Confession // ChangLix

1.0

LeeLiX;

Changbin Hyung
Özür dilerim
(Görüldü)
Hadi ama
(Görüldü)
Hiç değilse görüldü atıyorsun...
Artık o da mı yok...
Hyung cidden özür dilerim
Lütfen beni affet
Sana acımıyorum veya herhangi kötü bir niyetle yaklaşmıyorum gerçekten
Dünkü hareketlerim için cidden özür dilerim
Sadece dediklerimde ciddiydim ve beni kaale almanı istedim

SpeadBin;

Sana inanmıyorum

LeeLix;

İnanman için ne yapmalıyım?
Senin için her şeyi yapabilirim

SpeadBin;

Neden benim için her şeyi yapasın ki?
Neyinim ben senin?

LeeLix;

Sevdiğim kişisin...
Özür dilerim
Beni görmeni istedim ama seçtiğim yol yanlıştı

SpeadBin;

Siktir git
Sana kesinlikle inanmıyorum
Okulun en büyük piçisin
Pardon-
Kore'nin en büyük piçisin
Ve benim sana inanmak için tek bir nedenim bile yok
Her gün başka birisini altına alan, insanlarla dalga geçen, kendini beğenmiş bir pisliğin benden hoşlanması mantıklı değil
O yüzden lütfen
Artık bana mesaj atma
Benimle oynuyorsun
Ve ben oyunlarda berbatım
(Görüldü)

__________________

Felix zevkle dudaklarını yaladı

Birazcık daha... Birazcık daha ve sonra istediğini elde edecekti

Kendini kolay kolay satan birisi değildi Changbin. Ve onun bu tavırları Felix'i daha çok tahrik ediyordu. Kışkırtılıyordu resmen

Kaçan kovalanırdı. Ve Felix oldukça hızlı koşan birisiydi

Gülümsemesi yüzünden bir an olsun silinmezken yerinden kalkarak kafeteryadan çıktı. Changbin'in bugün dersi vardı

Hyunjin ve Jeongin sınıf arkadaşıydı. Hyunjin ağzı sıkı birisi olsa bile Jeongin saftı. Felix sorduğu anda Changbin ile ortak olan derslerini ve gününü söylemişti

Fakülteye girdiğinde geçip kenarda durmaya başladı. Ders saati yaklaştığı için içeri girenleri gözleriyle taradı. Gözler dönüp sürekli kendisine bakmıştı. Kızıl saçları, üzerindeki kırmızı tişörtü ve siyah pantolonu ile bile oldukça havalı görünüyordu

Aradığı kişiyi bulduğunda yüzündeki muzip ifadeyi yok etti. Kötü şeyler düşünerek moralini bozdu ve suratı beş karış bir halde Changbin'in önünü kesti

"Konuşabilir miyiz?"

Changbin ağzı açık gözlerini kaçırdı

"Ș-eey..." gözlerini yumarak iç çekti "Lanet olsun, tamam"

İkisi bahçeye çıktığında Changbin sabırsızlıkla içeriye baktı

"Hızlı ol. Birazdan ders başlayacak"

"Ne yapmam gerekiyor?"

Changbin beklediği konunun açılması ile sabır dilendi

"Benim gibi birisinin bile seni sevmesinin mantıklı olduğunu kanıtlamam için ne yapmam gerekiyor!?" sesini biraz yükselttiğinde Changbin onun gözlerinin içine baktı

Gözlerindeki ifade... Cidden üzgün görünüyordu. Her an ağlayabilir gibiydi. Karizması yere göğe sığdırılamayan çocuk önünde küçük bir bebek gibi ağlayacaktı sanki

"Seni gerçekten seviyorum, Hyung. Senin için her şeyi yapabilirim"

Changbin bir şey söylemek için ağzını açmıştı ki hocanın binaya girmek üzere olduğunu görünce vazgeçti

"Sonra konuşalım"

Hocanın arkasından hızla binaya girdi. Felix'i öylece bırakıp gitmişti. Çok da kafaya takmadı Felix. Arkasını dönerek alandan uzaklaştı