Pokolenie | Mili Alarcon & Lucas Asensio

23

- Tata na pewno będzie miał ciekawsze rzeczy do roboty - mama posłała mu mordercze spojrzenie, ale ten tylko wzruszył ramionami. Zaczynałam żałować, że mój ojciec jest taki nadopiekuńczy!

- Mam taką nadzieję.. - mruknęłam. - Bo.. - jęknęłam. - Mi też należy się odrobina prywatności - dodałam ciszej.

- I tu się z tobą zgadzam. Nie masz 15 lat, tylko 20 i jesteś dorosła!

- Dobra, zrozumiałem! Już zejdźcie ze mnie - powiedział ojciec i dokończył swój obiad. - Dziękuję. Było pyszne, jak zwykle!

- Dzięki mamo - uśmiechnęłam się do niej szeroko. I w tej samej chwili usłyszeliśmy dzwonek do drzwi. Minutkę później w pomieszczeniu pojawiła się zadowolona Alejandro.

- Dzień dobry - przywitała się.

- Cześć. - Uśmiechnęłam się do niej.

- Witaj kochana, zjesz coś? - zapytała mama.

- Nie, dziękuję. Ja już po obiedzie. Przyjechałam sobie na ploteczki do szwagierki!

- To chodźmy na górę, bo mam prezenty dla was! Przekażesz Juniorowi, kiedy wróci ze zgrupowania - zaśmiałam się.

- Idźcie, idźcie. Ja pozmywam - powiedziała mama.

Pociągnęłam za sobą dziewczynę i zamknęłyśmy się u mnie. Wolałam by czasem tato nie wpadł na to, by podsłuchiwać.. A co jeżeli wpadnie potem na ten pomysł? Nie chciałam o tym myśleć!

- Najpierw chcesz dostać ochrzan czy pytania na temat wspólnej nocy? - zapytała od razu Alejandra, poruszając brwiami.

- Której? Bo każda prawie wyglądała tak samo? - zaśmiałam się.

- No to widzę, że nie próżnowałaś! - zagwizdała.

- Nie no.. - westchnęłam i usiadłam na swoim łóżku, przytulając się do małej poduszki. - Znów prawie było coś.. - przerwałam. - Ale nie byłam gotowa - dodałam ciszej i z nutką wstydu.

- I obydwoje tacy napaleni poszliście grzecznie spać? Mili, to niezdrowe.. - mruknęła ze śmiechem.

- No ja uciekłam do łazienki.. - Podrapałam się po nosie. - A gdy wróciłam to on spał, albo przynajmniej sprawiał takie wrażenie.

- Ale co się dzieje, że ty rezygnujesz? On na ciebie nie działa? - zapytała, a ja zamilkłam. To nie była wina Lucasa, tylko moja. Ja po prostu boje się tego pierwszego razu.

- No bo.. - jęknęłam. - Bo się boję!

- Ale czego ty się boisz? - zaśmiała się. - Przecież ty wariujesz na jego punkcie. I on na twoim tak samo. - Przysiadła się obok. - To nie tak, że cię do tego namawiam, bo to twoja wola, ale nie wiesz co tracisz - dodała.

- Boję się, że będzie mnie bolało.. I że mu nie sprawię przyjemności!

- Lucas pewnie nie jedną rozdziewiczał, więc wie jak to się robi - Alejandra się zaśmiała i przygarnęła mnie do siebie.

- Alejandra, nie przypominaj mi o tym, ile on ich miał.. - mruknęłam.

- Przepraszam - znów się zaśmiała. - Ale jeżeli tak będziesz do tego wszystkiego podchodzić, to zrobisz z tego jakiś koszmar, a nie coś, co jest naprawdę przyjemne. Poza tym, widzę po was, że naprawdę to coś wielkiego!

- Powiedział, że mnie kocha - wyszeptałam.

- Naprawdę? - Alejandra zrobiła wielkie oczy. - Nie miałam go za takiego, ale widzę, że Asensio lubi zaskakiwać!