The Womanizer's Wife

Chapter 13

I'm fighting myself so so hard not to look on his side. Parang hindi pa lubos na nagsi-sink in sa akin na nandito ako sa loob ng sasakyan nya. And at the same time, I'm still embarrassed. Halos yakapin ko na sya kanina and I even begged. Now, naabala ko pa sya para ihatid ako.

You're such a trouble, Brianna.

"I'm sorry..." I said in a very low voice. I don't know what to say next, parang hindi gumagana ang utak ko.

"For?" I gulped. Bakit ba ang sexy ng boses nya? Mas lalo akong nahihirap mag-isip e.

"F-For the t-trouble.." gusto kong batukan 'yung sarili ko. Bati ba naman dila ko hirap din gumana?

"Don't think about it. How do you feel now?" not good.. sasabog ata ang puso ko dahil sayo.

"Better now.." I started fiddling my fingers. I don't know why am I so nervous. Alam ko namang hindi nya ako kakagatin e.

"Take a nap." I nodded my head unconsciously. At di ko alam kung magaling din ba syang maghypnotize dahil pakiramdam ko bigla akong inantok. So I leaned my head and closed my eyes.

Mabilis akong nilamon ng antok. Pero maya maya'y nakaramdam ako ng kung ano at gusto kong idilat na ang aking mag mata. Ngunit bago pa man iyon mangyari, nakaramdam ako ng hininga sa gilid ng pisngi ko. Palapit ng palapit kasunod ng pagbilis ng tibok ng puso ko. Alam kong nasa loob pa ako ng sasakyan at kasama ko rito si Liam. Anong nangyayari? Anong ginagawa nya?

Gusto kong hawakan ang kaliwang bahagi ng aking dibdib dahil parang sasabog na ang puso ko sa sobrang bilis ng takbo nito pero hindi ko man lang ito mai-angat dahil kaba. I froze right in that moment and I don't know what to do. Until I felt something touched my lips.

Holy shit.

Shit. Shit. Shit.

Shit.

Did he.. did he kissed me?!

Tuluyan ng sumabog ang puso ko at agad akong napamulat ng mata—-

"Sweety? Are you okay?" nakatulalang napatitig ako sa mukha ni mommy.

Mommy..

Shit.

That was... that was just a dream?

Wow, Brianna. Isang araw palang pagkatapos mo syang makilala, ibang level na pag-iisip mo!

"Sweety?" I came back to my senses and I see the worry on my mom's face. I mentally hit my head. Wake up!

"Mommy I'm fine." I tried to smile at her. Pero nasa utak ko pa rin 'yung panaginip ko. Ibig sabihin ang haba na pala ng naitulog ko?

"I was worried sick, baby. Lalo na nung makita kong buhat ka ni Liam at parang walang malay." napatitig ako kay mommy at bahagyang napatawa.

"Mom, I was just asleep." natatawa kong sabi pero agad akong napatigil dahil sa pagiba ng titig nya.

"You're sick, Brianna. And have you even ate breakfast?" I gulped.

"I did, mom. And I'm fine. Walang masakit. Lagnat lang." I'm sorry mom but I need to lie.

You see, my mom's kinda paranoid. No, scratch that. My mom is paranoid. Naguguilty man ako pero I need to lie. Mahirap syang magworry e, di sya natatahimik talaga.