Chapter 30: Wait for the Future

Start from the beginning
                                    

"Wala naman na siguro silang magagawa kung kasal na silang dalawa," pagsabat ni Lolo Max. Napabaling kami ng tingin sa kanya. "Katulad ng magiging plano ninyo, Zenaida and I also got married secretly, because her parents didn't like me. I know the feeling. That's why I want to support Dylan in this matter," he explained. I was surprised.

"Palagi mo namang kinukunsinti itong si Dylan, Papa," natatawang sabi ni Tita Thalia.

"Gusto ko lang naman maging masaya ang apo ko."

Tito Travis heaved a sigh. "If that's your decision, son. But be ready for the consequence of your decision. We're letting you to decide, not because we don't care about you and Demi. We're letting you to make your own decision so that you wouldn't blamed us in the end."

"I am ready, dad."

"You two are still young, but I know that Storm is responsible enough for this. He will not neglect Demi," Tita Thalia said. She even smiled at me; I smiled back at her.

"Thank you," Storm told them.

Storm was very lucky to have a very kind and understanding family. I wished my parents were like this.

***

Our engagement party happened after our one week vacation in Hacienda Ramirez. We kept it private by inviting our close friends and relatives only, but I didn't invited anyone of my relatives because as what we agreed upon, we would keep our wedding from my family.

Everybody was enjoying the place because the venue of our party was at the beach resort that was owned by Tito Travis, one of his businesses. The event just ended and everybody was congratulating us.

"I can't believe that you're marrying my crush. Ang daya mo!" nakasimangot na sabi sa akin ni Elaica, tila nagtatampo. I invited my highschool friends.

I laughed at her. "I'm sorry."

"Yiee! Ang swerte mo naman, Demi. Super pogi at yaman ng mapapangasawa mo," sabi naman ni Lilyneth.

"Hindi naman iyon ang nagustuhan ko kay Dylan," nakangiting sabi ko.

"Syempre, kasama na rin 'yun, no! Kung tutuusin, best friends lang dapat kayo, eh!" ani Elaica.

"I fell in love with him," I said.

"Until now, hindi ako makapaniwala na kayo ni Dylan. Ang sabi mo noon sa amin parang magkapatid lang kayo," sabi naman ni Kumi.

"Hindi mo rin pala masasabi kung anong kahihinatnan mo sa kasalukuyan, kaya mahirap magsalita nang tapos. Anytime pwedeng magbago ang isip mo," sabi ko at bumuntong hininga.

"Tama ka riyan! Kaya kumain na tayo. Nagugutom na ako," ani Elaica at hinila ako sa catering.

Napangiti lang ako at inenjoy ang presensya nila. Baka ito na lang ang huling pagkakataon na makakasama ko sila . . .

***

Nang makauwi kami ni Dylan sa syudad, lihim akong pumunta ng hospital para sa follow-up check up ko. Madalas akong lagnatin at sipunin nitong mga sumunod na araw. Dahil dito, madalas akong magdahilan kay Dylan para lang hindi niya ako makita. Ayaw kong makita niya ang sitwasyon ko. Dumami rin kasi ang rashes sa likod ko. Habang tumatakbo ang oras, padagdag rin nang padagdag ang pangamba sa puso ko.

Holding on to His PromisesWhere stories live. Discover now