Chapter 28

782 13 0
                                    


"Okay na, Ricci. Lalabas na muna kami, because we think you guys have to talk," sabi nung PT ni Ricci at lumabas na sila together with the people in this room. Isang  ngiti na lang ang nagawa kong maipakita sa kanila dahil nahihiya ako sa ginawa ko kanina. Alam ko na mali ang inasal ko kanina, kaya hihingi talaga ako ng pasensya sa kanila mamaya. So, totally kaming dalawa nalang ang nasa room na 'to.

Okay... I will admit it, I over reacted kanina. I don't know, I just couldn't control myself at that moment. It's just that... I'm so damn worried for him. Like, seeing him on that kind of state where pain is invading him and I couldn't do anything about it. It's so frustrating where I can't even think properly. Ang gusto lang gawin ng sistema ko eh makita siya at tingnan kung okay lang ba siya.

It's hard.

Umupo ako sa tabi niya, ngunit hindi muna ako nag salita. Kung kanina ay ang dami-dami kong sinasabi, kabaliktaran na ang nangyayari ngayon. Humarap ako sa kanya at hinawakan ang mukha niya gamit ang dalawa kong kamay. I sighed before  speaking. "Bub... I'm really sorry. I really do. I'm sorry if I scolded you in front of many people a while ago. Pasensya na kasi hindi ko nagawang i-composed yung sarili ko. I forgot how to be well-mannered." Ani ko. Aminado  ako na masyado akong nag padala sa emosyon ko kanina.

"It's just that, I am so worried about you. Ito ang unang beses ko na makita ka na nasa ganoong sitwasyon. Na, namimilipit ka sa sakit and you can't even think what to do or react. And it terrified me. Pakiramdam ko kinakain ako ng sarili kong pag iisip. I am so worried, bub. Sorry, if I didn't think." Dugtong ko at yumuko. I don't know what to do anymore. I am ashamed of myself.

Oo, nahihiya ako sa kanya. I've realized na mali yung ginawa ko. Na mali yung basta ko na lang siya sinermonan sa maraming tao. At mali na ipahiya ko siya sa kadahilanang nag padala ako sa emosyon ko.

Dahan-dahan niyang iniangat ang ulo ko. He cupped my face with his hands. "It's okay bub... you don't need to say sorry. Because it's my fault in the first place. I should've wear the things you bought for me to avoid these kind of incidents. I should've listen to you from  the very start. I am very sorry too for making you damn worried, mahal ko," He said and slowly kissed my forehead.

Whenever he kiss me in my forehead, it feels comfortable. It feels different.

Forehead kisses is still the best.

"But you know what? By some reason, I am thankful that this happened to me." He said. Kumunot naman ang noo ko. Ano? Thankful ka pa? Nasaktan kana nga? Thankful ka pa rin? Paki sampal nga 'tong boyfriend ko! Gusto ko siyang saktan sa mga oras na 'to sa totoo lang.

"Because it showed how much you love me."

Nanlaki ang mga mata ko sa mga sinasabi niya. May masakit na ata itong tao na to! Bakit ganito pa rin? Jusmiyo.

Agad ko siyang hinampas sa braso para kahit papaano naman ay mahimasmasan. "Huy! Ricci! Hindi ko nagugustuhan 'yang mga sinasabi mo ha, mag hulos-dili ka nga! Tigilan mo 'yan ha. Nako, sinasabi ko sayo Ricci Rivero." I said to warn him. Hindi 'to titigil hangga't wala pipigil dito.

"Okay, okay po. Chill, misis ko. Huwag mo po akong patayin sa pag mamahal mo," he said politely. Ay, wow. Nakita mo nga naman, nagawa pang gumanito.  Pero after nga noon, tumigil na siya agad. Himala ah! Usually kasi talagang mangungulit pa 'yan ng todo kapag winarninang ko na.

"Oh... Bakit bigla atang nag bago ang ihip ng hangin?" hindi ko maiwasang tanong sa kanya. Ano kayang iniisip ng mokong na 'to.

"Kilala na kasi kita bub," nahihiya niyang ani sa akin. Huh? Teka lang ha, naguguluhan ako.

"Huh? Paanong kilala naman, sorry pero hindi talaga kita gets?" I asked him out in curiosity.

"Because whenever you're going to say my full name, it means that you are really annoyed or pissed." He said. Oh, I see.

I smiled and laughed at him. "Paano mo naman 'yun nalaman ha?" I asked him. Nakakatuwa lang, because simple things matter to him though.

"You know, I asked my dad. I asked him of why at some time my mom used to shout his full name. And I really find it strange. Kasi diba, they are usually sweet. He said that when mom shout or say his full name, it only means that mom is already angry or pissed. So, for the final tapped. He gave me an advice that when you call me in my full name and not in our endearment. Galit kana, kaya kailangan ko nang tumigil." He explained. Really? Tita Abi also used to do that in Tito?

"Really? Tita also? That's amazing! I thought my mom is the only one doing that to my dad." I said and we laughed together at that point.

After that encounter, hindi na muna pinalaro si Ricci. Mas pinili nila na huwag ng ipilit si Ricci sa court, mananalo na rin naman daw. Mas mabuti na pauwiin na si Ricci para mas makapag pahinga to not miss any training.

We also had dinner muna before Ricci drop me off in my condo. Puro kwentuhan lang ang naganap. Ang saya lang isipin na nagawa naming iyon ng mag kakasama. And what embarrasses me the most is nung ikinuwento ni Tito on how I scolded Ricci the moment I saw him! Oh, syet! Nakakahiya! He even acted some of my moments there in front of their family! Riley rated me as his Kuya Ricci's 2nd shot gun. I even asked him why he said that. Sinabi naman niya sa akin na para daw akong baril kung mag buga ng mga sermon sa kuya niya, kagaya ng mommy nila.

But then, Tita Abi defends ourselves naman. She said that we just wanted the best for them. Niraratratan kasi hindi nakikinig sa unang sabi. Sabi niya, to think of it. Kahit anong paalala namin, hindi naman sila nakikinig. Akala ba nila gusto namin mag dadakdak sa inyo. Nakakapagod kaya! She said while flipping her hair.

Napa owww naman ang mga kalalakihan at wala ng ginawa kundi kumain. Baka daw kasi sa iba pa mapunta yung usapan eh, mahirap na daw.

Hay, I wish I am able to experience this with my own family.

A PromiseWhere stories live. Discover now