"Słyszę pisk opon i dźwięk odjeżdżającego samochodu z naszą porwaną przyjaciółką w środku.
Czuję, że zrobiłyśmy coś źle.
Czuję, że właśnie zjebałyśmy sprawę.
Moje przeczucia nigdy mnie nie mylą.
Zaczną się dziać jakieś dziwne, niewyjaśnione rzeczy.
...
— Dobra — mówię sam do siebie, odkładając nieco pogniecioną kartkę na szare, niewyprasowane spodnie od mundurku i stukam po niej długopisem, zastanawiając się, czy by tam czegoś jeszcze nie dorzucić. I tak mnie czasem to przeraża, że robię takie rzeczy w wolnych chwilach, ale to dla kumpla (przysięgam) nie dla własnych przyjemności, właśnie obmyślam, w jaki sposób rozwalić związek Micka Campbella.
I to nie tak, że ja chłopaka nie lubię. No dobra, nie lubię, ale nie przez to rozpieprzam mu życie i doprowadzam do jego zerwania z niby - najładniejszą laską w szkole. Choć rozumem to ona nie grzeszy. Ja tylko staram się pomóc kumplowi, który z kolei zazwyczaj bardziej niż o własny tyłek, martwi się tym, czy kogoś po drodze przypadkiem nie skrzywdzi i tak to potem jest, że od strony miłosnej, Alfie Lewis to przegryw. Nie mówię tego złośliwie, tak po prostu jest, co często sam poszkodowany potwierdza. I choć cały czas mu powtarzam, że nieźle podniósł sobie próg wymagań, wybierając Amber Millingotn - ani myśli o rezygnacji. Widząc to jego kilkuletnie poczynanie, w końcu stwierdziłem, że potrzeba w tym wszystkim silnej, nieuczciwej oraz przebiegłej ręki Clarka. Dlatego też ślęczę dziś na lekcji u Winklera, bardziej zainteresowany tym, co usilnie staram się ukryć pod ławką, niż tym, co właśnie opowiada nauczyciel.
Im bardziej tak patrzę na tą małą karteluszkę, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że jestem w tym wszystkim po prostu zajebisty.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Usatysfakcjonowany, że (przynajmniej moim zdaniem) wszystko jest pięknie dopięte na ostatni guzik, nadal staram się na siebie nie zwracać żadnej uwagi Winklera. Co dziwniejsze - świetnie mi to wychodzi. Odkąd wszedłem do klasy, minęło dobre dwadzieścia minut i nadal nie zauważył, że cały czas zajmuję się czymś zupełnie innym. I gdyby Alfie nie trącający mnie co chwila w bok i pytający, co takiego robię, naprawdę miałbym idealne warunki do tego, by skończyć.
