Yağmura Tutsak

57-)Sana Güveniyorum

😀Keyifli Okumalar😀

Genç kız yatağında bir o tarafa bir bu tarafa dönerken sabah etmişti.Dün hastaneden geldiğinden beri bakışları donuktu.Kalbi ise tuhaf bir hisle dolup taşmış içindeki korku gece boyunca büyüyüp büyüyüp tahammül edilmez bir hal almıştı.

Evet korkuyordu.Bir şeyler daha çok yeni düzelmişken beklemediği bir anda beklemediği bir yerden çok büyük bir balyoz yemişti.

Ya eski halimize dönersek diye bile sormuyordu kendine.Dönmüşlerdi çünkü.

Eve ilk geldiğinde bütün aile donmuş ifadeleri ile girmişlerdi evden içeri.Hepsi salonda öylece oturup boş boş etrafa bakmışlardı.

Babasının gözlerinde parlayan nefret nefesini kesmişti genç kızın.Annesinin dolan gözlerinin o zamanları hatırladığı için olduğuna emindi.

Ablası ilk defa evde ki bir soruna rağmen telefonu ile uğraşmak yerine en köşedeki koltuğa oturmuş dizlerini kendine çekmiş ileri geri sallanıyordu.Yalan yok ablasını öyle görünce içi acımıştı genç kızın.Abisi zaten bitmiş bir haldeydi.

Gökhan her şeyin farkında olup,hiçbir şeyin farkında olmayan kardeşini olaylardan uzak tutmak için odalarına götürmüş ve gece boyunca çıkmamıştı.

Toprak sürekli arayıp mesaj atıp iyi misin diye başlayan içim rahat değil keşke yanında olsaydımla biten bir ton cümleler kurmuştu.

Daha yeni hastaneden çıkan sevgilisi haliyle telaşlandırıyordu genç adamı.Doktor iyi beslenip düzenli uyumaktan bahsetmişken bu olay üzerine ve de o evde bunlara önem verilmeyeceğine emindi

Ama genç kız istememişti Toprak'ı,ilk defa bir olayı ailesi ile çözmek istemişti.Bir şeyler düzeldi ya,belki tam bir aile gibi birlikte üstesinden geliriz demişti ama maalesef beklediği gibi olmamıştı.

Yine ve yine her biri bir köşeye dağılmıştı.

Babası gece evden çıkmış gelmemişti.Ablası kapıya gelen Burak Hoca ile kimseye açıklama yapmadan gitmişti.Abisi gitmiş ve gece yarısını geçtiğinde sarhoş bir şekilde geri gelmişti.

Gökhan gece boyu yatağında sessiz göz yaşlarını akıtmıştı. Genç kız bunun farkındaydı ama kalkıp kardeşinin yatağına gidecek onu teselli edecek gücü bulamamıştı kendinde.

Daha kendisini teselli edemiyordu ki başkasına yardımı dokunsun.

Aklı almıyordu.Ömründe sadece bir kere gördüğü halde oldukça kanı kaynayan adam kendi babası mıydı yani?Üstelik annesine tecavüz eden babası. Bunca yıldır yaşananlara sebep olan kişi nasıl olurdu da İlker Ergül gibi bir adam olabilirdi?

Kafayı yiyecekti.Ciddi anlamda düşünmekten kafayı yiyecekti.İlker piçi zerre miktarı umrunda değildi.Yağmur sadece kısa bir süre babasından gördüğü ilgiyi kaybetmek istemiyordu ama istemekle de olmuyordu işte.Her şey en başa dönmüştü.Yağmur o ilgiyi kaybedeli çok olmuştu

Dün hastane odasında yaşananlarda güzel bir anı olarak kalacaktı.

Açılan kapı ile gece boyu uyumayan gözlerini o tarafa çevirdi.Güzel ama yorgun annesiydi kapıda beliren beden.Yaşlı kadın derin bir nefes alıp yüzünde ki gülümseme ile miniklerinin ranzasına yaklaştı.

Evin tek uyuyan bireyinin omzuna hafifçe dokunarak sevecen bir sesle konuştu

"Prensesim sabah oldu kalk hadi"