yıldızları sayıncağa dek

prolog

01.58am 1.1.20

yeni yıla girmemize bir dakika kala 'ülke yeni yıla giriyor sen kalbime gir' diye mesaj atmanı umarak hata yapmıştım.

Şehrin dışında kalan evimin oturma odasına gitmişti en son. Kazandıkları maçın kutlamasına bile katılmadan beraber biraz daha vakit geçirebilmek için gelmiştik buraya. Oysa benden önce kazandıkları maçların ardından takımından ayrı kalmazdı. Aralarında küçük bir kutlama yaparlardı.

Oturma odasında uzandığı dar koltuğa doğru ilerledim. Kendimi üstüne bırakarak kafamı boynuna gömdüm bir süre. Kollarını kaldırım bana sarılınca hafifçe gülümsedim. Daha sonra sağa doğru dönüp beni, koltuk ve kendi arasına sıkıştırdı. Bir süre böyle kaldık. hatta bir ara ben o huzurlu uykuya dalmışım.

Maçlardan sonra genelde böyle yorgun oluyorduk. O bir sayı daha fazla almak için daha fazla çaba harcıyordu, bense yeni oluşturulan dans ekibi ile devre aralarında dans ediyordum. Ve genelde maçlardan sonra yorgunluktan ölürdük.

Uyandığım zaman onu görebilmek için kafamı biraz yukarı doğru kaldırdım. onunda uyumuş olduğunu düşünürken hafif bir gülümseme ile bana bakıyordu. Gözleri kan çanağına dönmüştü. "Lütfen bana uyuduğunu şöyle."diye mırıldandım yarı uykulu sesimle. "Sen böyle uyumayınca kendimi kötü hissediyorum."

Kollarından bir tanesi ile sarılmayı bıraktı. "Seni izlemeyi sevdiğimi biliyorsun. elime fırsat geçtiğinde bunu sonuna kadar değerlendirmeyilim." Daha sonra elliyle saçlarımı okşamaya başladı. "Ama bu gece yemekte eşlik ederseniz, bence beraber güzel bir uyku çekebiliriz hanımefendi." Sesli bir sekilde kıkırdadım.

Hala bana bakmaya devam ederken oturur pozisyona geldim. Kolları ile karnıma sarılınca huylanıp gülmeye başladım. Tekrardan kendimi geriye doğru atınca göğsüne yaslanmış oldum. "Hey! yemek yapmamız lazım." dedim Gülüşlerimin arasında. Daha sonra ne olduğunu anlamadan birden kendimi onun kucağında mutfağa giderken buldum.

Beni mutfak tezgahına bırakması ile ellerini iki yana koydu. Gözlerimin içine bakarken "Şöyle bakalım hanımefendi ne ister?" Bana bu şekilde hitap etmesini bir kere daha sevdim. Düşünüyormuş gibi yaparken gözlerimle tavana bakıyordum. "Buldum!" dedim birden. "İlk öncelikle sizden bir öpücük bekliyorum beyfendi. Sonrasını, sonra beraber hallere biliriz bence." Gülümsemeye devam ederken gözlerimizi kapattık. Dudaklarının dudaklarıma dokunması ile ikimizinde gülümsemesi genişledi.

-eğer seninle tanışmasaydık nasıl olurdu diye düşünmek bile istemiyorum. ben sensiz yapamam ama sen bensiz yapabilirdin. hiçbir zaman tek kalmadın çünkü. senin bensizde bir hayatin oldu.-

'nereye gittim, bilmiyorum
hava soğuk ve yalnız kalmak istemiyorum,
bu yüzden lütfen bana göster,
evin yolunu'