ეს ამბავი მოგვითხრობს გოგოზე სახელად ნიცა, რომელიც არავის ენდობა თვისთავის გარდა, არსჯერა გრძნობების და ამას უბრალო ზღაპრებად მიიჩნევს, მანამ უცნობს არ შეხვდება და ვინა არის უცნობი? რა გაუკეთა მან ესეთი ნიცას, რომ ცხოვრებაზე შეხედულებები შეაცვლევია...
ჰავაიდან, რომ დავბრუნდით სახლი, არეული დამხვდა, ძალიან დაღლილი ვიყავი არაფრის თავი აღარ მქონდა, უბრალოდ ავედი ჩემს ოთხში და დავწექი, ისე ჩამეძინა ვერც გავიგე, რომ გამეღვიძა უკვე საღამო იყო. გამოვიცვალე, ჩავიცვი ძალიან უბრალოდ, ავიღე ჩემი პასტა, ბლოკნოტი და სანაპიროზე წავედი ჩემს თვთან განსამარტოვებლად.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
მესიამოვნა, ნელი სიო, ვარსკვლავები, ტალღები და თან თავს ძალიან მარტოდ ვგრძნობდი, არ ვიცი რატომ, არც ის ვიცი რა დამემართა იმ წამს, უბრალოდ ავიღე ბლოკნოტი და მასში ვეეცადე ჩამექსოვებინა ყოველი გრძნობა უცებ ცრემლები, რომ წამომივიდა, მაგრამ შევიკავე გავუბრაზდი ჩემს თავს რადგან, ზოგადად იშვიათია ცრემლი წამომივიდეს (მე ხომ ასეთი ცივი ვარ). არ მიყვარს ზოგადად ჩემი სისუსტის გამოხატვა, ამიტომაც გადავწყვიტე, რომ არც ეხლა იყო საჭირო და უბრალოდ გავჩერდი. მერე ჩემს ღრმა ფიქრებში წავედი, სადაც ისევ სანდრო იყო, ვიჯექი იმ გამყინვარებაში, ქვებზე და უბრალოდ ოკეანეს გავყურებდი. სწორედ ის არის ჩემი მესაიდუმლე, როცა რამე მიჭირს მუდამ მას ვუმხელ, ჩემი ფიქრების მას უსიტყვოდ ესმის, ამიტომაცაა რომ ასე მიზიდავს, მუდამ ჩუმია და კარგი მსმენელი, რაც ხშირ შემთხვევაში ადამიანებს კარგად არ გამოზდით. მეც უბრალოდ ვფიქრობდი ყველაფერზე, აბსოლიტურად ყველაფერზე და ვცდილობდი ყველა კიხვისთვის თვადვე გამეცა პასუხი, რაც მაინტერესებდა და ასე არ მასვენებდა. საკმაო დრო გავატარე სანაპიროზე, მერე ნელ-ნელა მივსეირნობდი როცა უკნიდან ვიღაცამ თვალზე ხელი ამაფარა, მე ვიკივლე. - რა იყო გოგო, რა გაყვირებს, აბა ვინ ვარ მითხარი და გაგიშვებ. - ვაიმე, სანდრო გული გამიხეთქე - და გაბუტული სახე მივიღე. - გიხდება გაბრაზება, ასე ძალოან საყვარლად გამოიყურები რაც სასტიკად მომწონს. მეც ჩამეღიმა მის ნათქვამზე, ჩავეხუტე და სიარული განვაგრძეთ, მერე კი მკითხა. - ამ შუაღამისას გარეთ რას აკეთებ? - სანაპიროზე ვიყავი, ცოტა მოვიწყინე და გასეირნება მომინდა, შენ რაღას აკეთებ აქ? - იგივეთი გიპასუხებ. - დღეს ჩემთან დარჩი რაა- ვთხოვე და მანაც იმედები არ გამიცრუა. სანამ სახლში, მივიდოდით, პიცა შევუკვეთეთ და რომ მივედით კაკრას 5 წუთში შეკვეთაც მოიტანეს. თეფშები გამოვიტანე, სანდრომ კინო ჩართო ვუყურეთ მერე უცებ მუსიკის ხმა გავიგონე და