Kardelen Serisi- Ölüme Aşık

9.Bölüm~Kanlı Mürekkep

İyi okumalar...

Bir kelebeğim ben.

Damarlarında ihanetin zehrini taşıyan,
Kirletilen vücuduna bir hayat sığdıran,
Kendini kirleten elleri tutmak için can atan,
Bir günlük ömründe intihar edecek olan bir kelebek...

Kurtulmuştum oysaki o evden, o adamdan, o lanet rutubet kokusundan, o paslı aynadan, o elbiseden...

Dizlerimin üzerine çökmüş kaç dakikadır baktığımı bilmediğim o elbiseden.

Asrın neler olduğunu soruyordu, cevap vermem lazımdı ama yaptığım tek şey o elbiseye bakmaktı.

"Yalan söyledi bana!" Çağatay niye yalan söylemişti bana?

Asrın dizlerini kendine çekmiş duvara yaslanmış bir şekilde yanımda oturuyordu. "Kim?"

"Ben ona ne yaptım ki? Niye yaptı bunu bana?"

Aklım almıyordu! Bu nasıl insanlıktı?
Ne istemişti benden?

"Hercai artık anlatacak mısın bana da bir şeyler?"

Kendim yapmıştım. Herkesi kendim gibi sanarak bunu ben yaşatmıştım kendime.

Kırmızı elbise düştü önce üzerime, üzerimdeydi. Şaşkınlıkla kaldırdım kafamı o odadaydım. Aynadaki yansımam aynı o günki gibiydi.

Ellerimi kalbime götürdüm.

"Hayır, hayır hayır hayır!" Hayır birazdan o odaya girmeyecek. Ben bu anı bir daha yaşamayacağım.

Beynim zonklamaya başlıyor.
Kapıya doğru koşuyorum. Ellerim o kadar titriyorki kapının kulpunu tutamıyorum.

"HAYIR!" Çıkacağım buradan!" ASRIN, KURTAR BENİ!" Yine olmaz. Olmaz.

On altım, bunu yaşamayacak tekrar!

"Asrın n'olur kurtar bizi."

Kapı aralanıyor. Yüzü beliriyor.

"Gelme! Gelme" Geri geri adımlıyorum. Kalbim boğazımda atıyor, kulaklarımda yankılanıyor sesi.

"Kimse yok mu? Beni kurtarın buradan!" Ellerim saçlarımı çekiştiriyor.

Kendin kurtul o zaman yardım et ona temizle o geçmişi.

Pisliğin yüzündeki kocaman gülümsemeye takılıyor gözüm.

"Şeytanın tohumuyum ben öyle değil mi?" 

Sırıtışı azalıyor.

Üzerine doğru adımlıyorum. "Ona dokunmana izin vermeyeceğim."

Olduğu yerde duruyor.

"O pis ellerini keseceğim önce. Ona bu zamana kadar yaptıklarını  bir bir ödeteceğim sana." Yumruklarımla sarsılıyor omuzları.

Parmaklarım terli boynuna dolanıyor. Olanca gücümle sıkıyorum boynunu. O gün beni zorla hapsettiği yatağa yatıyorum onu.

"Hercai yapma!" Diyor.

Adımı söylüyor, o asla adımı söylemez.

Uzun tırnaklarımı batırıyorum boynuna. Elleri bileklerimi tutuyor ama çekiştirmiyor. Tırnaklarımın ardında hissediyorum kanını.

Alıyorum öcümüzü çocukluğum, genç kızlığım. Ödetiyorum bedelini.

" Kalbimi, ruhumu, masumiyetimi aldın benden hayvan herif!"

Sen hak etmiyorsun da kim ediyor bunu!

Cam gibi parlayan mavi gözlerine bakıyorum." Sadece beni sev istedim. Başımı okşa bir sevgi sözcüğü söyle istedim." Gözümden süzülen bir damla yaş düşüyor yüzüne.