Bozkurt Destanı

Ölüm Erleri

Nayman obaya doğru at sürdüğü esnada Kutlu Bilge ve erleri yok Oluş mücadelesi veriyorlardı. Onun elin de son bir silahı daha vardı. Mistik yaratıkları ortadan kaldırsa onun için yeterdi..
Belki mistik yaratıklar sadece bu kadarla da sınırlı değildi.
Kuyağının küçük bölmesinden kalgançı yüzüğünü çıkardı. Parmağına taktığı anda yüzük parlamaya başlamıştı. Kadim Atalarından kalan bu yüzüğü daha önce hiç kullanmamıştı ama, gerekli olan sadece hissetmek ve tinsel güçlerini kullanmaktı.Gözlerini kapattığın da etrafında esen rüzgarların, tenine dokunduğunu hissediyordu. Rüzgar, her geçen saniye şiddetini arttırıyor, çıkarttığı uğultu sesleriyle yağının kulak zarını patlatıyordu. Yağı kulağın da ki uğultu sesiyle yere kapaklanmış acı acı yakarırken, Kutlu Bilge de acı çekmesine rağmen dayanabileceği son ana kadar dayanmaya çalışıyordu. Kızıla dönüşmüş gözlerini açtığın da, bütün Tanrılar sanki ona yardım ediyor gibiydiler. Yer yüzüne yıldırımlar ve şimşekler gönderen Ülgen...
Tepegözlerin kimisi Bay Ülgen'in yıldırımlarına esir düşmüşken, kimisi kulaklarından kanların ve beyin kırıntılarının fışkırmasıyla ölmüştü. Sayıları bir hayli azalan Tepegözler ile korkak Çinli'nin azıcık cesareti de kırılmış, üzerlerine çöken kara bulutlardan kaçacak yer arıyorlardı.
Kıyamet işte şimdi geliyordu.Kutlu Bilge, kollarını iki yana ayırmış ayakları ise yerden yarım metre yukarıdaydı. Transa girmiş vücudu havada asılı kalırken yer titremeye ve sesler çıkarmaya başlamıştı.
Az sonra çatlayan ve kocaman bir delik oluşturan yer yüzü, Tepegözler'i ve kalabalık Çin ordusunun bir kısmını içine hapsetmişti. Sonun da sadece Bir avuç Türk ve gölgesinden korkan kocaman bir Çin ordusu kalmıştı. Kutlu Bilge'nin vücudu ise, yere yığılmış ve ruhu uçmağa varmıştı.
Koca yürekli Türkler sadece kendi başlarına kalmışlardı.
Ne deli komutanları Nayman, ne Hakanları Kutlu Bilge, ne de Hakan'ın canından çok sevdiği kardeşi Aykut vardı.
Hakan gitti uçmağa...
Kutlu Tin'i Kut bulsun.
Biz gerilsek de çarmağa
Kutlu budun can bulsun...
Bütün erler tek bir ağızdan Batur'un dediklerini tekrarlamışlardı. Emir komuta Batur'daydı. Artık onlar ölüm erleriydi. Budunun yaşaması için en azından güvenli bir bölge bulana kadar cenk etmeleri ve yaşamaları gerekiyordu.