Chapter 21: Unfair

Magsimula sa umpisa
                                    

"Yes, of course."

Nagsimulang kumabog ang dibdib ko nang makasalubong na namin ang madaming estudyante sa pathway. Halos lahat sila ay napapatingin sa amin. Halata ang pagtataka at pagkakagulat sa mga mukha nila. Some took a picture of us. Halos pagkaguluhan nila kami. I tensed up because of what they were acting.

"Siya ba 'yon?" dinig kong bulungan nila.

"Sa una lang 'yan. Masasanay din sila," Dylan told me. I just nodded my head although I felt uncomfortable.

Pumasok kami sa building ng mga medical students at hinatid niya ako sa room namin. Pinagtinginan din kami ng mga estudyante roon. Ang iba ay lumabas pa talaga ng room para lang makita kami.

"I'll fetch you later. Text me, okay?" bilin niya nang makarating kami sa tapat ng room namin.

"Okay. Thanks!"

Tumalikod na siya at naglakad palayo. Nang pumasok ako sa room namin, nagsilapitan sa akin ang mga babaeng kaklase ko at sinabi:

"Demi! OMG! Confirmed! You are what Storm was talking about on his tweet! You're so lucky!"

"Oh my god! Hindi kami makapaniwala na classmate namin ang girlfriend ni Storm!"

"Paano naging kayo?"

Kahit na sunod-sunod ang tanong nila sa akin, dahil nakita kong tuwang-tuwa sila sa relasyon namin ni Storm, nawala ang pag-aalala na nararamdaman ko kanina. I explained everything to them, and they were all amused. They told me that they would support us. I was so happy.

After the class, napagpasyahan namin ni Dylan na magkita sa garden kaya doon ang tungo ko ngayon. Napakapresko ng garden ng school dahil malinis doon at berde na berde ang paligid dahil sa mga puno at halaman na naroon. Halos bilang ko lang sa daliri ko ang mga estudyanteng naroon.

I sat on one of the benches there. Habang nagmumuni-muni ako may narinig akong mga nagkakantahan malapit sa kinaroroon ko. I couldn't help but be curious. Tumayo ako at naglakad-lakad hanggang sa mapunta ako sa medyo bandang sulok na parte ng garden. Nakita ko roon ang limang estudyante, isang lalaki at apat na babae na kapwa-nakaupo sa damuhan at nagkakantahan nang may kasamang pagpalakpak. Who got my attention the most was the guy who was playing guitar and the girl with curly hair who had a nice voice.

"God is so good
God is so good
God is so good
He's so good to me . . ."

I listened to their song and it was a religious song. It wasn't familiar to me.

"Demi."

Napalingon ako sa tumawag sa akin, at si Dylan iyon. Napangiti ako nang makita ko siya.

"What are you looking at?"

"Just this group of students who are singing together," I told him.

He looked at them and his eyes blinked. "That girl who has a curly hair is my classmate, and she's a Christian. They are always doing that gathering once a week to talk about their God."

"I see. Religious people are just wasting their time for that," I said and heaved a sigh.

"I cannot agree with you more. They are doing that to increase the number of members of their religion. There's a competition between religions, and they are all fighting because of a God or gods that they are promoting. How ridiculous is that? They can't love and respect each other because of their religion."

Holding on to His PromisesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon