ჯიმინს წარმოდგენაც არქონდა რომ ვიღაც ყველაფერს უყურებდა რასაც ის ჯონგუკის საკანში აკეთებდა,ყველაფერი რაც კი ხდებოდა მის წინ ,მონიტორზე ჩანდა...
და ეჭვიანობდა როდესაც მას და ჯონგუკს ასე ახლოს ხედავდა ერთმანეთთან...
ეს ისევ ხდება..
მაგრამ ამ შემთხვევაში ის არაპირებდა რომ დამჯდარიყო და ეყურებინა, როგორც იმ დღეს როდესაც მისი ცხოვრების სიყვარულს ჯონგუკთან ,მის თვალწინ ჰქონდა სექსი ..
ამჯერად ის იბრძოლებს, ის არაპირებს ამის მეორედ გადატანას, რადგან ტკივილი რომელსაც მაშინ განიცდია ენით აღუწერელი იყო..
ასერომ ის ყველაფერს შეაჩერებს, თუნდაც ეს ნიშნავდეს რომ ჯონგუკი უნდა გააქროს,ან თუნდაც მოკლას..
--------------
《ჯონგუკ: მიზიდულობა? ეს არასოდეს მიგრძვნია. არა, სანამ შენ არ შეგხვდებოდი, სანამ ჩემი მზერა შენს ტუჩებს დაეცემოდა და სუნთქვას წამართმევდა,,》
ჯონგუკის ბნელი თვალები ჯიმინის ტუჩებს უცქერდა, გული კი გამალებით უცემდა...
,,მე....გაკოცე?,,
,არა, შენ ტყუი!,, ჯონგუკმა თქვა , ჯიმინს მხრებზე ხელი მოკიდა და ცივ კედელზე უფრო ძლიერად მიახეთქა...
,,მე მსგავს რამეს არასოდეს გავაკეთებდი, არცკი ვიცი ეს როგორ გა-,,
ჯონგუკმა საკუთარი თავი გააჩუმა სანამ უფრო მეტს იტყოდა..... სანამ ჯიმინს ეტყოდა რომ მას არასოდეს უკოცნია ვინმესთვის, რომ არასოდეს ყოფილა ვინმესთან ახლოს და ინტიმური მომენტი არგაუზიარებია.
,,ეს მე არვყოფილვარ, ასერომ შეწყვიტე სისულელების ჩემთვის თქმა რადგან ამაზე არწამოვეგები...და შენთუ გაკოცეს ეს მხოლოდ იმის ბრალია რომ სულელი და სუსტი ხარ,,
ჯონგუკმა თქვა სწრაფად,მისი თვალები კი ყოველწამს უფრო ცივი ხდებოდა...
ის აღშფოთებული იყო, და იდეა რომ მისი სხეული რაიმე მსგავსს აკეთებს ვინმესთან გულს ურევდა..
მას ჯიმინი ძულდა...
მას საკუთარი თავი სძულდა..
და ისევ, მას სძულდა თუ როგორი უძლური იყო და რომ მისი სხეულის კონტროლიც კი არშეეძლო...
YOU ARE READING
LOCKED
Random,,ჩვენ არაფერი ვიცით,არავინ გვეუბნება ის აქ რატომ არის,ერთადერთი რაც ვიცით,აქ თავისით მოვიდა ექვსი წლის წინ, და ის სახიფათო გახდება თუ ამ შპრიცს არგავუკეთებთ, ასე რომ ერთადერთი რაც უნდა გააკეთო ისარის რომ დარწმუნდე ყოველთვის წამლის ზემოქმედების ქვეშ...
