντιμέτωποι με τα ανήσυχα βλέμματα των υπόλοιπον.

Αμέσως έτρεξαν όλοι καταπάνω μας και μας αγκάλιασαν.

"Μα καλά που ήσασταν τόση ώρα; Ανυσηχασαμε ότι κατι σας συνέβη!"μας είπε ο Jin και άμα βαρεσες στο κεφάλι.

"Να ξέρετε..."άρχισε να λέει ο Jimin και με κοίταξε.

Σε παρακαλω...μην τους πεις...

"...είχε πολύ κόσμο και η ουρά ήταν τεράστια!"είπε τελικά και μια ανακούφιση με διαπέρασε.

"Α οκ! Δωστε τα αυτά σε εμενα, να πάω να φτιάξω κάτι πρόχειρο να φάμε!"είπε ο Jin και μας τα πήρε.

"Εμ, εγώ πάω λίγο στο δωμάτιο μου να κάνω ένα μπάνιο! Μόλις τελειώσει ο Jin, φωνάξτε με!"τους είπα και πήγα πάνω.

Μπήκα στο δωμάτιο μου και άφησα στο κρεβάτι το μαχαίρι και την μασκα.

Έβγαλα τα ρούχα μου και πήγα στο μπάνιο.

Μόλις τελείωσα, έβαλα μια απλά φορά και μια μακρια μπλούζα.

Πήρα το μαχαίρι κι την μάσκα και βγήκα στο μπαλκόνι.

Έκατσα στην καρέκλα και άρχισα να κοιτάω προσεχτικά την μάσκα.

Ειχε λίγο αίμα στην άκρη της...

Κι είχε και την μυρωδιά του...

Μα...πως...

Πώς...γίνεται αυτό;

Πήρα το μαχαίρι και τόσο σήκωσα ψηλά για να φωτίζεται από το φως του φεγγαριού.

Κοίταξα στην άκρη του και είχε γραμμένο κάτι.

Κοιταξα καλύτερα και έγραφε...

J. JK

Μα καλά γιατί έχει γραμμένο πάνω τα αρχικα του ονόματος μου;!

Το γύρισα από την άλλη πλευρά και έγραφε...

K. TH

Τ-τι;

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ?

ΑΦΟΎ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΌΣ!

ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΓΚΡΕΜΟ!

ΠΩΣ ΓΊΝΕΤΑΙ ΑΥΤΌ?!

Βασικά...δεν γίνεται...

ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ!

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ!

ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΌΣ!

ΠΕΘΑΝΕ!

ΠΑΕΙ!

ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΖΕΙ ΑΚΟΜΗ!

Ξαφνικά άρχισα να νιώθω μια μικρή ζαλαδα...

Δεν μπορεί να ζει...

Είναι νεκρός....

"Jungkook το φαγ- JUNGKOOK!"ακούσα μια φωνή να μου λεει και με πλησίασε.

Πλέον ήμουν κάτω στο πάτωμα και έτρεμα.

Δεν καταλάβα ποτέ άρχισα να κλαίω.

"ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΌΣ!"άρχισα να φωνάζω σαν τρελός

Ο Jin μου μίλαγε, αλλά εγώ δεν μπορούσα να τον ακούσω!

Απλώς συνέχισα να φωνάζω το ίδιο πράγμα.

Με ταρακουναγε σαν τρελός άλλο ούτε αυτό το ένιωθα!

Ξαφνικά άρχισα να ζαλίζομαι περισσότερο...κι όλα έγιναν μαύρα...

(Συνεχίζεται)

Heyyy😂

Πώς σας φάνηκε;

Εγώ πάντως,
Ελπίζω να σας άρεσε και να βάλετε 🌟!

Byeee💕

(859 λέξεις 😂)