Chapter 7

1.1K 21 1
                                    


Dahan-dahan kong inikot ang ulo ko. Kahit na ayaw ko, ay kailangan. Mas mapapag-halataan ako kapag hindi ako humarap sa kanila. Wala na eh, sumigaw na ang koyah niyo Ricci.

I faced them with my shy smile. Nahihiya talaga ako ngayon! Actually, buong pag katao ko. Ricci reached the spot in front of me. Hingal na hingal siyang tumigil sa harap ko. Hala! Bakit ang bango niya parin? Despite of being sweaty?

"Where do you think you're going? I just want to remind you that if you want your things back, wait for me until I finished training," ani niya habang inaayos yung buhok niya. Wow ha! Ang kapal naman. Pag aantayin pa talaga ako?

I know that eyes are still on us. Yes, literally on us. No one dared to move. Ganito ba sila ka synchronize?

"What? Are you serious? You're gonna make me wait!" I frustratingly said to him. He is so unbelievable! Hindi ko maisip kung ano ang nasa elemento nitong lalaking 'to ngayong araw.

"Why? You choose," ani niya. Sa tono ng boses niya? Napaka-arogante! Hindi ko alam kung pinaparusahan niya ba ako? Did I do something wrong to him?

"Fine." Sabi ko at nag martsa na papunta sa bench nila. Hindi ko alam kung anong gagawin ko dito. Papanuorin sila? Mag shoot? Mag bangaan?

He's really trying to make fun of me, and eventually give me a hard time. But why? I don't understand.

Hindi ko na alam kung ilang laway na ang natuyo dito sa kinauupuan ko. Kanina pa ako nandito. I think 2-3 hours na. Na lowbat na yung phone ko hindi parin sila tapos. Nakausap ko na yung mga block mates ko tungkol duon sa gagawing performance, hindi parin sila tapos. Mamatay na ata ako, hindi parin sila tapos.

Pumito si Coach Bo. Hay, salamat naman! Ito na ata ang hinhintay ko. "Boys! Enough for this day. Let's meet tomorrow, okay? Don't be late!" Coach Bo shouted. Nakita ko yung mga ngiti sa mga mukha nila. Infairness nga naman. Ako nga na nanonood lang, napapagod na sa ginagawa nila. Sila pa kaya na nag peperform nun, diba?

Nagsi pasukan sila sa isang room. Ah, siguro mag papalit na sila ng damit. Ilang minuto, isa isa rin silang nag silabasan na at pumunta sa bench para kunin yung mga gamit nila. Whenever they looked at me, I just smiled at them.

Nakatingin lang ako sa sapatos ko. Nag mumukmok. Bakit kasi ang tagal ni Ricci! Yung iba niyang teammates nakalabas na, siya hindi pa! Ano 'yon? Nilamon na ng kwarto? Tsk.

"Hi, Hailey!" Sabay sabay nilang sabi. Muntik na akong mapatalon sa gulat! Jusko naman kayo! Napahawak ako sa dibdib ko.

"Hala! Sorry!"

"Shit, we're very sorry. We didn't mean to."

"Sabi ko sa inyo wag na eh!"

"Gago! Ikaw naka isip nito!"

Tumayo ako at hinarap sila. Oh, syet. Ang ga-gwapo pala nila sa personal! Seeing Juan, Javi, Kobe, James is like a heaven. I shrugged my mind and get back to reality.

"Hep, Hep, Hep!" I said. Natigil ang bangayan nila at tumingin sakin. Kumunot ang noo nila.

"HORAAAY?" Sabay sabay nilang sabi. Powtek. Ang cu-cute nila! I can't help but laughed with what they've said.  They also laughed too. Mga siraulo din pala 'to no?

Inilahad ko ang kamay ko. "Sorry sa distorbo kanina. I didn't mean to interrupt you guys. By the way, I'm Hailey Tan." I'm offering a handshake to them.

"Kobe Paras."

"Javi GDL."

"James Spencer."

"Juan GDL."

Sunod sunod nilang pag papakilala sakin while accepting my handshake to each on of them. I smiled and nodded after they introduce themselves to me. I quites knew them well. I watched some UAAP games in TV kasi so that's why. Tapos lagi pa silang pinag kwkwentuhan ng mga mader na nag mamake up sakin whenever I had a shoot.

"Well. We actually know you," Javi said.

Amazement is showned in my face. Wow naman, ha. How did they know me?

"Saan niyo naman ako nakilala? Eh never pa naman akong napadpad dito sa gym niyo?" I asked them.

"Yep. You never. But you're all over the social media you know." Si kobe naman yung nag salita.

"Model, Endorser, And even one of the top students here in UP! Its so insane!" That's James! Enumerating how he knows me. Hindi ko maiwasang mapangiti.

Ang cute nila mag tagalog. Ang slang.

"And to add to that, you are so beautiful," I was stunned by what Juan's said. OMG! Did he say I was beautiful? Siya nalang kaya crush ko? Wala naman pakialam si Ricci eh.

"U-uhm, thank you? I guess," I said and timidly laugh. Nakakahiya! Nakita ko namang nag bulungan yung mga lalaking nasa harap.

"To not interrupt you guys. I think we have to leave na," Kobe said and excuse themselves. I said and wave goodbye to them.

So it's me and Juan.

"So, are you free today?" Juan asked. Kumunot naman ang noo ko. "U-uy, hindi pa kaya tayo mag-kakilala," naiilang kong sagot. He just smiled at me.

He stared at me for a moment. "Then... get to know me then," he said. Sasagot pa sana ako ng makita ko yung bag ko na lumilipad papunta sakin. Deputek.

I'm covering myself with my hands, protecting myself. But... luckily Juan got it! Muntik na ako.

"She is not free today."

A PromiseWhere stories live. Discover now