გზაში ჩამთვლიმა და როცა გავიღვიღე ჩემსდა შოკში ჩასაგდებად საწოლში ვიწექი. ხომ გათიშვადი ძილი რომ გაქვს არაფერი უნდა გიკვირდეს!! გამოვფხიზლდი გამოვიცვალე და ვეცადე გზა გამეკვლია მეორე სართულიდან პირველზე,კიბეს მივაგენი და სამზარეულოში ავღმოჩნდი,სადაც ყველანი UNOს თამაშობდნენ.
ნამჯუნი:საღამო მშვიდობის!
-გაგიმარჯოთ რომელმა იგმირეთ?
ქუქი:რასთან დაკავშირებით?
-ანუ საწოლში რანაირად მოვხვდი?
ყველამ ერთმანეთს გადახედა და ბოლოს მზერა თეჰიონზე შეაჩერას ამას რა ეხალისება ჩემი თრევა?!
ჯინი:არ გშია?
-აჰამ
-კიმჩი უნდა იყოს მანდ და მიირთვი და
მერე მოდი ითამაშე!
-არ ვიცი მაგის თამაში
-გასწავლით
ჭამის შემდეგ როგორც ჯინმა მითხრა მათთან მივედი და თამაში განაახლეს ხოდა ისე მოხდა რომ მე უვიცმა ყველას მოვუგე როგორც ამბობენ ახლებს უმართლებთ
თეჰიონი:არ იცის გოგომ თამაში!!
-სერიოზულად აზრზე არ ვარ
ქუქი:რანაირად მოიგე ჩეთერობ??
-არაა რეებს მკადრებ ან რანაირად ვიჩეთერებ?
-რავიცი იქნებ მაგ შენ მწვანე თვალებს ზებუნებრივი ძალა აქვს!
-კი და ეხლა ლაზერებსაც გამოვუშვებ!
თეჰიონი:კარგი მოისვენეთ მოიგო და მოიგო მთავარი მონაწილეობაა!
-და ამას ამბობს ბიჭი რომელიც წინა უნოს თამაშიშ შემდეგ გვებუსხებოდა და თამაში დაიზუთხა მოსაგებად?
ჰობი:კარგი ვსიო რა ვქნათ ახლა?
ჯიმინი:დავიძინოთ!
-მე მეძინა უკვე!!
-ხოდა შენ არ დაიძინო
-ეეეე და ესე დამტოვებთ?
-კარგადდ!
-ნაგვებოო!!
ყველამ დამტოვა და ისღა დამრჩენოდა გარეთ გამოვსულიყავი და სილამაზით დავმტკბარიყავი,თბილად ჩავიფუთნე და მაქსიმალურად უხმაუროდ გარეთ გავედი. სილამაზეა დილასთან შედარებით თოვლს ცისფერი ფერი დაკრავს და მთვარის ნათება ამ ყველაფერს ზღაპრულად აქცევს, სახლიდან ახლოს მდგან სკამზე ჩამოვჯექი და მთების უსაზღვრი სილამაზეს გავყურებდი,ისე ვიყავი ამით მოხიბლული რომ იძულებული ვიყავი ეს სიმალაზე მობილურის კამერით აღმებეჭდა და სამახსოვროდ შემენახა, ფოტოგრაფია ძალიან მიყვარს მცდელობაც მქონდა რომ ამ განხრით წავსულიყავი მაგრამ ეს უბრალოდ ჰობი მეგონა და გადავიფიქრე ვერც შევამჩნიე როგორ აღმოჩნდა თეჰიონი ჩემს გვერდით მოკალათებული
-არ გინდა კამერით გადაიღო?_შევშინდი მაგრამ როცა ნაცნობი ხმა მომესმა საშინელი სიამოვნება დამეუფლა.
-არ მიფიქრია, თან კამერაც არ მაქვს
-ინებე_თეჰიონმა მისი ფოტოაპარატი გამომიწოდა სერიოზულად ის მასთან მიკარების უფლებას არავის აძლევს, მახსოვს ერთხელ შუგამ აიღო ხელში და იმხელა უღრიალა თვით მინ იუნგიც რო დაფრთხება და ბოდიშს მოიხდის!
