Nepenthe (Çat Kapı Aşk Serisi 1)

24

Efkan ( Arkadaşlar adı Efekan değil nolur Efekan demeyin şu çocuğa)

Yüzümün üstündeki ağırlıkla uyanırken bunun Karya'nın eli olduğunu anlamam uzun sürmedi. Cidden dağınık yatıyordu. 

Kolunu aramızdaki boşluğa rahatını bozmadan bırakırken yan döndü yattığı yerde. Yastık yanağının bir tarafını kapladığı için dudakları büzüşmüştü. İstemsizce gülümseyip örtüyü üstüne çektim. Kolları üşümüştü.

Gece hiçbir çaba göstermeme rağmen kalmamı istediğinde birlikte uyuma ihtimalimiz bile yoktu bana göre ama nasıl olduysa Karya çok fazla uysal davranıyordu.

Garip değildi de alışık olmadığım için farklı geliyordu. 

Elimi yanağıma yaslayıp onu izlemeye başladım. Çok güzeldi be. 

Yani cidden çok güzeldi, kısa saçları ,küçük burnu, minyon yapısı her şeyiyle çok güzeldi. İnsan nasıl sevmezdi ki Karya'yı. Bu benim için bir ihtimal bile değildi.

Ama bu durum biraz garipti işte. Hayatımda birkaç kişi olmuştu evet ama hiçbiriyle uzun ilişki yaşamamıştım. Rahatına, özgürlüğüne düşkünün tekiydim.

Hayatımda benden başka birinin söz sahibi olması fikri canımı sıkıyordu. Kayra da böyleydi. Ama sevdiği insanı tam teslimiyetle seviyordu işte. 

Yüzüne dökülen saçını kibarca kulağının arkasına ittim. Saatlerce izleyebilirdim onu, bıkmadan usanmadan. 

Bunlar benim için yeni şeylerdi ama hoşuma gidiyordu, ilk defa hayatımda bir şeylerin olmasını istiyordum. Birini tüm hayatıma katmak, her şeyimi ona adamak gibi ufak isteklerdi bunlar.

Ama hepsi Karya olunca ortaya çıkıyordu. 

Yaralarını iyileştirmek, daha fazla üzülmesini engellemek tek isteğimdi. 

Telefonumdan saati kontrol edip yanımda uyuyan güzelliğe döndüm tekrar. Kahvaltıyı birlikte hazırlayabilirdik o yüzden acele etmeyecektim. 

Ellerini yanağının altına koyup dudaklarının arasından nefes verdi. Kendimi film izler gibi büyüsüne kaptırmıştım resmen.

Uzun kirpikleri titreşirken örtünün altından çıkardığı kolunun üstünde elimin tersini gezdirmeye başladım. Uyanıyordu, sabah sabah onu utandırmak eğlenceli olsa gerekti.

"Efkan?"

"Güzelim." 

Elinin tersiyle gözlerini ovuştururken ona biraz daha yakınlaştım. Gece uyumadan önce duş aldığı için saçları kıvır kıvır olmuştu ve cidden çok güzel kokuyordu.

"Oha! Ağzımın içine girseydin Efkan." gözlerini açar açmaz bunu deyince gülerek geri çekildim. 

"O kadar da delirmedim."

"Deli olduğunu kabul ediyorsun bu da bir şeydir." bana dönüp gülümseyince onun gibi yattım bende. Aramızdan tır geçerdi ama gözlerim gözlerine bakıyordu sonuçta.

"Günaydın." 

"Günaydın." gözlerini kapatıp açarken hala boğuk olan sesini de hafifçe öksürerek düzeltti. Onu sinir edebileceğim her ihtimali ortadan kaldırıyordu, uyanık.

"Kahvaltı hazırlayayım mı yoksa eve mi gideceksin?"

"Beni hala kovmadığına göre ilk seçenekten yana kullanıyorum tercihimi." yerinden kalkacakken kollarından tutup üstüme çektim onu.

"Saat daha 7 Karya, biraz daha uyu."

"7 mi?" başımı aşağı yukarı sallarken burnumun dibindeki suratını öpmemek için zor duruyordum. İkileme demişti ama benim kaçtığım sorular yoktu.