Don't go || kms + kjd

~7~

JD: Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον.

Μ: Ναι, έτσι νομίζω κι εγώ. Παράλληλα με αυτό, μάλλον θα κάνουμε και μια φιλανθρωπική εκδήλωση κοντά στα Χριστούγεννα, ώστε να εμπλουτίσουμε με βιβλία τις δημοτικές βιβλιοθήκες και αυτές των δημοσίων σχολείων.

Πρώτη φορά τον έβλεπα να μιλάει με πάθος για κάτι που σχετίζεται με το βιβλίο και τη δουλειά. Συνήθως βλέπει μόνο νούμερα και όχι το βιβλίο σαν αγαθό για τον αναγνώστη

JD: Εσείς το σκεφτήκατε αυτό;

Μ: Ναι...κάτι τέτοια έχουν απήχηση στους πλούσιους. Δεν σου άρεσε σαν ιδέα;

JD: Την βρίσκω καταληκτική.

Μ: Ελπίζω τότε να πραγματοποιηθεί όντως. Δεν σε χρειάζομαι κάτι, μπορείς να πηγαίνεις.

Μου έδειξε με το χέρι του την πόρτα.

JD: Να ρωτήσω και κάτι άλλο μιας και είστε στις καλές σας;

Μ: Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα είμαι, οπότε ρώτα.

JD: Αυτό το κοριτσάκι στην φωτογραφία ποιο είναι;

Από την πρώτη μέρα που ήρθα υπάρχει μια κορνίζα με ένα μικρό γλυκό κορίτσι πάνω στο γραφείο του. Είχα την απορία, αλλά δεν έβρισκα το θάρρος να τον ρωτήσω.

Μ: Ποιο;

Με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια σαν να ρώτησα κάτι κακό.

Μ: Αυτό το κοριτσάκι;

JD: Ναι.

Από την έκφραση του κατάλαβα πως ίσως δεν έπρεπε τελικά να έχω ρωτήσει. Ίσως είναι κάποιο ευαίσθητο θέμα.

Μ: Είναι...Είναι η ανιψιά μου.

Η ανιψιά του...του μοιάζει πολύ.

JD: Πρέπει να την αγαπάτε πολύ.

Μ: Πάρα πολύ.

Για να την έχει και στο γραφείο του να την κοιτάει, λογικό.

.

.

Ύστερα από λίγες ώρες έφτασαν έξω από το γραφείο του Minseok δύο εντυπωσιακοί άντρες. Δεν μπορούσα καν να αποφασίσω ποιος ήταν πιο όμορφος. Και οι δύο ψηλοί και σαν μοντέλα. Εντάξει ο Minseok είναι πιο ωραίος, αλλά και αυτοί δεν πάνε πίσω.

Zitao: Είμαι Huang Zitao, ο γραμματέας του κυρίου Park, που μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Είμαστε εδώ για το ραντεβού με τον κύριο Kim.