MYSTIQUE EYES (On-going)

LIFE 2

"Aerith, Aerith binabangungot ka." wika ng aking kaibigan, napakalakas na pintig ang lumukob sa aking sistema, mga ala-alang binubaon ko sa limut ay siya pang pilit na nakikipagkumonikasyon. Napahawak nalamang ako sa aking sintudo, hindi pa ba ako nasanay, araw- araw ko na iyong napapanaginipan. Nakita ko naman ang bakas ng kanyang pag-aalala, nginitian ko nalamang ito upang mabawasan ang kanyang nadarama.

"Aerith, pinapasabi pala ng nakakataas ipapadala ka muli nya sa
Panibagong misyon." wika ni Heina, tumango na lamang ako bilang pag-sangayon, nakakaburyong lamang at kakapahinga ko lamang ay may panibago na naman, palibhasa ano nga ba ako.

Nagtungo ako sa aking kwarto at mabilis na nagbihis, kailangan ko ng malinis na hangin upang makapag-isip isip.

Tumungo agad ako sa budega at kinuha ang motor ko, pinaharurot ko ito patungong Gabaldon.
Siguro dun nalang ako maliligo at tiyak na wala ng turista ngayon dahil sa krisis.

Nakarating naman ako ng matiwasay, bumungad agad naman sa akin ang napakagandang tanawin, kay sarap langhapin ng hangin, nakakagaan ng loob.

Hinubad ko na lahat ng aking saplot at iniwan ito sa bato, mabilis akong lumusong sa napakasarap na indayog ng tubig, sumisid naman ako at napakalinaw ng tubig kahit medyo masakit sa mata.

Kumuha ako ng bato na pwedeng ipanghilod  sa katawan at sangang pwede ipaikot sa buhok.

Matapos kong maghanap, ay agad akong naglinis ng katawan.

"Why you aren't wearing any clothes?" wika ng isang lalake na nagpalaki sa aking mata.
Paglingon ko naman dito ay nakakaluwag dahil siya ay nakatalikod, hindi ko man lang naramdaman ang presensiya nya, De bale na lamang.

"Manatili  ka lang dyan." mariin kong wika.

Pagtapos ko magbihis ay mabilis na akong lumapit sa aking sasakyan, ayokong magkaroon ng kumonikasyon sa tao.

"W-wait M-ms a-are y-you, w-what those sign on your wrist, y-youre the real we-----." I shoot him, his eyes and body was lock because of panic, he was scared of me.

'do you think what i look like?'

I won't allow anyone can recognize me, also disgust who the way I am.

Mabilis na kong bumalik sa labaratoryo,  at masyado na kong napagod sa nasilayan ko.

"Oh the Ank is here." i released some air, that name is insane.

"Where's Dr. Henrich?" I calmly said.

"In his Pad." I nod.

While I'm walking I saw the lower organism, how they eyes sharply staring at me, maybe I'm in rot of hell?

'I sigh, maybe I'm illusioning, but it hits really hard because it's reality. '

"Ankh? I need to inject you another vaccine, I'm surely you don't need this but the highest command  it."

"It's definetely okay." I smile.

"Ankh, you need to go Now, the war is deteriorated."

"Okay." another mission, another soaked of blood, war isn't right, but that's their way to express what humanity does, I ashamed human once again.

I ride at the private helicopter,  with the upper class, they're human but a different one.

"Ankh, you must  need this." he gave me a sealing necklace.

I nod to  Om.

I encircle my eye, I saw many  weapons in the garage of this helicopter.