ეს ამბავი მოგვითხრობს გოგოზე სახელად ნიცა, რომელიც არავის ენდობა თვისთავის გარდა, არსჯერა გრძნობების და ამას უბრალო ზღაპრებად მიიჩნევს, მანამ უცნობს არ შეხვდება და ვინა არის უცნობი? რა გაუკეთა მან ესეთი ნიცას, რომ ცხოვრებაზე შეხედულებები შეაცვლევია...
სადღაც 4 თვე გავიდა, ამ ამბის შემდეგ ცხოვრებას ჩოულებრივ რიტმში განვაგრძობდით, ყველაფერი თავის ადგილს დაუბრუნდა, მე და სანდრო საუკეთესო მეგობრები გავხდით, ერთ დღესაც არ ვატარებდით ერთმანეთის გარეშე, მალე შეყვარებყლიც გავიჩინე: ჩოულებრივი ბიჭი იყო, არაფერი განსაკუთრებული, ძალიან ზდილობიანი იყო, კარგი აღნაგობის, მალე ისიც გავიგე, რომ მე ბიჭთან რომ ვიჯექი მანქანაში მისი ძმა იყო, იმ ბიჭზე ვამბობ ზედმეტად დეპრესიული ტიპი რომ იყო. ტყუპები იყვნენ მაგრამ ერთმანეთისგან ისე განსხვავდებოდნენ, ხასიათებით როგორც ცა და დედამიწა. ერთი სიტყვით კმაყოფილი ვიყავი ჩემი ცხოვრებით და ღმერთს ყოველდღე ვეხვეწებოდი ისეეთი საშინელი დღეები, რაც 4 თვის წინ გადავიტანე. აღარასდროს მქონოდა. ამ ზაფხულს ჩემი მშობლები და მარიკუნა ჩამოდის ლოსანჯელესში და სასწაულად მიხრია, ზაფხულამდე 2 თვეღა დარჩა, ასე რომ დიდი იმედი მაქვს, მალე გაივლის ეს დროც. უი და დამავიწყდა მთვარი მეთქვა, რომ იმ ბინძურ, უჟმურ გოგოს მოვშორდი და სხვაგან გადავედი. ღმერთო რა შვებაა, ხომ არ წარმოგიდგენიათ. მე და ლუკა უკვე 3 თვეა, ერთად ვართ მართლა კარგი ბიჭია, მასთან თავს კარგად ვგრძნობ, მისი ოჯახი კი სასწაულად მოსიყვარულე და თბილია. სანდრო დამეხმარა ამ სახლში გადმობარგებისას, ერთად მოვაწყეთ სახლი, ჩვენი ერთობლივი ნამუშევარია და ვფიქრობ საკმაოდ კარგი გამოვიდა.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ჩემი ოთხიდან სასწაულად ლამაზი ოკეანის ხედი იშლება, პირველი სართული საკმაოდ თანამედროვე სტილშია მოწყობილი, აქ არის მისაღები, სამზარეულო, ფიტნეს ოთახი, მოსასვენებელი ოთხი. მეორეზე საძინებლებია უმეტესწილად, სადაც მარიკუნასაც გავუკეთე თავისი ოთახი, რომელიც ვფიქრობ მოეწონება. მესამეზე კი ჩემთვის უმნიშვნელოვანესი ადგილია, სადაც ყველაზე დიდ დროს ვატარებ, ეს არის ჩემი ოთახი. უი თქვენთვის დამავიწყდა, მეთქვა ხომ? წინა თვეს მუშაობა დავიწყე, ლოსანჯელესის ერთ-ერთ პრესტიჟულ საავადმყოფოში, ქირურგი ვარ. ნუ ჯერ ისეთ მძიმე სამუშაოს არ ვასრულებ, რათქმაუნდა ყველაფერი ერთად არ მოხდება, მაგრამ ნელ-ნელა უფროდაუფრო მაღალ საფეხურზე ავალ და რა იცი იქნებ მთვარი ქირურგიც გავხდე. (სხვათშორის მინდა გახაროთ ჯერ არავინ მომიკლავს საოპერაციო მაგიდაზე🤣🤐😂). მოკლედ, ყველაფერი მოგიყევით და რაც მნიშვნელოვანი იყო არ გამომრჩენია (იმედია😁🤞). ეხლა უბრალოდ გავაგრძელებ დღევანდელი დღიდან თხრობას. ესიგი ხვალ მე, ლუკა, სანდროს მეგობარი თიკა და სანდრო მივდივართ ტყეში საპიკნიკოდ და ვემზადებით, სხვათაშორის პირველად მივდივარ პიკნიკზე და ძალიან აჟიტირებული და გახარებული ვარ, ერთი სული მაქ როდის გათენდება ხვალინდელი დღე, ეხლა უკვე დროა ღამის პროცედურა ჩვიტარო და დავიძინო,დანარჩენს ხვალ მოგიყვებით. როგორც იქნა გათენდა, ლუკა 1 საათში გამომივლის, მანამდე უნდა მოვასწრო გამზადება, რომ სანდროს და თიკას გავუაროთ. მივიღე შხაპი, ტანასცმლის არჩევას დიდხანს მოვუნდი და ბოლოს არჩევანი შევაჩერე შავ ელასტიკზე, შავი ნაიკის მაიკაზე, შავი ნაიკის ბოტაზებზე (შავი მუდამ ელეგანტური ფერი😂🖤) და კოსა გავიკეთე, მაკიაჟისთვის თავი არ შემიწუხებია.
