«Λίζα τρώμε»την ακούω και το στομάχι μου κάνει παράξενους ήχους δυσφορίας.Η ορεξή μου αντί να επιστρέψει, μέρα με την μέρα χάνεται πιο πολύ με αποτέλεσμα να χάσω λίγα ακόμα κιλά.Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη μου στα δεξιά και το θέαμα με τρομάζει.Αυτή η κοπέλα δεν είμαι εγώ!Δεν μπορεί εγώ να έχω μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια!Αυτά τα μάτια που δάκρυζαν μόνο από το γέλιο και ποτέ από πολύωρο κλάμα!Δεν μπορεί να έχω εγώ αυτά τα υπερβολικά ρουφηγμένα μάγουλα!Αυτά τα μάγουλα που ήταν πάντα ροδαλά και μονίμως μπουκομένα με του κόσμου τα γλυκίσματα!Και δεν μπορεί με τίποτα να έχω εγώ τόσο αδύνατο κορμί σε σημείο να φαίνονται σε αηδιαστικό βαθμό τα κόκαλα μου!Αυτό το κορμί που δεν είχε γυμναστεί ποτέ στη ζωή του για αυτό και πάντα είχε κάποια έξτρα κιλά,ποτέ κάτι όμως που να μην μου πήγαινε!
Δεν αντέχω άλλο!
Δεν την θέλω άλλο αυτή τη ζωή!
Όχι χωρίς τους γονείς μου!Κοίτα με! Έχω παραλλαχτεί!Δεν είμαι εγώ αυτή!Αυτή είναι μια ξένη!Μια άλλη που έχει καταλάβει το σώμα μου!Ξύπνα!Δεν είσαι εσύ αυτή!Δεν είσαι το κοριτσάκι που λυπούνται όλοι!Δεν είσαι το καημένο που κοροϊδεύουν όλοι και προπάντων, δεν είσαι το κορόιδο που εκμεταλλεύονται όλοι!Ξύπνα! Άνοιξε τα μάτια σου!Γίνε αυτή που ήσουν!Σύνελθε!Είσαι πολύ καλύτερη από αυτό το τέρας που έχεις καταντήσει!Ξέχνα όσους σε έχουν πληγώσει και συνέχισε!Έχεις την Spencer και την θεία Λιντζ,δεν χρειάζεσαι άλλους!Δεν χρειάζεσαι τον Jack!Δεν τον χρειάζεσαι για να ξεπεράσεις την κατάθλιψη σου!Είσαι δυνατή!Είσαι δυνατή!Είσαι....
Μπαμ....
Η απότομη μπουνιά στον καθρέφτη κάνει τα γυαλιά να εκτοξευτούν παντού.Άλλα καταπάνω μου και άλλα παντού στο δωμάτιο.Τα πόδια μου με εγκαταλείπουν κάνοντας με να σωριαστώ στο πάτωμα.Τα αναφιλιτά μου εμποδίζουν την όραση μου αφήνοντας μου μοναδική αίσθηση την ακοή.Βγάζω μια δυνατή κραυγή απόγνωσης με σκοπό να εισακουστεί μέχρι και το μέρος στο οποίο αναπαύονται οι γονείς μου.Μέχρι το σημείο που βρίσκεται ο Jack αυτή τη στιγμή ώστε να ακούσει τον πόνο που κρύβω μέσα μου.
«Violet!»ακούω την πνιχτή φωνή της θείας μου αλλά δεν μπορώ να την δω.Η όραση μου είναι ακόμη πολύ θολή για να διακρίνω το οτιδήποτε.«Violet αιμορραγείς!»μου λέει και τρέχει να με αγκαλιάσει.
«Το ξέρω θεία...»της λέω αλλά δεν αναφέρομαι μόνο στα εξωτερικά τραύματα μου.
«Να σε πάω στο νοσοκομείο;»με ρωτάει και πάει να με σηκώσει.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Loving you
Teen Fiction"Άσε με κάτω»,του είπα καθώς πάσχιζα να πάρω ανάσα από τα χαχανιτά. "Πες πρώτα ότι μ'αγαπάς και ίσως το σκεφτώ να σε αφήσω κάτω»μου είπε με ένα παιχνιδιάρικο τόνο στη φωνή του καθώς με είχε ακόμη στον αέρα. «Σ'αγαπώ»του είπα την ώρα που με προσγείων...
κεφάλαιο 18
Ξεκινήστε από την αρχή
