Niyakap ko rin siya pabalik ng mahigpit at isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya. Hindi ko maiwasang mapaluha kaya hangga't maaari ayaw kong makita niya akong ganito. Alam ko kasing mag aalala nanaman siya sa akin katulad ng palagi niyang ginagawa.

"Salamat sa panahong hiniram kita kay min."

"A-Andrew.."

Bahagya siyang tumawa kahit alam kong peke iyon. If he knows me, I know him too.

We're together for a very long time and saying goodbye to the person who's always by your side is like saying bye to your happy moments in life..

"I know."

Kumalas siya sa yakap saka ako hinawakan sa magkabilang balikat. Namumula ang mga mata at ilong, halos manlambot ang tuhod ko ngunit sinikap kong maayos ang aking pagtayo dahil minsan ko lang siyang nakitang lumuha ng ganito.

He was always smiling before, making his cute dimples showed. But now is different, his angelic face expressing hurt and sad at the same time.

I felt pang in my chest. It hurts me seeing him like this, just because of me.. who love somebody else.

If I have a chance to make a wish, one thing is for sure, to make andrew happy for the rest of his life. He deserves happiness I couldn't give.

He stared at my eyes so I am and oh, god, he was going to tear up.

"I already know you're his, noong una palang, sa palengke remember?" Aniya.

Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko akalaing ganoon ako ka-obvious na magkasama sila ni mika, ganoon ba ako ka-readable?

"I thought you two were together that time, halata kasing masama ang loob mo kay mika at min, and when I showed up, he was glaring at me all the time noong nag uusap tayo." He half smiled at tumingala siya.

Alam kong pinipigilan niyang tumulo ang kaniyang luha.

"D-Doon palang sumuko na ako. But when you returned crying and hurt, I thought I should give myself a try, atleast to make you free from sadness, nagbakasakali ako, na sana ako nalang, na sana mapasaya kita, na sana mahalin mo rin ako."

My heart felt broken, he was stuttering, like he was hiding what he's feeling in his voice. But he failed, I heard it, I felt it.

He stared back into my eyes again, ngumiti siya ng bahagya kasabay ng pagtulo ng kaniyang luha.

Napatakip ako sa aking bibig sa pagkabigla, I stiffened and crying too.. seeing him crying for me is too much to me.

Too much.

"But atleast I tried. You're worthy and losing you without even trying is regrettable."

He really loves me.

May kinuha siya sa bulsa niya. Panyo iyon, ngunit mas pinili niyang ipunas iyon sa pisngi ko kaysa sa kaniya.

Ngumiti siya muli.

"Hush, stop crying. You shouldn't crying, no one will wipe your tears again when you get away."

Napangiti ako at kinuha rin ang panyo sa aking bulsa. Matawa tawa kong ipinunas rin iyon sa kaniya, natawa din siya kalaunam.

Atleast it lits up the mood. Masyadong masikip kasi sa dibdib.

"Para tayong tanga." I said while smiling.

Maraming tao sa airport at ang ganitong eksena ay hindi naman bago sa kanila. Kaya wala ring nangingialam sa amin. Para lang akong OFW na mahihiwalay sa asawa... base sa mga judgement ng mga mata ng tao.

Your Maid [Completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon