Aspen zna Harrego z czasów, kiedy One Direction jeszcze nie było na świecie. Nie widzieli świata poza sobą, kiedy byli nastolatkami, ale co jeśli spotkają się w dorosłym życiu? Czy znowu odnajdą wspólny język?
Bo przecież, jak może się niby skończy...
- Élizabeth! Élizabeth błagam puść mnie, nie mogę oddychać! - Wykrzyczałam do ucha brunetki, która ściskała moje płuca. Doprawy, nie mam pojęcia skąd w tej malutkiej dziewczynie jest tyle siły!
- O matko, Aspen nie wierzę, o matko! - Élle wreszcie poluzował swój uścisk, odgarniając do tyłu długie loki. -Jakim cudem zdobyłaś bilety na jego koncert? I w dodatku pieprzona sekcja VIP! One zostały wyprzedane wieki temu! - Élizabeth trzymała w rękach bilety, które wczoraj dostałam od Harrego, wbijając przy tym we mnie swoje oskarżycielskie spojrzenie, oczekując wyjaśnień.
- Powiedzmy, że mój stary przyjaciel ma dobre znajomości. -Odpowiedziałam, omijając prawdę. Bałam się jak dziewczyna zareaguje, kiedy dowie się, że przez lata naszej przyjaźni ukrywałam przed nią moją znajomość z jej idolem.
Tak jak się spodziewałam, Élle dostała tytułową rolę w balecie „Śpiąca Królewna". Rola Złej Wróżki w której zostałam obsadzona także przypadła mi do gustu, więc po skończonej próbie postanowiłyśmy świętować nasz mały sukces lampką szampana w pobliskiej kawiarence, z idealnym Paryskim wystrojem. Wnętrze mimo, że utrzymane w bieli było bardzo przytulne i ciepłe. Zieleń roślin idealnie kontrastowała się z wrzosowymi fotelami i białymi stolikami.
- Niesamowite, że gra akurat w twoje urodziny, prawda? Co za zbieg okoliczności! - Élle wciąż nie mogła pohamować swojej radości. Jej brązowe oczy świeciły się z podniecenia, a widok mojej przyjaciółki tak szczęśliwej, był dla mnie najlepszym prezentem urodzinowym.
Serio Styles, świetny zbieg okoliczność.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Niecałe pół godziny później byłyśmy już w moim mieszkaniu, wyrzucając wszystko z wielkiej szafy w poszukiwaniu czegoś odpowiedniego, zdaniem brunetki, na koncert Harrego. Dla mnie spokojnie mogłam iść w ubraniu, które aktualnie miałam na sobie, jednak dla Élizabeth było to nie do przyjęcia. Sama wcisnęła się w jedną z moich skąpych sukienek, które przestałam nosić po skończeniu liceum. Mi wybrała obcisłe skórzane spodnie z wysokim stanem, które z pewnością należały kiedyś do Victorii.
Wspominałam, że przy mojej matce ubierałam się jak zakonnica?
Brązowooka z miną nieznoszącej sprzeciwu wręczyła mi białą koszulę oversize, idealnie pasującą do spodni.
- Piękne kwiaty, Aspen. - Rzuciła stojąc w drzwiach mojego pokoju. - Czasami zastanawiam się kto z was jest większym szczęściarzem, że trafił na to drugie. Ty czy André, co skarbie? - Uśmiechnęła się ciepło i puściła mi oczko, zostawiajac mnie samą w sypialni.
André z pewnością nie ma szczęścia, trafiając na kogoś takiego jak ja.
Zapinałam już ostatni guzik koszuli, kiedy usłyszałam ciche pukanie do drzwi. Élle zbyt zajęta napełnianiem kieliszka swoim ulubionym czerwonym winem z pewnością nawet tego nie usłyszała. Prześlizgnęłam się przez korytarz, gotowa otworzyć drzwi mojej matce.