-მადლობა მაგრამ ვშიშობ არ გავაფუჭო..
-ნუ ინერვიულებ გამომართვი და თუ კურსორის ახლოს მიტანა გინდა ეს უნდა დაატრიალო
მისი სახე ჩემსასთან ძალიან ახლოს იყო იმდენად ახლოს რომ ვშიშობ ცდუნებას ვერ გავუძლებ და ვაკოცებ...აი თურმე რა გრძნობაა როცა შეყვარებული ხარ..
ფოტოების გადაღების შემდეგ ჩუმათ ვიჯექით და პეიზაჟს შევყურებდით თეჰიონმა გარისკა და ეს უხერხულობა დაამხო
-ერთი ვონი შენი ფიქრების სანაცვლოდ
-არ ვიყიდები რით ვერ გაიგე?
-კარგი მაშინ გახსოვს რომ მომწერე სხვა დროს მოგიყვები ჩანთის ისტორიასო ხოდა გელოდები
-იქნებ არ ღირს? უბრალოდ დაივიწყე
-არა არავითარ შემთხვევაში იუნგის თქმით ჩანთა ძვირფასზე ძვირფასი იყო შენ კი მეორე დღეს თანი მომიცუნცულე გადარეულ ამინდში,გისმენ!
-დედას ნაჩუქარი ჩანთა იყო..
-და ვსიო?
-თეჰიონ დედაჩემი ორი წელია რაც აღარ არსებობს
-....
-და არც მამა,ერთადერთი ძმა დამრჩა, რომელსაც ათასში ერთხელ ვხედავ იმის გამო რომ ვმუშაობ და ვერ ვახერხებ
-მაპატიე მართლა არ ვიცოდი და რის გამო გარდაიცვალნენ?
-მკვლელობა,მამა პოლიტიკოსი იყო და მასზე თავდასხმა იყო მომხდარი მაშინ როცა დედასთან ერთად უწყინარად სეირნობდა ქალაქში
-სამწუხაროა და ვინ იყო მკვლელი?
-არ ვიცი საქმე ერთ თვეში დახურეს ვერ ვიპოვეთო,უბრალოდ მინდა რომ მკვლელს თვალებში ჩავხედო და ვკითხო როგორ აიღო ხელში ის იარაღი როცა იცოდა რომ სახლში ორი შვილი ელოდა და ერთ ერთი მათგანი 2-3 წლის იყო
-ნუ ტირი გთხოვ
*ის დღე კარგად მახსოვს ისე როგორც გუშინდელი,ჩემი დაბადების დღე ახლოვდებოდა და მშობლების თქმით რაღაც გრანდიოზულს მიმზადებდნენ არ მეგონა რომ საჩუქრათ მათ მკვდარ სხეულებს მივიღებდი...მაშინ პირველად ვიგრძენი თავი დაუცველად,როცა აღელვებულმა დეიდამ სახლის კარები შემოანგრია და მომეხვია ყოველგვარი ახსნა განმარტების გარეშე,მივხვდი რაღაც რიგზე არ არის,შემდეგ მის უკან პოლიციის მანქანა შევნიშნე მაშინ პირველად დამემართა პანიკური შეტევა თვალებში დამიბნელდა და სისუსტე ვიგრძენი იცით რა აუტანელია როცა ხმები გესმის მაგრამ ვერაფერს აკეთებ როცა გინდა რომ შესძახო რომ აქ ხარ არ მომკვდარხარ ისინი კი ტირიან არაფერს შვებიან უბრალოდ ტირიან და გეუბნებიან რომ შენც სავარაუდოდ მშობლებს მიეწიე,აუტანელიაა!*
როცა ამ ამბავს ვყვები თითქმის სულ ყოველთვის პანიკური შეტევით და განერვიულებულია დამიანებით ვასრულებთ და ახლაც ხელები მიცახცახებს თეჰიონი ამას ამჩნევს და მიხუტებს...
ესეც დაპირებული თავი❤️
PART 22
Beginne am Anfang
