ေလးငယ္က ညဆယ္တစ္နာရီခြဲမွ ဆိုင္ကျပန္လာသည္။
ထုံးစံအတိုင္း သူ႔ကို တစ္ခ်က္ေလးပင္လွမ္းမၾကည့္ အဖက္မလုပ္ပဲ အဝတ္အစားလဲေနပါသည္။
''ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔'
''ေလးငယ္ကို ဖက္စရာရိွရင္ ဖက္ပစ္လိုက္!''
''နမ္းစရာရိွလည္း ဆြဲစပ္နမ္းပစ္လိုက္...!''
''သူဘယ္သူ႔မွ သြားတိုင္လို႔မရဘူး...''
'' ဆဲလို႔ဆူလို႔လည္းမရဘူး...!''
Baekhyunရဲ႕ အားေပးစကားေတြက နားထဲမွာ ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနပါသည္။
ဟုတ္တယ္... ေလးငယ္က ငါ့အပိုင္ ငါခ်စ္လို႔ယူထားတ႔ဲ ေယာက္်ား...!
''ေနာက္က်လိုက္တာ ေလးငယ္ရယ္...''
ေလးငယ္ရဲ႕ခါးကို အေနာက္မွသြားဖက္ေတာ႔ ေလးငယ္က လန္႔တုန္သြားသည္။
''မင္း..! မင္းဘာလုပ္တာလဲ Kim Jongin... ဖယ္စမ္း! ငါမၾကိဳက္ဘူးေနာ္...''
''ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္ ေလးငယ္...!''
''မင္းကို ဟိုေကာင္ေလး ေျမႇာက္ေပးလိုက္ျပန္ျပီမလား... ဖယ္စမ္း! Kim Jongin...!''
သူ႔လက္ကို အတင္းဆြဲျဖဳတ္ေနတ႔ဲ ေလးငယ္ေၾကာင္႔ မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္ျဖင္႔ သူလႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။
''ေလးငယ္ တစ္ခုခုကို အထင္လြဲေနတယ္ထင္တယ္...''
''ဘာလဲ? ငါကဘာကိုအထင္လြဲရမွာလဲ...''
''ကြ်န္ေတာ္ ေလးငယ္ကိုခ်စ္တယ္...''
''ငါလည္းမင္းကိုခ်စ္တာပဲေလ...Kim Jongin...''
''မဟုတ္ဘူး..! ကြ်န္ေတာ္ေလးငယ္ကိုခ်စ္တာက Baekhyunက ေလးငယ္ကိုခ်စ္တ႔ဲအခ်စ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး...!''
''ကဲ... ငါလည္းပင္ပန္းေနျပီ...Kim Jongin! အိပ္ေတာ႔မယ္...! မင္းလည္းအိပ္ေတာ႔ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းသြားရမွာမလား...''
''ေလးငယ္...!''
''မင္းနဲ႔ငါ တေန႔ကြာရွင္းမွာ Kim Jongin.... ေရာလို႔မရတ႔ဲအရာေတြကို ေရာေထြးမပစ္နဲ႔...! မင္းကိုလက္ထပ္ခ႔ဲတယ္ဆိုတာလည္း ဒီျပႆနာကို အရင္းစစ္အျမစ္လွန္လိုက္ရင္ သားBaekရဲ႕ ပေယာဂ မကင္းလို႔... ျပီးေတာ႔ ေဝးေဝးေနမွ တစ္ခါျပန္လာတ႔ဲ ငါ့အစ္မ စိတ္ဆင္းရဲရမွာစိုးလို႔...''
