Chapter 2: Buhay sila
Meghan's POV
Habang tinatahak ko ang daan tungo sa dorm na aking titirahan ay di ko maiwasang kabahan...
Walang akong kilala dito...
Hindi ko alam kung anong nakaraan ng paaralang ito....
Ano ba talagang nangyari dto?
Napahinto ako sa pagmumuni muni ng makarating nako sa kwarto...
Kumatok ako at....
"Pasok"
Natigilan ako sa boses ng babaeng narinig ko sa loob....
Hindi ako maaaring magkamali...siya yon...
Pero bakit? Paano?
Pinihit ko ang pintuan at laking gulat ko sa nakita ko......
Buhay sila........
"M-Meghan??"
Naguguluhang tanong nila....
"B-Buhay k-kayo....."
Hindi makapaniwalang sabi ko.....
May biglang lumabas sa isang silid at doon na bumagsak ang matagal ko ng pinipigilang luha.....
"M-Meghan?"
"B-Buhay k-ka H-Hunter....."
Biglang nagtagis ang kanyang bagang ng makita ako....
"Anong ginagawa mo rito?!?! Bakit ka andito?! Paano ka naka pasok rito?! Alam mo bang delikado dito?!"
Galit at sunod sunod na tanong niya....
"Pero H-Hunter....."
Humagagulgol na sagot ko.....
Nagulat ako ng bigla niya akong hilain palabas pero....
"Tama na Hunter!! Wala na tayong magagawa nakapasok na siya at hindi na siya makakalabas.....HINDI NA TAYO MAKAKALABAS DITO SA EMPYERNONG TOH!!!" Sigaw ni Aislinn
At para siyang nagising at unti unti niya akong binitawan.....
"Anong gingawa mo rito dito ba ang dorm mo?" Malamig na tanong ni Hunter
"O-oo"
"Halikana Meghan...dto kwarto natin!!" Na eexcite na sabi ni Scarlett
Namiss ko sila.....
Namiss ko ang presensya nila....
Hindi ako nagsisi na pumasok ako lalo na't ngayong alam kong buhay sila at magkakasama na ulit kami...
*flashback*
"Ano ba Axel ang gulo mo namn ehh!! Tigilan mo na ko pwede ba?!"- Scarlett
"Ito namn pakipot pa!"- Axel
Biglang nag walk out si Scarlett at agad namn siyang sinundan ni Axel
Grabe talaga tong dalawang toh kahit kailan...
"Kailan ba sila magkakabalikan?" Tanong ko
"Ewan ko sa dalawang yon!" Sabi ni Bryleigh
Napapikit ako sa sakit na nararamdaman ko sa puson ko di ko na kaya ...
Bwisit namn kasi ehh bakit ba nakararanas ang mga babae ng ganito
"Guys uwi muna ako kayo na bahala ...ang sakit talaga" sabi ko habang nakahawak sa puson ko
"Hatid na kita!" Pagpepresentang sabi ni Hunter
Napatingin ako kela Aislinn na nakatitig sakin at ang titig nila ay ipinapahiwatig nila itong 'sumama ka'
Kahit ayaw ko ay pumayag ako...
Ayaw ko dahil naiilang ako
Pumayag ako dahil alam ko para rin ito samin
Oo, Ex ko si Hunter
Humingi ako ng space dahil sa personal kong problema...
At pumayag namn siya dahil gaya ng sabi niya kung yun daw ang ikasasaya ko....
Pero kahit ganon ay di pa rin niya ko iniwan at nanatili pa rin siya sa tabi ko...
Sa loob ng sasakyan ay kinakain kami ng katahimikan...
Bumaba ako....
"Ingat ka"
At umalis na sya...
Ang boses na yon ay pinapatay ang puso ko
Kinabukasan ay nagulat na lang ako ng nabalitaan kong biglang nawala ang mga estudyanteng nag aaral sa Dream Academy....biglang nag laho ang paaralan sa kamay ng gobyerno ...
At mula non di ko na sila nakitang muli ang mga kaibigan kong nagmamahal sakin
Si Aislinn.....
Si Bryleigh....
Si Azariah....
Si Scarlett....
Si Axel...
Si Isaac...
Si Ford...
At higit sa lahat
Si Hunter....
*end of flashback*
Dalawang taon.....
Dalawang taon ko silang hinanap....
Dalawang taon akong nagluksa sa pagkawala nila....
Dalawang taon kong pinaniwala ang sarili ko panaginip lng lahat ng ito...
Dalawang taon....
Ang pag hihirap ko'y nawala nang ngayo'y nalaman kong
Buhay sila
-----------------------------------------------
