ဒဏ္ရာ

Part-42 ( Unicode)

Menu စာရွက်ကို ထူးထူး ရှေ့ ၊
ထိုးပေးလိုက်တော့ ထူးထူးက
တစ်ရွက်ချင်းဆီ လှန်ကြည့်ကာ....

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစိတွေတုန်း က ဒီလိုအစားအစာတွေနဲ့
လုံးဝ အသားမကျခဲ့..၊ ခုတော့ မေမေတို့ ခေါ်တဲ့
နေရာတွေ လိူက်ရင်း အသားကျခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။
ကိုယ်တိုင်သွားမစားဖြစ်သော်လည်း
ကိုခွန်းသော်တို့ ခေါ်လို့လိုက်ရင်
ဒီလို ဆိုင်က များသည်လေ။

ဦးသန့်ဇင်၏ ပိုက်ဆံ တွေ လူံးဝ မသုံးဟု
တစ်နှစ်လောက်ထိ တေးနိုင်သော်လည်း.. ၊
ခုချိန်မှာတော့ သူ့သားတစ်ယောက်အဖြစ်
နေသားကျနေပြီ ဖြစ်သည်။

ထူးထူး စားချင်တာ မှာလိုက်ပြီးနောက်
မျက်နှာမလွှဲ စိုက်ကြည့်နေသော MD ကို
ပြန်ကြည့်လိုက်ကာ menu
စာရွက်ထိုးပေးလိုက်ပြီး.....

"MD.. မှာလေ.."

"ကိုက မှာပြီးပြီ... "

"ဪ..

"ဒီခါးပတ်ကို . နေ့တိုင်းပတ်ရမလို ဖြစ်နေပြီ..."

သူက ခါးပတ်လေးကို ကြည့်မဝဖြစ်ကာ
စသလိုပြောတော့ ထူးထူးပြုံးလိုက်မိသည်။

............

"အသူရာ....ဒီမှာ ကြည့်ဦး...."

ဝတ်ရည် ပြသော ဖုန်းကို ယူကြည့်လိုက်တော့
ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ...၊ စားသောက်ဆိုင်တွင်
မုန့်စားနေသော ထူးထူးနှင့် ထူး၏ ရှေ့မှာ
နောက်ကျောသာ မြင်ရသော လူတစ်ယောက်.
ထိုင်နေသည်။
နောက်တစ်ပုံကျတော့ ထိုလူ့မျက်နှာကို
မြင်လိုက်ရတော့......

"ဟင်. အဲ့တာ TR က MD ပဲ..."

"ဟုတ်တယ်လေ ၊ သူနဲ့ ထူးထူးနဲ့ ဘယ်တုန်းက
ရင်းနှီးသွားတာလဲ....?
fujoshi တွေက ship နေကြပြီ..."

ဝတ်ရည်ပြောမှ caption ကိုကြည့်လိုက်တော့ ....

** TR MD ကြီးနဲ့ artist htoo hoo လေးပါလား ..
ကိုယ်တော့ ship ပြီလေ....
အခြေအနေ အသေးစိတ်ကို
စတင် စုံစမး်မည်** ဆိုပဲ

ဝတ်ရည်က ဆူပုတ်ကာ
မကျေမနပ်ဖြစ်နေလေသည်။
ကြည့်ရတာ ထူးကို သူ့အကိုနဲ့ပဲ
သဘောတူထားပုံရသည်။

MD နဲ့ ထူးထူး ညစာသွားစားတာတော့
အသူရာ မသိပေမယ့် MD ကြီး
ထူးကို အကြိုအပို့ လုပ်ပေးနေတာတော့သိသည်။ ထို့ကြောင့် ဝမ်းသာအားရပင်
ထူးအား support လုပ်ပေးဖြစ်သည်။