λίγο πριν την πτώση | ολοκληρωμένη

08 | Τα τραγούδια των Σειρήνων στην χώρα των φαντασμάτων

[ ΤΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙΑ ΤΩΝ ΣΕΙΡΉΝΩΝ ΣΤΗΝ ΧΏΡΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΆΤΩΝ ]

Σώσε με,
Σώσε με,
Σώσε με,
Σώσε με,

Σώσε με από το κενό,
Σώσε με από το κενό, Σώσε με από τον κόσμο των νεκρών,
Μην με αφήσεις να χαθώ, μην με αφήσεις –
Μην με αφήσεις να πνιγώ μες τη θάλασσα των τύψεων μου.

Μην αφήσεις την αγάπη σου να χαθεί στο κενό και να γίνει ένα με το σκοτάδι των φαντασμάτων και των τεράτων, μην με αφήσεις να χαθώ και πάρε με μαζί σου, όπου και αν πας, σε όποιον κόσμο και αν χάνεσαι άφησε με να έρθω και εγώ. Άφησε με να σου κρατάω το ζεστό και όμορφο χέρι σου όσο πέφτουμε από τον Παράδεισο ξανά και ξανά, μέχρι να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, μέχρι να ξεχάσουμε τον σκοπό μας και τα ονόματα μας, μέχρι να ξεχάσουμε ο ένας τον άλλον και να σβήσουμε – σαν τα ετοιμοθάνατα άστρα, μέχρι αυτή τη στιγμή άφησε με να είμαι δίπλα σου. Άφησε με να σου τραγουδώ και να σου χορεύω ό,τι μου έμαθαν οι Άγγελοι, άφησε με να μοιραστώ αυτό το γλυκό για πάντα μαζί σου ήλιε μου, σώσε με για να σε σώσω, σώσε με για να σε αγαπάω ακόμη πιο πολύ, σώσε με για να σου φέρω φως στη ψυχή σου, άσε με να γίνω ο Προμηθέας για ακόμη μια φόρα. Δε φοβάμαι τις κατάρες των Θεών γλυκέ μου. Δε φοβάμαι τον Άδη και την Μέδουσα, μήτε τον Κύκλωπα και τις Λαιστρυγόνες. Φοβάμαι αυτό το γλυκό και ατέρμονο για πάντα δίχως εσένα. Ώ, και φοβάμαι το μέλλον δίχως εσένα γλυκιά μου αγάπη.

Έχω να σου πω ένα μυστικό, ένα μυστικό που μόνο εσύ θα ξέρεις. Έτσι γιατί είσαι ξεχωριστός, μόνο εσύ μπορείς να κάνεις έναν νεκρό να νοιώσει. Και ίσως θα αναρωτιέσαι ψυχή μου, ποιο είναι αυτό το μυστικό που μόνο εσύ θα ξέρεις; Δεν πέθανα στην Τροία φως, δε πέθανα στο ταξίδι μας. Αλλά χάθηκα, δε πέθανα. Πέθανα μετά. Μετά από εσένα. Και ακόμη χάνομαι, χάνομαι ήλιε μου, με ακούς; Χάνομαι, και είμαι μόνος, μόνος, μόνος - ακόμη και στην μετά θάνατον ζωή.

Γιατί οι ερωτευμένοι θα βασανίζονται σε όλες τις ζωές τους. Σε αυτή και στην επόμενη. Θα είμαστε για πάντα καταραμένοι. Ίσως δε υπάρχει ελπίδα για εμάς, αν όντως θα ξανά γεννηθούμε κάποια νύχτα, αν ξανά γεννηθούμε από τη αστερόσκονη που άφησε πίσω του ένα αστέρι καθώς πέθανε.

Άραγε εσύ άφησες πίσω σου αστερόσκονη όταν άρχισες το ταξίδι σου για το άπειρο; Άφησες πίσω αστερόσκονη για εμένα; Για να σε βρω, και όντως χάρισες λίγη από τη ομορφιά σου στους θνητούς, γιατί ψυχή μου δε άφησες και λίγη για εμένα;