ლამის გადავტრიალდი ისე შემეშინდა(ისევ). - მადმუაზელ, ვიცეკვოთ. ხელი გამომიწოდა სანდრომ და დავიწყეთ ცეკვა, ცოტა არ იყოს შემრცხვა, მაგრამ მაინც დავთნხმდი, სანდრო ნელ-ნელა უფროდაუფრო მიახლოვდებოდა უნდა ეკოცნა, მაგრამ მერე მაგიდას ფეხი წამოვკარი და დავეცი (ამას ჰქვია ბედი, არა რა არ გამდის ეს რომანტიულობა😕😏😂) . მერე სიცილი ავტეხეთ და კარგად დიდხანს არ გავჩერებულვართ, რომ მოვრჩით სიცილს რომელშიც ღორის, ქათმის, ვირის, ძროხის ყველაფრის ხმა ერთად შედიოდა, სანდროც მოგორდა ჩემს გვერდით იატაკზე. - გახსოვს, ჩვენი პირველი შეხვედრის დღე?მაგ დღიდან ვერ დაგივიწყე, ჩემს მკლავებში რომ მოექეცი, მერე კაფე, როცა ალექსანდრას დაქალი აღმოჩნდი, მერე ლოსანჯელესი და ელენე, ასეთი რამე მეგონა მხოლოდ ფილმებში ხდებოდა😂, მერე იმდენი ტრაგედია გ ერთად, რა დროსაც გვერდიდან არ მომშირებიხარ ერთად ბევრი რამე გადავიტანეთ, და ამ ყველაფრის შემდეგ, დარწმუნებული ვარ ცხოვრების ბოლომდე ჩემთან ერთად იქნები. - გპირდები, არასდროს, არასდროს არავითრ შემთხვევაში არ მიგატოვებ, სულ რომ თავი მოიკლა თავი დამანებეო, სულ, რომ სხვა გოგო გაიჩინო, იცოდე მე შენი ღამის კოშმარი ვიქნები, არც დილით და არც ღამით არ მოგასვენებ- და თვალები დავუწვრილე😑🤭 - ჩაკკბეჩ ეხლა-და ლოყებზე წამეთამაშა, მერე განაგრძო- წარმოგიდგენია ეს სახლი ხომ ერთად მოვაწყეთ, ესეიგი ჩვენია, მერე, რომ დავქორწინდებით და ჩვენი ბავშვები რომ ირბენენ აქ, მერე ჩვენს გაცნობის ისტორიას მოვუყვებით, ყველაზე ბედნიერი ოჯახი ვიქნებით მემგონი, შენ რას ფიქრობ? - გეთანხმები, ტყუპები გვეყოლება ერთი ბიჭი რომელიც შენ დაგემსგავსება, სიმპათიური, საყვარელი, ბუზღუნა, მაგრამ ფეთქებადი არ მინდა, რომ იყოს შენსავი, გოგო კი მე ლამაზი, ჭკვიანი, ჯიუტი, ბუტია, ბუზღუნა, ძალიან მომწონს ჩვენი მომავალი. - ბიჭს იოანეს დავარქმევთ, გოგოს კი ლიზიკოს, აბა როგორ მოგწონს? - მგონი კარგი სახელებია - გადავტრიალდი და ჩვეხუტე თან დავამატე - მიყვარხარ სანდრო. - მეც მიყვარხარ ნიც- გადმოტრიალდა და ისიც ჩამეხუტა თან თმაზე დამიწყო ფერება, მერე კი ტკბილად ჩამეძინა მის მკლავებში. დილას, რომ გავიღვიძე საწოლში ვიწექი, სანდრომ დილას ლოგინშივე მომართვა ყავა და დონატი. დაბლა, რომ ჩვედი ჩემი საყვარელი ტოსტი ჰქონდა გაკეთებული, თან კვერცხი გულის ფორმებში შეეწვა, (ვაიმე ეს რა მყავს რაა) მერე ვაკოცე და ჭამას შევუდექი. უნდა ვაღიარო, საკმაოდ გემრიელობა გამოუვიდა, რომ მოვრჩი მაღლა ავედი ჩვიცვი, სამსახურისთვის მოვემზადე და წავედი,სხვა ისეთი არაფერი მომხდარა... P.S. აბა რას ფიქრობთ, მოვლენები როგორ განვითარდებაა?? 💖🤐🤭
