"stay alive"

'werk'

In dit verhaal bestaat geen corona tho. ons huis stond vrijstaand. en naast ons huis stond ons pand. alleen daartussen bij de bovenverdieping zat wel 1 verbinding tussen het pand en mijn slaapkamer.

Ik was al 2 weken best wel ziek geweest, gewoon griep maar dan erger. Vandaag was het maandag en zou ik weer naar mijn werk.

Ik werk in een postNL bedrijf. Dus als mensen pakketjes versturen moeten we helpen en daarna de pakketten stapelen op een grote rolcontainer. Dat bedrijf is van mijn vader en zit naast ons huis. En mijn kamer zit gelijk tegen hun bovenverdieping

*flashback*
Ik wou naar de bad kamer lopen maar stapte mijn deur uit en hoorde 2 mensen praten. De ene was mijn vader marcel en de ander was mijn collega, matthijs. Hij is 21 jaar. 'Ik wil wat met je bespreken marcel' zei matthijs. En ik hoorde mijn vader niet verder praten dus matthijs ging door.
Ik wou bijna weglopen totdat ik dit hoorde... 'het gaat om je dochter, merel'. 'Ik kan heel goed met haar werken enzo. Maar ik denk dat ik haar leuk vind, marcel'. Ik stond als aan de grond genageld.
'oh' zei men pa. 'tja jongen, weetje, jullie zijn collega's. En ik wil niet dat de werksituatie veranderd. Maar aan de andere kant. Als jij gevoelens voor haar hebt. En zij gevoelens voor jou heeft, dan kan ik jullie niet tegen houden'. Zei mijn pa. 'Dus je zou het niet vervelend vinden?' vroeg matthijs. 'wat ik zei, zolang het op de werkvloer hetzelfde blijft is het prima'

Omg, ik stond nog steeds als aan de grond genageld. Ik wist niet dat mijn vader er zo open instond. Ik vind matthijs ook leuk. Hij is lang en breedt en very good looking. Maar het feit dat hij het gwn eerlijk verteld heeft maakt em cute.

Het is maandag dus vandaag moet ik alleen met matthijs werken. Ik ben nog steeds niet helemaal beter. Maar oké.
Ik doe mijn schoenen aan en loop richting het werk ( wat ook suupppeer ver is naast het huis 😭😂) ik begroet iedereen en krijg bijna een rood hoofd als ik matthijs zie. Hij en marcel wisselen een blik en ik weet geen houding te geven. 'is de levering postzegels enzo al gekomen?' vraag ik maar ongemakkelijk. 'Ja, die mag je achter wel uitpakken en controleren.' zegt mijn pa. 'zou je dat nou wel doen, merel?' vraagt Leon, mijn andere collega. 'je bent best wel ziek geweest' zegt hij. 'Ja klopt maar het gaat beter nu'. Zeg ik glimlachend 'gelukkig'
En ik loop naar achter.

Ben tenminste ons kantoor uit gesneaked. ik kreeg bijna een paniekaanval. mijn handen werden zweterig en begonnen te trillen. mijn ademhaling schoot omhoog, en de muren kwamen op mij af. maar goed. ik pakte de doos en maakte hem open. 1 keer in de week krijgen wij een levering binnen met Pakketzegels, Postzegels voor Nederland en internationaal. en nog meer. die moeten we dan uitpakken en controleren met onze inkoop bonnen. of er de juiste hoeveelheid van elk is binnengekomen en dat soort dingen. eenmaal klaar loop ik weer richting het kantoor.

'jezus gaat het wel?, wat ben je bleek.' zegt matthijs. 'oh jahoor, ik ga roken.' zeg ik. eerst pak ik een glas water en loop naar achter waar een bedrijfsjasje hangt, trek hem aan en pak mijn sigaretten uit de stelling en loop naar buiten.  ik voel dat de spanning tussen ons erg oploopt. straks om half 5 gaat iedereen richting huis en ben ik alleen met hem. misschien moet ik dan erover beginnen, dat ik hun gesprek gehoord heb. ik hoop dat ik het uberhäupt volhoudt want ik voel me ook een beetje duizelig. niet persé dat ik overal kleuren zie maar gwn dat het wat draait ofzo. misschien heb ik me teveel ingespannen en moet ik zometeen naar pa gaan om te vragen of hij voor mij door wilt.

eenmaal binnen hang ik het jasje op en gooi mijn sigaretten in de kast. ik loop weer richting het kantoor en vul mijn glas met water bij en dan plof ik neer in het kantoor op een stoel. helaas zijn leon, en dus ook mijn vader al naar huis.. nu sta ik er alleen voor en mijn ademhaling schiet omhoog. wat matthijs blijkbaar ook merkt.
'Hey, rustig aan. het komt wel goed.' zegt hij lief en kijkt mij aan. ik glimlach naar hem. 'sorry ben nog niet helemaal fit ofzo'. zeg ik maar. 'als het niet gaat zeg je het maar.'

