Swag kingseries: stupid cupid

Fourteen

Justin's POV

Mabilis na lumipas ang panahon. Malapit na ang graduation. Pero parang wala pa ring nagbabago. Parang kailan lang ng maghiwalay kami ni Kurt pero parang kahapon lang ang sakit.

Sinagot na ni Nikka si Kurt. knowing na kakabreak pa lang namin. galit sa kanya 'yung mga kaibigan ko na kaibigan rin nya. naging mabuting kaibigan sya sakin kahit na may gusto sya kay kurt, kahit kailan hindi nya kami ginulo, kaya kahit papano masakit din sakin na hindi na sumasama samin si Nikka. ako? hindi ko pwedeng sabihin na ok lang sakin lahat, dahil nasasaktan ako pero wala naman ako sa posisyon para magalit sa kahit sino man sa kanilang dalawa dahil ako naman ang may gusto nito.

Araw-araw kong pinagbabayaran ang pagkakamali ko kay Kurt. dahil sa bawat oras na makikita kong sweet silang dalawa para akong pinapatay. expert na ako sa pagkukunwari.

Iniisip ko na lang na maging masaya na ko na masaya na si Kurt, na mukang ok na sya. alam ko namang hindi sya pababayaan ni Nikka. atleast hindi na ko mahihirapang magpakasal sa iba kasi alam kong ok na sya. at least nakamove on sya kahit parang ako hindi na.

"Niks!" sigaw ni Kurt ng makapasok sya sa classroom. My heart shattered just to see him smilling for someone else now. Those smile he used to give me.

"oh?" sagot naman ni Nikka

"wala, miss lang kita" lumapit si Kurt dito at hinalikan ito sa labi.

My heart clenched at what i see. Hindi ko mapigilang isipin ang mga panahon na ako ang nasa katayuan ni Nilka. Hindi ko maiwasang masaktan sa isang bagay na pinili kong pakawalan.

Tears cascade from my eyes as i see them kissing torridly, not minding the crowds who's eyes is on them. Romantic right? And i look like a pathetic ex girlfriend here.

I stand up and run through the door. Heads bowed because i might get some attention. I was about to exit the room when i bump to someone.

"aww!" I muttered. I looked up at the man that i bumped into. He look horrified as he see me crying.

"justin bakit ka umiiyak?" nag-aalalang tanong nya sakin, at kahit nakatalikod ako, alam kong nakatingin sakin ang mga kaklase ko at si Kurt

hindi ko na sya sinagot at naglakad na ko palayo. hinayaan ko ang masaganang pagpatak ng luha sa mga mata ko. gusto kong pagsisihan lahat ng desisyon ko. gusto kong sabihin sa kanya na bumalik na sya sakin dahil mahal ko sya. pero paano ko gagawin yun kung nanjan si Nikka na maari kong masaktan. and i cant afford to lose my parent's love again.

"Justin.." pagtawag sakin ng isang pamilyar na boses. asan na ba ko? ang layo ko na sa classroom pero nasundan nya pa rin ako dito.

ipinagpatuloy ko ng paglalakad na parang walang narinig at pasimpleng pinunasan ang luha ko na ayaw pa ring tumigil sa pagbagsak.

"Justin!" this time nahawakan nya na ko sa braso at ihinarap sa direksyon nya.

"ha?" i just said

"ano na namang ginawa sayo ng pamilya mo? sinaktan ka na naman ba nila? what happened this time?" seryosong tanong nya habang sinusuri ako, tinitingnan nya siguro kung may pasa na naman ako sa katawan

"wala, ok lang ako" sabi ko at akmang tatalikod na pero pinigilan nya ko

"Justin let's talk!" mariing sabi nya "bakit ka umiiyak?" tanong nya sa mariing boses. I canr help it but to cry even more. Mas masakit pala kung sa taong dahilan kung bakit nasasaktan naggaling ang tanong na iyon. Dahil kahit ang sakit sakit na, hindi mo sya magawang sumbatan.

"napuwing lang ako.."

"napuwing?" he said sarcastically then he smirked "Wow! Putang ina wow!" He said out of frustration.

aalis na sana ko pero isinandal nya ko sa pader at ipininid nya ang braso nya dito para itrap ako. kitang kita ko ang inis sa muka nya habang magkaharap kami. Kinalabutan ako at gumapang ang matinding takot sa sistema ko. Alam kong hindi nya ako kayang saktan, pero ang takot na nararamdaman ko ay takot na baka bumigay ako at pilitin ko syang bumalik sakin.

"for the last time Justin, sagutin mo ko ng maayos!" sabi nya habang mariing napapikit "bakit ka umiiyak?" he said in commanding tone

"nasabi ko na .. "

"putang ina justin!" sigaw nya dahilan para mapaitlag ako, this is the first time na nakita ko syang ganito. sinipa nya pa ang basurahan na nakita nya. saglit syang tumalikod sakin at para bang ihinihilamos nya ang kamay nya sa muka nya. Somethibg tugged my heart when he look at me with teary eyes.

His dark aura was gone. His calming his senses as he hold me like im some kind of fragile crystal. Hinawakan nya ko sa magkabilang braso at pinakatitigan sa mga mata ko.

"you broke up with me? ibinigay ko yun sayo kahit mahirap kasi sabi mo dun ka sasaya. kahit gusto ko ng magpakamatay dahil sa sakit na nararamdaman ko. nagparaya ako Justin kasi akala ko sasaya ka pero heto ka ngayon umiiyak sa harapan ko" umiiyak na sabi nya at hinawakan ang kamay ko. why we end up like this? all i want is to be happy, for him to be happy, pero bakit parang napakahirap?

I started to sobbed. I hate myself for crying infront of him. I know by crying im giving him false hopes.

"Dont make this hard for me.." i whipered.

He carressed my cheeks and glued our nose.

"Do you think it's easy for me?" He whispered back. "mahal na mahal kita Jus.. at handa akong palayain ka, pero sabihin mo lang .. babawiin kita"

���o�ζ