[ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]➊.ဇာတ္လိုက္ကိုေရွာင္ရွားရမယ္! [ဇာတ်လိုက်ကိုရှောင်ရှားရမယ်!]

.. ၈၄ ..

ခ်င္းစုယြဲ႕မွာ အတင္းလုပ္ယူထားရသည့္ အျပံဳးတစ္ခုႏွင့္ ခ်န္းစီႏ်န္အား တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေတြးမိ၏။ 'ခ်န္းစီႏ်န္ ... ဒီလူကေတာ့ ေနမေကာင္းရွာဘူးထင္တယ္!'

"စီအီးအိုခ်န္းကေတာ့ ဟာသလုပ္ေနျပန္ပါၿပီ ... ကၽြန္မက ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို ဘယ္လိုမ်ား အထင္အျမင္ေသးရပါ့မလဲရွင္ ... ကၽြန္မတို႔က ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဝယ္ေကၽြးတာကို သံုးေဆာင္ရရင္ မယဥ္ေက်းရာက်မယ္လို႔ ေတြးမိရံုပါ"

"အဲဒါဆို ေျဖရွင္းရလြယ္ပါတယ္ ... အစီအစဥ္ တင္ဆက္သူခ်င္းက ကိုယ္တို႔ကို ဝယ္ေကၽြးလိုက္ေပါ့" ခ်န္းစီႏ်န္ဟာ သူမရဲ႕ စကားလံုးေတြကို လုိက္ေျပာရင္းႏွင့္ ဤသည္မွာ ျဖစ္သင့္သည္ဆိုသလိုမ်ိဳး သူ႔ပံုသဏၭာန္ အမူအရာမွာ သဘာဝက်လို႔ပင္ေနေသး၏။

ခ်င္းစုယြဲ႕မွာ တိတ္တိတ္ေလးသာ အံႀကိတ္ေနရလ်က္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး၏ ျပံဳးရယ္ေနေသာ မ်က္ႏွာအား ျပန္လည္ျပံဳးျပလိုက္ရသည္။ "ေကာင္းပါၿပီ! သြားစားၾကမယ့္ ေနရာကိုေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ေရြးလိုက္ပါေနာ္ ... ကၽြန္မက ဒီနားက ေနရာေတြနဲ႔ သိပ္မရင္းႏွီးေတာ့လို႔ပါရွင့္"

"ကိစၥမရွိပါဘူး" ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဟာ သူေတာင္မၽွ ဘာမွ အားမထုတ္ မႀကိဳးစားခဲ့ရပါပဲႏွင့္ ဤသို႔ေသာ ရလဒ္ထြက္ေပၚလာျခင္းကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေတာ့၏။

ခ်န္းစီႏ်န္က "ဟမ့္" ဟူေသာ အသံတစ္သံကိုသာ ျပဳလ်က္ ရံုးခန္းထဲမွ အရင္ဆံုး ထြက္သြားေလသည္။

ရွေခ်ာင္းက နေဘးတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေန၏။ ထိုလူသံုးေယာက္ အၾကားတြင္ရွိသည့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအား အေသအခ်ာ ၾကည့္ရႈေနရင္းႏွင့္ သူ၏ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေတြထဲမွ မေရရာမႈသည္ လြင့္ပါးလာေလသည္။

ခ်င္းစုယြဲ႕ႏွင့္ ခ်န္းစီႏ်န္တို႔ႏွစ္ဦး ထံတြင္ သူ မသိခဲ့သည့္ အတိတ္တစ္ခု ေသခ်ာေပါက္ကို ရွိခဲ့ေပလိမ့္မည္။ ခ်င္းစုယြဲ႕က ဒီတစ္ေလၽွာက္လံုးမွာ သူ႔အေပၚတြင္ သူငယ္ခ်င္းလိုသာ ျမင္ေနခဲ့သည္ဆိုတာ ရွေခ်ာင္းအတြက္ေတာ့ သိသာလွေပမယ့္ ခ်င္းစုယြဲ႕အား သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ိဳး တိုက္ရိုက္ ဝန္ခံလိုက္သင့္သည္ကို သူ ေတြးၾကည့္သင့္ပါသလား?