Bruises [Dutch&Demi Lovato Fanfic]

Chapter 10 - Meet And Greet, talk and concert.

Mackenzie's POV:

Vandaag was het zover. Het is de dag van Demi's concert en de M&G. Ondertussen is mijn moeder al terug en mijn vader doet extreem vriendelijk wat me zelf wat bang maakt.

Ik zei tegen mijn ouders dat ik na school naar mijn vriendin ging en bleef slapen ze gingen er al direct akkoord mee.

"Ik vertrek naar school bye. Tot morgen!" riep ik voor ik naar buiten liep. Leyla liep uit de auto en omhelsde me. "Oh my god!! Vandaag is de dag! Kom mee!" ze trok me mee aan mijn arm naar de auto.

"Hallo Mackenzie." zei Leyla's moeder. "Hey mevr. Groenwald, dankje voor me te komen ophalen." zei ik dankbaar. "Dat is geen probleem sweetheart" zei ze met haar lieve zachte stem. Ik wou dat ze mijn moeder was. Mijn beide ouders haten me, maar ik ben het al gewend.

"Hey, Mack waarom huil je?" ik voelde aan mijn wang en ik had inderdaad een paar tranen laten vallen. Ik glimlachte fake. "Ik-ik ben gewoon vol met emoties nu. We gaan Demi ontmoeten, ookal is ze onze vervangleerkracht ik kijk er heel erg naar uit." "Ik ook, oh my god!" ik gaf haar een glimlach.

We kwamen aan in Antwerpen in het sportpaleis om 14 uur. De M&G was pas om 15u30. "Ik kan echt niet wachten." zei Leyla. "Ik ook niet."

--

We stonden als laatste in de rij, ik stond achter Leyla en er waren nog 2 meisjes voor haar.

Leyla was nu aan de beurt. Ik was zo jaloers op haar, ze heeft zo een perfect leventje. Ze heeft veel vrienden, waarom gaat ze zelf met mij om als ze bij de populaire meisjes kan lopen? Haar ouders houden van haar en ze is nog eens perfect. Tranen ontstonden in mijn ogen maar ik mocht nu echt niet gaan huilen.

Toen omhelsde me er iemand ik trok me weg voor te kijken wie het was en het was Demi.

"Sweetie, why are you crying?" ik liet een fake glimlach zien. "Uit blijdschap."

"Ik weet dat je aan het liegen bent." ze nam mijn handen vast. "I'm no-" ze onderbrak me door mijn mouwen omhoog te schuiven.

"Dit zegt genoeg, sweetie. Why?" ik keek naar de grond die plots veel intersanter was. Hoe wist ze het zelf? "I-ik. Sorry."

Ik begon nu te huilen en Demi omhelsde me. "It's okay, it's okay. Don't cry." ze wreef cirkeltjes op mijn rug. Ik beeïndigde de knuffel. "Maar h-hoe weet j-je het?" snikte ik.

"Ik zag het een keer in de klas toen ik wou praten met je." ik zuchtte. "Maar waarom?" ik haalde mijn schouders op. "Ik kan het niet zeggen, zeker niet hier." ze knikte.

"Zullen we je foto maken? En dan kunnen we in mijn kleedkamer praten." ik knikte. "Welke pose wil je doen?" vroeg ze met een glimlach. "I could use a hug?" zei ik.

Ze riep de fotograaf terug die had ze even weggestuurd samen met de security.

Ze knuffelde me en ik knuffelde haar, ik glimlachte naar de camera net als Demi.

"Je foto is gemaakt je ontvangt hem in 72 uur in je mail." zei hij. Ik knikte.

Demi haakte haar arm in de mijne en we liepen naar de kleedkamer.

"Ga zitten." Zei Demi. Ik ging zitten en ze kwam naast me zitten. "Sweetie, gaat alles goed op school?" Ik haalde mijn schouders op. "Niet bepaald, ze- ze pesten " zei ik terwijl ik naar de grond staarde.

Ze nam mijn kin vast zodat ik haar aankeek. "Het is niet jou fout."

"Misschien wel.. Ik ben niet zoals de rest. Ik ben waardeloos, dik en lelijk." Ik prutste met mijn vingers en zuchtte. Het is echt zo. Zelfs mijn ouders vinden het.

"Baby, don't think like that. Ik vind je zelf te mager. Jouw pesters zijn jaloers op hoe perfect je wel niet bent. You're beautiful just the way you are." ze liegt. Ik ben lelijk en veel te dik.

Ik bleef stil totdat Demi de stilte verbrak. "Hoe kwam je die ene keer aan dat blauwe oog? Komt dat door je pesters?" Ik schudde mijn hoofd. "Mij-mijn vader." Stotterde ik.

"I'm so sorry sweetheart." zei Demi en ze omhelsde me.

"Mijn vader haat me, net zoals mijn moeder. Mijn moeder doet er niks aan, soms staat ze gewoon toe te kijken." Het laatste stukje mompelde ik.

"Je verdient zoveel beter." Zei Demi met tranen in haar ogen.

--

Demi's POV:

Ik heb zo een medelijden met dat arme meisje. Ze word gepest op school en word mishandeld thuis, ze heeft geen enkele veilige plek.

Het concert begint in een halfuurtje dus Mackenzie is naar de zaal gegaan met haar vriendin en ik moet me omkleden.

Ik deed een zwarte outfit aan en deed ert ook een zwart vestje boven. Ik liet mijn make up doen.

"Je gaat op in 5 minuten!" riep Max. Onderweg naar het podium deed ik wat stemoefeningen.

"I'm puttin' my defensces up, cause I dont wanna fall in love if I ever did that. I think I've got a heart attack." Ik kwam het podium op en iedereen begon te roepen.

"Never put my love out on the line. Never said yes to the right guy. Never had trouble getting what I want but when it comes to you I'm never good enough." Ik zag Mackenzie op de eerste rij en gaf haar een glimlach.

--

"Thank you guys for having me here. I nevee thought I had so many lovatics in Europe. The next song goes out to a girl who's broken inside but nobody knows she is. I love you and I really hope I can fix your broken heart." Iedereen begon te roepen.

"It's probably what's best for you, I only want the best for you. And if I'm not the best  than you're stuck. I try to safitise and I ended up with wounds to bind, like you're pouring salt in my cuts. And I just ran out of band-aids, I don't even know where to start. Cause you can bandage the damage, you never really can fix a heart."

--

"Thank you guys I will come back very soon! Don't forget to stay strong!" het publiek begon luider te roepen en ik liep het podium af.

Eindelijk een nieuw hoofdstuk, ik ben zelf tevreden over dit hoofdstuk. Ik hoop jullie ook! Vote & Comment? 5 Votes? c;