ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ

Καθρέπτης, Λάμψεις και Συμπαντικά'εγώ'

  Είμαι εγώ και κάθε εγώ. Είμαι ο εαυτός μου, ο εαυτός σου και ο εαυτός των πάντων. Γιατί όλα ενέχονται στον εαυτό μου. Είμαι εσύ και αυτός. Είμαι επίσης αυτή και αυτοί. Είμαι ο Σταύρος, είμαι ο Αριστοτέλης, είμαι ο Κώστας, η Μαρία, ο Πέτρος και η Νικολέτα.
    Είσαι εσύ και κάθε εγώ ταυτόχρονα. Γιατί το εγώ μου, όπως και το εγώ της Κικής και το εγώ του Δημήτρη και το εγώ του Θωμά, αποτελούν το εσύ, δηλαδή το δικό σου εγώ.
  Είμαστε αυτοί και είναι εμείς. Επίσης, είμαστε εσείς και εσείς είστε αυτοί. Είμαστε εμείς και κάθε εμείς. Είμαστε αυτές, είμαστε και αυτά. Είστε πολλά μαζεμένα εγώ, άρα πολλά μαζεμένα εσύ. Είστε ο εαυτός μου και ο εαυτός σας και ο εαυτός του Γιάννη και της Ειρήνης και του Σωκράτη...

  Είμαι ένας Καθρέπτης. Ένα ορθογώνιο κομμάτι γυαλιού που ταξιδεύει στο σύμπαν για να γνωρίσει Αυτό, το Παν, το Κύριο, το Ένα και το Μοναδικό. Δε ζω στο χρόνο. Δε ζω στο χώρο. Υπήρχα πάντα και ήμουν παντού. Είμαι οι ιστορίες, είμαι οι σκέψεις, είμαι τα συναισθήματα, είμαι ο άνθρωπος, είμαι τα ζώα, είμαι η φύση, είμαι οι έννοιες. Είμαι ο κρίκος που συνδέει το καλό με το κακό, το δίκαιο με το άδικο, το σωστό με το λάθος, το ηθικό με το ανήθικο. Είμαι εκείνη η λεπτή γραμμή πάνω στην οποία βρίσκεται το Όλο. Εκείνη η λεπτή γραμμή που δεν ορίζει τίποτα ως τέλειο ή ατελές. Εκείνη η λεπτή γραμμή όπου το ον είναι ένα και το αυτό, η φύση είναι φύση, και η έννοια είναι έννοια. Εκείνη η λεπτή γραμμή που δεν ορίζει, δε χαρακτηρίζει και δε χαρακτηρίζεται. Εκείνη η λεπτή γραμμή όπου όλα είναι αληθινά και όλα συνδέονται.

  Δες τα μάτια. Από την πρώτη κιόλας στιγμή. Κοίτα τα. Ουρανοί. Απέραντα κύματα ενέργειας, θάλασσες και ωκεανοί βιβλία ζωής και εμπειριών, συναισθήματα, ιστορίες, μυστικά.... Και κάπου ανάμεσα στο χάος ιδεών και εννοιών, ένας καθρέπτης. Ο Ένας Καθρέπτης. Τα μάτια κοιτάζουν πάντα σε αυτόν για να μπορούν να μοιράζονται, να εξηγούν τη δική τους ιστορία. Με λίγη προσοχή, τα μάτια λάμπουν. Όλα τα μάτια λάμπουν. Και η λάμψη αυτή δεν είναι παρά ο αντικατοπτρισμός στον καθρέπτη, της ιστορίας των ματιών που κοιτάζουν και όλων των υπολοίπων ματιών που υπάρχουν στο Σύμπαν. Η λάμψη , άρα, είναι το Παν, το Όλο, Το Ένα. Είναι Αυτό που συγκεντρώνει τις ματιές, συνδυάζει τις ιστορίες, συγκρίνει τα συναισθήματα και ενώνει τις έννοιες, τα όντα και τις καταστάσεις. Και αυτή η λάμψη πηγάζει από τα μάτια, τον Καθρέπτη, το εγώ, το εσύ και το όλοι μας.  Η συνεύρεση του εμένα, με το εσένα και το αυτοί στη λεπτή γραμμή που δεν ορίζει και δεν ορίζεται, δε διακρίνει και δε διακρίνεται γεμίζει με το Όλο τα μάτια των πάντων. Γιατί οι ιστορίες των Πάντων κάπου συγκλίνουν, τα συναισθήματα των όντων δε διαφέρουν και σε κάποια λεπτή γραμμή που στέκεται στο Σύμπαν τα πάντα μοιάζουν μεταξύ τους.