ဒဏ္ရာ

Part-9 (Unicode)

"ခွန်းသော် က နေမကောင်းဘူး ထူး..."

အာဏာမင်းဆက်စကားကြောင့် 
ထူးထူး သူ့ကိုကြည့်မိတော့ ၊ သူက ဆက်၍ ...

"သူက မွေးရာပါ သွေးအားနည်းရောဂါ ရှိတယ်၊
ခုရက်ပိုင်း အခြေအနေဆိုးနေလို့ 
ကျောင်းတောင် တစ်နှစ်နားလိုက်ရတယ်...."

အာဏာရှင်းပြနေသော အကြောင်းအရာများကို
ထူးထူး လုံးဝ မသိသလို မေမေ့ဆီမှလဲ
တစ်ခါမှ မကြားဖူးခဲ့....။

"သူ ခုလို ဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေမှာ
သူ့အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်တဲ့
အတွက် ၊ အနည်းနဲ့ အများတော့ ခံစားရမှာပဲလေ...
အဲ့တာကြောင့်ပါ... နားလည်ပေးလိုက်ပါ..."

ထူးထူး စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိသည်။
ကိုယ်ချင်းလဲ စာမိသည်။ စိုင်းမင်းခွန်းသော်
ဘာလို့ ထူးထူးကို ဒီလိုဆက်ဆံနေလဲ
မထူးဆန်းတော့.....

"အဲ့လိုဆိုတိုင်း အရာရာကို
ခေါင်းငုံ့ခံနေရမှာလား...?"

ထွက်ဖြစ်အောင် ထွက်လာတဲ့
အသူရာ့ဆီ မကျေနပ်သံတစ်ခု....။

"ခုလဲ ခွန်းသော်က အသူရာတို့ကို
ဘာလုပ်နေလို့လဲ...?"

လေသံက မာတယ်လို့ မဟုတ်ပေမယ့်
ပျော့ပြောင်းမနေသော အသံတစ်ခုနှင့်
အာဏာ ပြောလိုက်ချိန်တွင် အသူရာက
တစ်ခုခု ပြန်ပြောမည် အလုပ်...

ပွဲထဲမှ ထွက်လာသော စိုင်းမင်းခွန်းသော်ကို
တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ငြိမ်သက်သွားသည်။
ကိိုခွန်းသော်က ထူးထူးတို့ကို
တစ်ချက်ကြည့်သွားပြီး...
အာဏာ့ကိုတောင် နှုတ်မဆက်ပဲ
ထွက်သွားလေသည်။

ထိုစဉ် ဦးသန့်ဇင်၏ ကားဒရိုင်ဘာဦးမော်က
ထူးထူးဆီ ပြေးလာကာ....

"ထူးထူး... ဆရာက ထူးထူးကို လိုက်ရှာနေတယ်..."

"ဗျာ... ကျွန်တော့်ကို...?."

"ဟုတ်တယ်... သားကိုဧည့်သည်တွေနဲ့
မိတ်ဆက်ပေးမလို့တဲ့.... လာ.. သား..."

ဒရိုင်ဘာ ဦးလေးကြီးက ရှေ့မှ ခပ်သုတ်သုတ်
သွားတော့ ထူးထူးလဲ အနောက်မှ
လိုက်ခဲ့လိုက်သည်။ ပွဲထဲရောက်တော့...