Göklerdeki Nikah (Tamamlandı)

*22. Bölüm*

Aşk ;
Züleyha'nın Yusuf'u gören gözlerinde değil,
Yokluğunda gösterdiği sabrında gizliydi..

🍃 ~Aşık-ı mehcur  🍃

"-Benimle evlenir misin Su Hümeyra?"

Hümeyra sessizdi.. Hümeyra üzgün.. Kalbi pare pare parçalanmış hayatının belkide en müteessir anını yaşıyordu. Denizden gözleri Aras'ın elindeki yüzük kutusuna çevrildi. İstemeden ümit vermiş, üstelik ne kadar uzak durmaya çalışsada Aras'ın bu soruyu sorması için onu cesaretlendirmişti. Nasıl diyecekti şimdi ben ömrümün sonuna kadar Emir'i sevmeye, onun Hümeyra'sı olmaya devam edeceğim diye? Veyahut kırdığı bu kalbin diyetini ruz-i mahşerde nasıl ödeyecekti? Zihninde canlanan görüntülü içini bir kez daha burkmuştu. Güzide Aras'a böyle derin duygular beslerken bu teklifi duyduğunda nasıl acılar yaşayacaktı Allah bilir.. Bunu en iyi Hümeyra anlardı.. Emir kendine layık saliha eşini bulmuşken Hümeyra'da aynı acıyla kavrulmamış mıydı? Yutkunarak başını önüne eğdi. Bunlara sebep olduğu için çok üzülüyordu.

-Aras bey ben çok üzgünüm. 'dedi mahcup sesiyle. Aras'ın yüzük kutusunu tutan eli hafifçe titredi. Alacağı cevabı az çok tahmin ediyordu lakin yinede ümitvardı. Kutunun kapağını kapatıp kibar bir tavırla Hümeyra'ya uzattı. Hemen pes etmeyecekti. Hayır hayır, hemen pes edemezdi.

-Şimdi değil. 'dedi Hümeyra'nın lafını yarıda keserek. Tok sesiyle devam etti. En azından vakit kazanabilir, belki bu arada Hümeyra'nın gönlünü ikna edebilirdi.'Şimdi cevap vermeni istemiyorum. Sadece düşün Su Hümeyra. Evvela beni sonra Balkız'ı düşün. Onun sana, anne dediği kadına ihtiyacı var. Benim ise yıllar sonra kalbimi bir kez daha çarptıran kadına..'

Hümeyra yüzünü acıyla buruşturdu. Uzanıp yüzük kutusunu alsa da cevabının değişmeyeceğini her ikiside biliyordu. Ancak Aras'ın bu son söyledikleri zihnini biraz bulandırmaya yetmişti. Hayatının sonuna kadar birine eş olmayı istemediğini biliyordu. Ancak burada mevzu bahis küçücük, öksüz bir kız çocuğuydu.. Üstelik ona anne diyen... Omuzlarını düşürüp başını aşağı yukarı salladı.

-Pekala.. 'dedi yalın sesiyle. Kutuyu avuçlarında sıktı.'Yaşadığımız güzel günler hatırına bir kez daha düşüneceğim. Fakat lütfen sizi daha fazla ümitlendirmeme müsade etmeyin.' Aras hafifçe gülümsedi. Bu kız yalıya adım attığından beridir dışarıdaki güneş onun için hiç batmamış gibiydi.

-Ümit hep vardır Su Hümeyra..' dedi fısıldarcasına kısıklıktaki sesiyle. Başını sallayıp siyah gözlerini irice açtı. 'Ümit daima var..'

🧩🧩🧩

Zeynep hanım ve Balkız ile günler güzel geçiyordu yalıda. Üstelik Zeynep hanım tam vaktinde gelmiş, Balkız'ın tüm düşkünlüğü Hümeyra'dan ona yönelmişti. Şikayetçi değildi Hümeyra. Aksine daha iyi olmuştu. Böylece vereceği olası bir kararda Balkız Hüma'nın psikolojisi eskisi kadar zedelenmeyecekti. Bahçede çiçek eken babaanne toruna sevgiyle baktı. Onların yerinde Halide annesi ve kendi çocuklarını görmeyi nede çok isterdi.. İçi bir tuhaf olmuştu. Elini sızlayan sol yanına götürdü. Belkide Emir'in bir çocuğu olacaktı şimdi.. Ah nede güzel bir baba olurdu.. O merhamet dolu yüreğiyle yavrusu sevip sarardı. Gözünden damlayan bir damlayı kapı sesi böldü. Çalışanlar meşgul olacak ki kimse duymamıştı. Aceleci adımlarla oraya yöneldi. Yalının büyük giriş kapısını yavaşça açtığında gördüğü manzara onu şaşkınlığa sürükleyen cinstendi. Aras gelmişti üstelik kucağında mavi battaniye içinde yeni doğmuş bir bebekle!