Pardon Öğretmenim

• 3. Bölüm •

Gece alerjimin tetiklemesiyle uyandım allahtanki babam evdeydi ve sabaha kadar hastanede kalmıştık serum yemiş ateşimi düşürmüşlerdi.. sabah okula gidemeyeceğim içinde geceden melisaya mesaj atmıştım gelemeyeceğim beni merak etmeyin diye okulun yemekleri sağlık bakanlığı tarafındanda kontrol edilmişti ilk alerji yaptığında.. sağlıklıydı ama bende bir sorun vardı her yemeği yiyemiyor kokusundan alerjim oluşuyordu.. doktor bunun psikolojik olduğunu söylemişti ve ilaç yazmamıştı bu yüzdende ilerlemişti kaşınmayla başlıyordu ve sonra inanılmaz halsizlik hapşuruk ve ateşim çıkıyordu.. oysa ki az yemiştim yani burak hocamın sorusu için.. bu sene neden bu kadar kaygılıyım çabalıyorum diye sorarsanız artık bu şehirden (yaşadığım şehir izmirdi) gitmek istiyordum.. narin bir yapıya sahiptim arkamda birilerinin olmasını sahiplenmeyi istiyordum her zaman ve bu huyumdan nefret ediyordum.. kendimi yalnız hissetmekten korkuyordum açıkçası.. annemin gitmesinden dolayıydı sanırım bu ama böyleydim işte.. arkamda biri olmadan bir şeyler yapamaz uğraşamazdım..

Karşımdaki koltukta uzanan babama baktım o kada yoruluyordu ve gece yatağında dinlenmesi gerekirken buradaydı.. üzülmüştüm gözlerinin altı torbalanmıştı yorgunluktan.. serumum bitince hemşire gelip çekti ateşimi ölçüp küçük bir alerji serumuda takıp gitti.. saat sabahın 4ydü gözlerimi kapatıp bende uykuya kendimi bıraktım

Sabah olduğunda uyandığımızda hastaneden çıktık.. o kadar uykum vardı ki eve gidip direk uyumak istiyordum.. ve dediğim gibide yaptım direk yatağıma girip uyumuştum kalktığımda saat 1 di... hemen duşa girip kendime geldim.. nefret ediyordum alerjilerden.. tofişin tüylerinede vardı ama artık alıştığı için vücudum onun tüylerine tetiklemiyordu.. dolaptan siyah şortumu alıp üzerinede siyah baskılı bir tişört alıp giydim.. saçlarımı iki yandan örüp hafif makyaj yapıp çıktım evden.. telefonumu yeni açma fırsatı yakalamıştım.. gece çalmasın diye kökten kapatmıştım.. açınca batunun 30 kere aradığını görünce korkuyla aradım bir şey mi olmuştu?

Çalar çalmazda açmıştı "neredesin sen ece!" Sesi çok kızgın çıkmıştı

"Bir şey mi oldu size neden o kadar aradın, haber etmiştim Melisaya gece alerjim tuttu hastaneye gitmiştik gelemedim o yüzden okula"

"Olmadı bize bir şey, seni merak ettim o gerizekalı burak yüzünden tuttu alerjin söylemedin mi yiyemem diye"

"Saçmaladın batu adam sadece eşlik etmemi istedi ve bende minik minik aldım tutacağı varmış"

"Neredesin?"

"Okula geliyordum yanınıza" diyip saate baktım "sizin çıkmanıza 10 dakika var"

"Yorma kendini parka geç otur yemek yiyelim"

"Melisayada haber et sinemaya gidelim"

"Tamam" diyince kapattık telefonu cebime koyarken yine kendimi pat diye attım yola.. allahtan gelen kimse yoktu neydi benim bu dalgınlığım allah için ya.. çok acıkmıştım bir şey yemediğim içinde elim ayağım titremeye başlamıştı.. olduğum yerde çöktüm daha fazla yürüyemezdim.. okulada yaklaşmıştım ama açlık fena yapmıştı beni..

Yol kenarında burak hocanın arabasının benzeri durmuştu.. bir dakika içinden çıkan burak hoca değilmiydi.. bana bakıyordu şu an.. hızla yanıma geldi "hocam?"

"Ece iyi misin?"

Başımı olumlu şekilde salladım ne diyeyim şimdi adama alerjim tuttuda dün gece hastanede kaldımda hiç bir şey yiyemedimde şu anda açlık krizi yaşıyorumda...

"Buradan bakınca öyle durmuyor" diyip eğildi "hocam halim kalmadı"

"Neden" diyip elini uzattı.. kalkmaya gücüm yoktu korkak bir bakış attım bu sefer kucağına alıp "hastaneye gidelim o halde kötü görünüyorsun" şok bir şekilde burak hocaya bakıyordum.. beni! Beni kucağına mı almıştı o! Dilim kitlenmiş yüzüne bakıyordum.. yakından yüzü ne kadarda şeydi... neydi o kelime.. afet miydi.. yok canım taş gibi adamdı..  O elmacık kemikleri de neydi öyle.