MILAN (P.S#4)

48

"You know, we can live with your family or they can live with us, whichever you prefer. Madali nating magagawan ng paraan iyon," bigla nitong turan. Napabaling muli ang aking atensyon sa kanya at pinigilan ang sarili na mapangiti.

Ang bilis niya talagang makaramdam. Alm agad niya kung ano na ang bumabagabag sa'king isipan.

"Hindi papayag si Papa na tumira satin," natatawa kong turan. Knowing my father, mas gugustuhin nitong masolo si mama sa bahay kaysa makipisan samin ni Milan.

"Okay, but we can live there too. Or kung gusto mo may schedule. We can work with that. Kung saan gagaan ang pakiramdam mo, we can do that. We can adjust Dakota. Basta masaya ka,"

Nakagat ko ang pang ibaba kong labi bago napangisi.

"Masyado mo akong bine-baby Milan. Style mo ba to para makapatong ulit sa'kin mamaya? " biro ko sa kanya. I heard him groan and I almost laugh out loud seeing how his cheeks turn red. Ganitong ganito din siya dati kapag binibiro ko siya.

"You and your teasing... One day, you're going to regret teasing me like that. Kapag hindi ako nakapagpigil, ikukulong kita sa kwarto at maghapon akong papatong sa'yo. Tignan ko lang kung makapagbiro ka pa ulit,"

Kunwari akong nagkibit balikat bago siya kinindatan ng tumingin itong muli saking gawi.

"Ready ako,  Milan. Gusto mo mamaya agad eh," biro ko sa kanya at mas lalo lamang namula ang mukha nito maging ang tengga.

I saw him adjust himself,  at binitiwan na rin ang aking hita. Kitang kita ko ang pag aalburuto ng sundalo sa pagitan ng kanyang hita. Mas lalo ko lamang tuloy siyang gustong asarin.

"Mukhang handa na sa laban si baby boy ah. Iki-kiss k-"

"Dakota!" awat nito sa pang aasar ko at pumailanlang ang aking halakhak sa loob ng kotse lalo pa nga at mukhang hihingalin na yata itong si Milan.

Sinamaan ako nito ng tingin at napansin na ang bahagyang pagbilis ng pagmamaneho nito ngunit halata pa rin naman ang pag iingat.

"Humanda ka talaga sa'kin pagdating sa bahay. One week tayo sa kwarto ko Dakota at bebendisyunan natin bawat sulok niyon,"

Namula naman ang aking pisngi dahil sa naisip. Hindi ko man sinasadya ay tila nagsimula na rin akong mag init. But I wouldn't want to let this chance slip para hindi mainis.

"Nagpromise ako kay Teesha na maglalaro kami ngayon. Baka nga tabi kaming matulog ngayong gabi e," kunwari ay nalukungkot kong turan. I saw how his brows furrowed at ang marahang pag galaw ng panga nito.

Gusto ko nang mapahagikgik dahil halatang halata ko na ang frustrations ni Milan.

Nagulat ako ng may pindutin nito ang teleponong nakapatong sa harapan ng kotse at tila may ini-speed dial.

Ni hindi umabot ng tatlong ring ay narinig ko na may sumagot sa kabilang linya.

"Kuya Ulan!!!" napakunot nag aking noo ng may marinig na pamilyar na tinig. Was that Toni?

"Oh Toni, saan si Gold?"

"Naglalaro kuya,"

"Nasa bahay ka ba?" tanong rito ni Milan. Ito kasi ang sumagot sa telepono ni Gold.

"Wala po, nandito siya samin.  Nakikain po,"

"Hm, sige. Maglaro na kayo ulit,"

Iyon lamang at pinatay na ni Milan ang tawag. Mas lalo lamang kumunot ang aking noo ng may tawagan na naman itong muli.

"Oh, kuya,"

Pumailanlang ang boses ni Ulap sa kabilang linya.

"Ipasyal mo ang anak mo. Dalhin mo sa mall, sa amusement park,  dalhin mo sa New Jersey, kahit saan basta ilayo mo sa girlfriend ko,"

"Ano iyon kuya?" tila nalilito nitong turan.

"Spend time with your family. Sige, bye na. Malapit na ko sa mansyon,"

Ni hindi nito hinintay matapos magsalita si Ulap at pinatayan na ng tawag.  Nang magtangka akong magsalita ay inunahan na ako nito.

"You're not going to spend this day or the following days with that kid or kahit na sino pang nilalang. You will stay with me. Sa kwarto lang tayo. Mabuti pang i-advance na natin ang honeymoon dahil mauuna pa ang kasal nila Barbara. I don't think I can wait that long,"

My lips parted at what he said.

Mukhang mapapasubo pa yata ako ah. Pero excited ako.  Okay lang talaga sakin basta kay Milan ako mapapasubo.

Wait, that didn't sound right.