veel mensen, veel drukte. ben de hele tijd al pakketten aan het inscannen. er is nu niemand meer in de winkel. het is nu een kwestie van de pakketten opruimen in de rolcontainer. ik voel dat ik teveel heb ingespant en het draait behoorlijk voor mijn ogen. maar ik wil Matthijs niet in de steek laten. ik geef hem steeds de pakketten aan en hij ruimt ze op. op een gegeven moment kan mijn lichaam het niet meer aan. ik til een pakket op en hij valt op de grond. ik staar voor mij uit en denk alleen maar aan: Merel niet flauwvallen, niet fk flauwvallen. ik hoor matthijs vaag op de achtergrond. 'merel gaat het. kom maar hier' ik voel hoe ik door mijn benen zak maar word stevig ondersteund door matthijs. ik sta direct weer. en wijs hem af 'nee nee het gaat wel. en op dat moment zak ik weer door mijn benen. 'hey hey hey, kom maar het is al goed. en hij slaat mijn arm om zijn schouder en houd die vast en met de andere om mijn middel proberen we zo richting kantoor te lopen, ik zak nog een keer door mijn benen en hij tilt mij in bruidstijl op (kuch kuch ahem ahem)  ik word gwn opgetilt door hem. omg ik ben net fk 3 keer flauwgevallen ofzo voor hem. en hij helpt mij. omg mijn ademhaling schiet meer omhoog en dan wordt het zwart voor mijn ogen. 'blijf bij me merel....'

ik hoor een zware ademhaling, not mine. iets kouds op mijn hoofd. een zachte ondergrond. knieen staan omhoog. waar ben ik. ik open mijn ogen en kijk in het gezicht van matthijs. 'hey' zegt ie. 'gaat het weer' vraagt hij. 'jahoor' en probeer van zijn schoot af te komen. maar hij houdt mij tegen. ' je bent wel 4 keer even weggeweest, het lijkt mij verstandig als je nog even blijft liggen'. ik geef me er aan over. 'sorry, sorry dat ik zo eigenwijs was en doorging terwijl je al had gezegd dat ik het rustig aan moest doen. sorry dat je nu met mij opgeschept zit. sorry dat je me moest helpen en alles, sorry sorry sorry matthijs.' gooi ik er uit. 'hey hey hey, slow down'. zegt hij. 'het geeft niks. tuurlijk is het voor jou vervelend maar ik vind het helemaal niet erg om jou te helpen enzo.' zegt hij. 'dankjewel' zeg ik. 'wie staat er nu in de winkel dan?' vraag ik shocked. 'ik heb marcel gebeld en de situatie uitgelegd.' zegt hij nonchalant. ik laat het maar zo. 'oh oke' zeg ik. ' ik denk dat we maar weer moeten helpen.' zeg ik en probeer wederom van zijn schoot af te komen. ' wow wow wow, jij, gaat nergens naartoe. ik kan marcel helpen alleen als jij dat goed vind.' zegt matthijs. 'ja fine'. zucht ik. hij helpt mij overeind en helpt mij om op een stoel met leuningen te komen. 'als het niet gaat roep je mij eh'. zegt hij. 'ja matthijs.' lach ik.

het is sluitingstijd, ze komen me weer tegemoet. ik heb me maar wat vermaakt met op mijn telefoon te zitten want mocht van beide niet meer aan het werk... ' nou schat kom, zal ik je helpen?' vraagt mijn pa. ik kijk matthijs aan. 'ik help haar zo wel richting huis. dan bel ik wel aan' zegt matthijs. tot mijn verbazing gaat mijn vader er mee akkoord. en loopt weg.

'ik' begint matthijs. 'ik' begin ik. ga jij maar eerst zegt matthijs. 'ik zou vanmiddag naar de badkamer om me aan te kleden enz maar ik hoorde je praten matthijs. ik hoorde je praten met marcel.' zeg ik en ik kijk naar de vloer. alsof ik een of andere sukkel ben die het heeft gedroomt. plotseling voel ik me heel stom.
'shit'. mompeld hij. 'luister merel, ik wou het je eigenlijk zelf vertellen maar ik vind je echt leuk leuk. al een hele poos. ik weet niet wat het is maar het is nou eenmaal zo, en als je mij niet leuk vind respecteer ik dat en veranderd er niks in mijn ogen, maar ik zal sws wel meer om je blijven geven dan een vriend.' zegt matthijs. 'shhhh' sus ik hem. ' i feel the same way'. een stilte, een stilte dat we naar elkaars ogen kijken en naar onze lippen. en dan gebeurt het. zijn lippen op de mijne, mijn lippen op de zijne. en we beginnen een relatie. hij tilt me voor de grap weer in bruidstijl op en we kletsen en lachen totdat we afscheid nemen bij de deur.

—————————————————————
lmao dat was em hoor.